ჭაობის ქალღმერთი -4- (დასასრული)

''უხაროდა მთვარე, უხაროდა აისი, უხაროდა დაისი, უხაროდა მერცხლის ჭიკჭიკი... ის უხაროდა, რაც ადრე მასში სიძულვილს იწვევდა! ამ ცხოვრებისეულმა ლაბირინთმა ასწავლა, რომ სიყვარულს სასწაულების მოხდენა და ჯადოქრობების ჩადენა შეეძლო!''

ჭაობის ქალღმერთი –3–

''ნაია ზღაპრული პატარძალი იყო, თეთრი კაბა ეცვა და ფატაც ეხურა, მაგრამ... მაგრამ მის გვერდით სულ სხვა ადამიანი იდგა! ჯაბა კი არა, ვიღაც ბესო, რომელიც მეორე სოფლიდან ბრძანდებოდა და მონად უნდოდა ღატაკი ოჯახის ერთადერთი ქალიშვილი...''

ჭაობის ქალღმერთი –2–

''უწინ, როცა წმინდა და სუფთა ვიყავი, მტკიოდა კიდეც, მიყვარდა კიდეც, მეშინოდა კიდეც, მაგრამ ახლა... ახლა გრძნობები ზემოთ დარჩა, მე კი ჭაობის სქელმა ფენამ დამფარა! მე ქალღმერთი ვარ, მაგრამ არა სამოთხის!''

ჭაობის ქალღმერთი –1–

''ეს ყოველივე დაენგრია? გაეცამტვერებინა? ლაღი და თავისუფალი ცხოვრებისთვის კარი მიეხურა? კი, მაგრამ ის არ ჯობდა, რომ ვიღაცის შვილისთვის ახლავე გამოეტანა სასიკვდილო განაჩენი? ხო, რა თქმა უნდა, ეს ბევრად აჯობებდა!''