რა იქნებოდა... (1)

ნოემბრის სუსხიანი საღამო იდგა,გზაზე გადავდიოდი აკანკალებული,შიშით კი არაფრის მეშინოდა უბრალოდ ისე ძალიან ციოდა,რომ ერთიანად მტეხდა ტანში და სიცივე ტკივილს მაყენებდა.უეჭველი მოთოვდა ამსაღმოს,და მე როგორ ძალიან მიყვარდა თოვლი,სიბნელეში დავუყევი ჩემი

Chocolate 10თავი

-გამატარებ?-ვეკითხები და ვუღიმი,ვუღიმი,მაგრამ ვგრძნობ მიჭირს,მიჭირს ცრემლების შეკავება.ხმას არ იღებს,მხოლოდ მიყურებს,დაჟინებით. -სარა-მისი თბილი ხმა მთელს სხეულზე მედება და მინდა მთელი ხმით ვიყვირო,როგორ მენატრება,როგორ მინდა მისი შეხება.-რაღაც უნდა

ისევ ერთად ვიქნებით

-რატომ ტირი? _აღარ ვტირი! -კიდევ გიყვარს? _ აღარ მიყვარს! -გგონია რომ დავიჯერებ? _ვითვალთმაქცე, ისევ მიყვარს!

ჩაეხუტეთ და გაუღმეთ ერთმანეთს, თუნდაც ქუჩაში უცხოს!

დეკემბრის პირველია, ზამთრის პირველი დღე და მეც მოზღვავებულ ემოციებს ვეღარ გავუძელი და გადავწყვიტე დამეწერა. არვიცი ეს ნაწერი ისტორიაა, ჩანახატი, რჩევა თუ რა მაგრამ უბრალოდ გულის ნადებია რომლის ფურცელზე ჯღაბნის და მერე გადაგდების მაგივრად აქ დაწერა

მგონი მართლა ვამპირია –8–

-იცი ყველაფერი გავიგე გავიგე რომ ბრი და რაილი დანიშნულები იყვნენ შენ ი მას ის წაართვი.აი რა მოხდა.კარგი ალეკი მოაჯადოვეს მაგრამ შენ?? შენ ხომ ჩვეულებრივად სეგიყვარდა შენი მეგობრის ერთადერთი სუყვარული.რაილი მომიყვანეთ თუ არ გინდათ

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 17-18 (დასასრული)

-მე ვარ პრობლემა?-გაოცებულმა შემომხედა და ჩასაცმელად ოთახში შევიდა,სადაც ჩემს ძმას ეძინა ხოლმე.უნდა ვაღიარო რომ რაღაცნაირი სიმშვიდე დამეუფლა მისი აქ ყოფნის მერე,აქამდეც მშვიდად ვიყავი,მაგრამ გაბრიელის მოსვლის შემდეგ ყველაფერი სხვანაირად

თინი Nicol (თვით ემოციას)

სულ ყველაზე პირველმა მე შენი ნაწერი, რომ ვნახე, ჩამაფიქრა, ტანში გამცრა, რომ გენახა ჩემი სახე ალბათ შეშინდებოდი და იგრძნობდ ჩემ ცრემლებს, ტკივილს ასე პოზიტივით სავსე, ვერ ვინარჩუნებდი ღიმილს. მაშინ შემიყვარდი იცი... მაშინ მქონდა სულ განზრახვა

ფიქტიური (ნაწ.2 თავი 5)

ქორწილის შემდეგ მარიამი და თორნიკე თაფლობის თვის მოგზაურობაში წავიდნენ.ნინო და კაკი,კაკისთან სოფელში.გოგონები კურსელებთან ერთად ზღვაზე დასასვენებლად.თბილისში მარტო აკო და ანა იყო დარჩენილი,და კესოს სატრფო (აი ის ექიმი).ბავშვები დათასთან

ჩემი რეალური სეიყვარულის ისტორია

გამარჯობა, მე ანა ვარ გაგიკვირდებათ და 13 წლის :3 მაქვს ყავისფერი თმა, მუქი თაფლისფერი თვალები და ჩემი ასაკისთვის მაღალიც ვარ.ჩემი არაბიოლოგიური და-დიანა კლასელია.ძალიან გვიყვარს გართობა ისევე როგორც ყველას.ეს ისტორია კი რეალურ ამბებზეა

ორი ღამე (თავი 20)დასასრული

თავი ბერძნულ მითში ეგონა.. ამ წუთას არ არსებობდა რაიმე უფრო წმინდა და ლამაზი სესილის გარდა.. "სესილი, სესილი, სესილი:"იმეორებდა ყოველი ძარღვი მის სახელს და გრძნობდა რომ მისი სიყვარული ვენებში სისხლად დაუდიოდა, დნებოდა...