მეორე დღეც ჩვეულებრივად დაიწყო.დილით მარიტა თათამ გააღვიძა.უნდა ეჭამათ,შემდეგ გაკვეთილები,შემდეგ ყაზბეგის შემოვლა.მოკლედ ეს დღე დატვირთული ექნებოდათ.მარიტამ ჩაიცვა,დემის მოსაცმელში კარგად "მოკალათდა" და ქვემოთ ჩავიდა.ლუკა ფრთხილად მოეხვია თათას,შუბლზე აკოცა,შემდეგ მარიტასაც მოეხვია.დასხდნენ.დემი მარიტას გვერდით უნდა იჯდეს,მაგრამ არჩანს.ჭამის დროს არ გამოჩენილა.ხასიატი გაუფუჭდა.გაკვეტილებზე შედიოდნენ როცა თათამ უთხრა:
-ალბათ სეირნობს,დამშვიდდი
-არც ვნერვიულობ,რაში მაინტერესებს?-"გაიკვირვა" ქუთათელაძემ
-დებილი ხარ რაა!-ჩაიბუზრუნა თათამ და ლუკას გვერდით დაჯდა.ისევ არტო იყო მარიტა.თათა მასწავლებელს ევედრა მაგრამ,მაინც არ დასვეს მარიტასთან.შუა გაკვეთილზე დემი და ვიღაც გოგო სიცილით შემოვიდნენ.ორივემ სახე დაალაგა და სკამებზე მოთავსდნენ.დემი მარიტას მიუჯდა.რეაქციაც არ ქონია ქუთათელაძეს მაგრამ სასინლად გაბრაზებული იყო.
-არმეტყვი რამეს?-ბრაზდებოდა დემი
-გაკვეთილის მოსმენა მაცადე რა-შეუღრინა გოგონამ.დემიმ ჩაიცინა.ყაზბეგის დათვალიერების დროა.
-გამარჯობა-ვიღაც ბიჭი მიუახლოვდა მარიტას
-გამარჯობა
-კოტე,შენ მარიტა ხო?-გაუღიმა ბიჭმა
-დიახ-მოკლედ პასუხობდა გოგონა
-ვიცოდი რომ ლამაზი იყავი,მაგრამ ასეთს არველოდი.
-მადლობა-მორცხვად გაირიმა გოგონამ.
-გავისეირნოთ?
-ეხლა ბავშვებს მივყვები
-ჩვენ ჩამოვრჩეთ და ვისაუბროთ.-გოგონა ფიქრობდა.შემდეგ დემის საქციელი გაახსენდა
-კარგი-ეგონა აეჭვიანებდა.დემი ნაკაშიძე!რეებს უშვება ამ პატარა წიწილას!უცნაურია არა,დემის მოსაცმელში გამოხვეული,ცდილობს აეჭვიანოს."შორიდან უფრო კარგი ჩანდა" თავისთვის ფიქრობდა მარიტა.
-არმოდიხარ?-შეეკითხა დემი
-არა შენ წადი
-აუ მარიტა!რატო მესწერვები?-გაბრაზდა დემი
-დემი წადი!არმოვდივარ,წერტილი!-დემი გაბრაზებული მოშორდა გოგონას.ნახევარ საათსი კოტეც მოვიდა.ბავშვებს ჩამორჩნენ.ეს არ უნდოდათ?მაგრამ უცნაურია.მარიტა მხოლოდ დემიზე ფიქრობდა.ალბათ იმ გოგოსთანაა,ალბატ კოცნის და ათასი სისულელე.იმას ვერც კი ამჩნევდა რომ მის გვერდით ბიჭი იდგა.
-მარიტა.ამდენი ფიქრი სახიფათოა-გაიცინა კოტემ
-ბოდიში,რამეს მეუბნებოდი?-გაიცინა გოგონამაც
-იმას რომ,ძალიან ლამაზია აქ განთიადი.როცა მზე ამოდის
-სულ მინდოდა მენახა მზის ამოსვლა,ზღვიდან არა,მთებიდან.
-გინდა ხვალ ვნახოთ.თუ შეგიძლია დილით ადრე ადგომა
-სერიოზულად?ძალიან მაგარია.არმინდოდა მარტო მენახა,მადლობა კოტე!-გოგონა სიხარულს ასხივებდა.ასე გახარება,უბრალო რამის გამო.ეს მხოლოდ მარიტას შეუძლია.
-ლამაზიხარ ძალიან როცა გიხარია
-მადლობა-გადაიკისკისა მარიტამ.კარგ ხასიათზე დადგა,აღარც დემიზე ფიქრობდა,და არც მის ეჭვიანობაზე.უბრალოდ მოუნდა რომ ემხიარულა დემის გარეშე.კოტე კარგი ჩანდა.მარიტას აქებდა,უღიმოდა,კითხვებს უსვავდა.მარიტაც კომფორტულად გრძნობდა თაავს?არა.რაღაც აკლდა,ცდილობდა არშეემჩნია მაგრრამ აკლდა.იმდენად მიჩვეული იყო დემის სცივეს,რომ...რომ უბრალოდ დემი !ისევ დემი!
-ბავშვებს კიარ ჩამოვრჩით,საერთოდ მოვშორდით-გაიღიმა მარიტამ
-ხოო,თან რა სწრაფად გავიდა დროო!-მარიტამ საათზე დაიკედა ხუთია!სახლიდან პირველზე გამოვიდნენ.წარმოედგინა რას უზამდა დემი ამდენი რომ დააგვიანა1მაგრამ დემის საერთოდ ვინ ეკითხება?!მარიტამ მოიწყინა
-რამე მოხდა?-გაუკვირდა კოტეს.!არა,მარიტა არმისცემს თავს იმის უფლებას რომვიღაც,დემი ნაკასიძის გამო ,გაიფუჭოს ხასიათი!ისევ გაიღიმა.
-სახლში წავიდეთ
-წავიდეთ-თანდათან ბნელდებოდა.როცა სახლში მივიდნენ იგრზნო დაღლა,და ის რომ ძალიან შორს ყოფილან წასულები.საათზე დაიხედა,რვის ნახევარი.საათ ნახევარი იყო გზა!დრო ვერც შეამჩნია.სახლში შევიდა,გაბრაზებული დემი დახვდა და ბოროტულად გაცინა."ახლა დაიწყება,ღმერთო" აკანკალდა მარიტა.
-კარგად კოტე,მადლობა.
-ხვალ დილით შევხვდებით-კოტე გოგონას გადაეხვია და დატოვა.მარიტა ოთახში ასვალ აპირებდა რომ დემიმ მკლავში ხელი ჩაავლო.ცდილობდა არ ეყვირა.
-ამდენი ხანი სად იყავი?
-ვსეირნობდი-ცდილობდა აღელვება და შიში დაეფარა.
-სეირნობდი? ვისთან ერთად?
-კოტესთან ერთად.გამიშვი უნდა დავიძინო,დავიღალე.
-ხოო! ხვალ ხო კოტეს უნდა შეხვდე არა?
-ხოო ზუსტადაც!
-მეკაიფები მარიტა?ვერსად ვერ წახვალ!-გასცა ბრძანება დემიმ.
-დემი მომბეზრდა შენი ბრძანებები,ისრო სულ შენს მინდას უნდა დავემორჩილო!ხვალ წავალ,მოგწონს ეს თუ არა!წავალ!
-მარიტა რა ნახე იმ ს*რში ასეთი რო გადაირიე?-მართლა გაუკირდა დემის.
-ისრომ კითხვებს მისვამს,მაქებს,არ მიყვირის,მიღიმის,სასიამოვნო თემებზე მესაუბრება!შენ კი მიყვირი და ბრძანებებსს გასცემ.არასდროს გიკითხავს მე რამინდა.არგაქვს უფლება რამე ამიკრძალო!-ცდილობბდა აე ეყვირა,არ ეტირა,არ დაცემულიყო!ზედმეტად სუსტია მარიტა ამ ყველაფრისთვის.
-სრული უფლება მაქვს რამე აგიკრძალო!
-შენ თუ გაქვს იმს უფლება,რომ ყოველდღე ვიღაც გოგონებთან ერთად უნდა იარო,მეცმაქვს იმის უფლება რომ ხვალ,დილით,კოტესთან ერთად წავიდე!-მარიტას აღარ შეეძლო.დემის ასეთი ტონი და სახე,ბრძანებები,ხელის ტკივილი,ყვირილი.ფრთხილად გადმოუგორდა ცხელი ცრემლი სახეზე.ხელი დაულურდა
-მარიტა არმინდოდა!
-ვერ გიტან დემი.და თავი დამანებე,უბრალოდ წადი.-გოგონა სასწრაფოდ ავარდა კიბეზე და ოთახში შევარდა.თათას საწოლში შეუძვრა,მეგობარმაც ფრთხილად მოხვია წელზე ხელი.
-არ შერჩება,გპირდები!-ჩაიჩურჩულა თათამ
-არმინდა რომ მიყვარდეს თათა,მინდა რომ წავიდეს!-ტიროდა მარიტა
-ის გიყვარს!და ხომ იცი რომ არწავა!და არც გინდა რომ წავიდეს.
-თათა,კოტეს უთხარი რომ სიცხე მაქვს ,ან მოვკვდი
-მაინც დემის გოგოხარ
-არა!
-აუ ართქვა რო ეს ყველაფერი ეხა ბედის ვარსკვლავის ბრალია-გაბრაზდა თათა
-სადმაქ ბედი მე!-ჩაიჩურჩულა მარიტამ და დაქალს ჩაეხუტა.დემის ემორჩილება,მიუხედავად სასინელი ჩხუბის და დალურჯებული ხელის მიუხედავად მაინც დემი!ცხოვრება აურია,მაგრამ დემი!ისევ დემი!
-გოგოს ხელი დაულურჯე!-უყვიროდა ლუკა დემის
-არმინდოდა ! ხოიცი რო არასდროს ვატკენ!
-მაგრამ ატკინე ! მოგკლავ დემი!
-რა ჯანდაბა გავაკეთო?
-აბაზანაში შედი და იბანავე,დაიძინე და დაწყნარდი რაა!-უბრძანა ლუკამ და დემიც დაემორჩილა.ცხოვრებაში დგება მომენტი რედესაც,გიწევს რაიმე დათმო სიყვარულის გამო,დგება მომენტი როცა ერთი ნაბიჯით უკან დახევა,ან ორით წინ წასვლა გიწევს.მარიტას ყველაფრის დათმობა უწევდა როცა დემისთან იყო.მას კი ეს მოსწონდა!არშეეძლო დემის უაზრო სიმკაცრის გარეშე და მორჩა!და დემის?დემის არშეეძლო ნაცრისფერი თვალების,და მარიტას ბავშვური ღიმილის გარეშე.დემის უბრალოდ ჭირდებოდა ეს გოგონა!კოტე?კოტეს კიარა,ყველას მოკლავდა მარიტას გამო,არავის არაფერს შეარჩენდა ზედმეტს მარიტასთან მიმართებაში.!არუყვარდა,ჭირდებოდა.მეორე დღეს,მარიტა ყველანაირად ცდილობდა დემისგან და კოტესგან თავი შორს დაეჭირა.
-კოტე,არსემიძლია.
-დემი?ეგ ნაბი*ვარია პრობლემა?
-წესიერად ილაპარაკე,მე არმინდა რომ გავაგრძელოთ!
-ჯერ არ დაგვიწყია მარიტა!
-ხოდა მაშინ არაფერი გვაქვს სალაპარაკო-სასინლად მოიქცა მარიტა.კოტემ გაუგო.მიხვდა.მაგრამ მარიტამ ვერ გაუგო თავის თავს!დემის გამო რამდენ რამეს თბომდა!მიზეზი?სიცივე მოდიოდა დემისგან მხოლოდ.გაკვეთილებზე უაზროდ იჯდა,არფერი მოუსმენია.
-მარიტა!გინდა დავრჩეთ?ყავა დავლიოთ,ვისაუბროთ-თათამ მეგობარს გაუღიმა.
-შენ წადი,მე მეძინება,თან ცოტა თავიც მტკიივა.
-აქ ვერ დაგტოვებ!
-წადი მალე!-მარიტა ოთახში ავიდა და დაწვა.მარტო იყო.იფიქრა.ძალიან,ძალიან ღრმად ჩაეძინა.უკვე ბნელოდა როცა თათამ გააღვიძა.კოცონთან ჩადიან.დემის მოსაცმელს ვერ იშორებს.დემი მღეროდა.ტკბილად და მშვიდად.ყველა მას უსმენდა.მარიტამ თვალი აარიდა,განმარტოებით დადა ხესთან,ყურსასმენები მოირგო და აღიღინდა "მე სულს მოგცემ,ამ სიმღერით,რა გაქვსს,ჩემს სიყვარულზე მეტი".იმ დროს მართლა ანგელოზს გავდა მარიტა,მისი წკრიალა ხმიტ და ულამაზესი ნაკვთებით.ხელზე შეხება იგრძნო,დემი.შეკრთა.
-დამშვიდდი.-მარიტა წამოდგა.
-რაგინდა?
-ბოდიში გუინდელის გამო
-არაუშავს,გადავიტან როგორმე!
-ეგეთი ტონით ნუ მელაპარაკები!-ხმა გაუმკაცრდა დემის
-დემი რაგინდა?
-რამინდა?-გაიცინა და გოგონას ტუჩებზე შეეხო.დემი ნაკაშიძე,მარიტა ქუთათელაძე.