ეს იყო მარიტას პირველი კოცნა,კოცნა რომელიც არასდროს არ დაავიწყდებოდა.სითბო ,რაც იმ დროს დემისგან მოდიოდა,მარიტას სხეულში დენთივით იღვენთებოდა,სასიამოვნოდ დააჟრჟოლა და თვალები დახუჭა.მათი ტუჩები სინქრონულად ეხებოდნენ ერთმანეთს.მარიტა გონს მოეგო,თვალები გაახილა და დემის მოშორდა.
-რას აკეთებ?-იყვირა გოგონამ
-რას ვაკეთებ?გკოცნი,შენს ტუჩებს ვეხები,შენ გეხები.რატომ გიკვირს?მიყვარხარ მარიტა და ვერხვდები!ბავშვიხარ!ის გამოს*რებული კოტე რომ არა უფრო კარგ დროს გეტყოდი!-დემი მიუახლოვდა გოგონას და ხეზე ააკრა.შუბლი,შუბლზე მიადო
-მინდა რომ ჩემი გერქვას,ყოველთვის!მინდა რომ მხოლოდ მე მიღიმოდე!ვერ დაგპირდები იმას,რომ ყოველდღე აგიხსნი სიყვარულს,ვერც იმას რომ სულ გაგანებივრებ,მაგრამ არმინდა რომ ჩემში ეჭვი შეგეპაროს.
-და ყოველდღე ახალ ახალი გოგონები? მათთან ერთად დაკარგვა?უკვე მეპარება შენში ეჭვი-თითქმის ჩურჩულებდა მარიტა
-არავინ არ არიან მარიტა!ჩემთვის მხოლოდ შენხარ!-მარიტა დემის მოსორდა.დემიმ ხელი მკლავში ჩაავლო და მისკენ შემოაბრუნა
-პასუხს ველი!-ხმა გაუმკაცრდა.მარიტამ გაიღიმა
-არ იმღერებ?...ჩემთვის-მისი ნაცრისფერი თვალები ბრწყინავდა,მის სახეზე ბედნიერება ცეკვავდა,მისგან დიდი სითბო მოდიოდა.დემიმაც გაიღიმა.ორივე კოცონს მიუსხდა."სულს მოგცემ" ,სიმღერა ომელსაც მარიტა ღიღინებდა.არცერთი წამით მათი თვალები ერთმანეთს არ მოსცილებია,დემის ხმის გაგონებისას მარიტა გაინაბა,მისიი მშვიდი,ოდნავ ხრიწიანი ხმა მაინც ძალიან უხდებოდა ამ მუსიკას."ჩემი ირაკლი ჩარკვიანი" გაიფიქრა გოგონა "დაიცა რა ჩემი" თვითონვე გაუბრაზდა მის ფიქრებს..
-უკვე ერთად ხართ?-თათას ხმამ მოაშორა დემის და მარიტას თვალები ერთმანეთს
-არა!მიყვარხარო-აღტაცებიტ ამბობდა მარიტა,თათამაც ბეჭი გაჰკრა მეგობარს და ჩაიხითხითა.
-ბავშვებო!-მუსიკა მასწავლებლის ხმამ გაწყვიტა
-მარიტა წამოგვყევი-ნაზად გაუღიმა მასწავლებელმა გოგონას.
-რახდება მას?-გაუკვირდა მარიტას
-ბიბლიოთეკა,უზარმაზარი-მარიტა უცებ წამოფრინდა და წამებში მასწავლებლის გვერდით აღმოჩნდა.დემი მის ყოველ ქმედებას თვალს აყოლებდა და ეღიმებოდა.ეხა მარიტა უნდა წავიდეს!წარბები შეკრა და როცა გოგონა ჰორიზონტზე აღარ ჩანდა ისიც აედევნა.
უზარმაზარი ოთახის ოთხივე კედელზე წიგნები ეწყო.მარიტაც ისეთი ბედნიერი იყო,გეგონებოდათ ეს ბიბლიოთეკა მისი ყოფილიყო.ერთერთ წიგნზე შეჩერდა,გადმოიღო,იქვე მდგარი სკამი გამოსწია და მაგიდასტან დაჯდა."დიდი გეტსბი" ისტორია იმ სიყვარულზე,რომელიც ასე ვთქვათ ფულის გამო,ღალატის გამო კრახით დასრულდა.ამ წიგნში მარიტა თანამედროვეობას ხედავდა.ქარაფშუტა გოგონებს,და სიყვარულისგან დადებილებულ ბიჭებს,მდიდრებ და ღარიბებს.
-არმეგონა რომ წიგნები ასე გიყვარდა-მარიტას ლუკა მიუდა გვერდით
-წიგნი ყველას უყვარს-ლუკამ გაიცინა
-მომიყევი
-რაა?-"გაუკვირდა" გოგონას
-აუ არიცი ხო?
-ჭორიკანა ხარ!-აკისკისდა გოგონა
- მარიტა!-გამკაცრდდა ლუკა
-მიყვარხარო და პასუხს ველიო-მოიღუშა გოგონა
-შენ რას აპირებ მერე?
-არვიცი ლუკა,მე არმინდა რომ გული მეტკინოს
-ეგრე რომ იყოს,ხოიცი დემის ამის უფლებას არმივცემდი-თბილი ხმით აღნიშნა ლუკამ
-არვიცი!
-თათას რომ შევყვარებოდი იცი როგორ ვიწვალე?შენ კიდე ორ დღეში დაიპყარი მისი გული,ვეჭვიანობ
-ვაიმე ლუკა-გადაიკისკისა მარიტამ,ლუკას შეეძლო მარიტასთვის ხასიათის გამოკეთება.ბრწყინავდა მარიტა,ანგელოზს გავდა..ძმაკაცებივიტ საუბრობდნენ და იცინოდნენ,შემდეგ კითხულობდნენ,შემდეგ ბიბლიოთეკა დატოვეს.ბავშვები კოცონთან ისევ იყვნენ,კარავი ჰქონდათ გაშლილი.მატ მიუახლოვდნენ.დემი არ ჩანდა,მიიხედ მოიხედა მაინც არ ჩანდა.გაუკვირდა.გვიანობამდე ისხდნენ და დემი არ გამოჩენილა,არც კარავში იყო,მარიტამაც ვერ მოისვენა
-კაი დამშვიდდი მარიტა!-გაბრაზდა თათა
-აუ წავალ რა მოვძებნი
-ლუკას დავუძახებ,ან მე წამოვალ!
-არა მარტო წავალ!-მთელი ეზო შემოიარა,ოთახებიც შეამოწმა,კარავში არიყო.ათას რამეზე ფიქრობდა,ნერვიულობდა,წინ და უკან დადიოდა.პანიკაში იყო,რამე რომ მოსვლოდა?ვინმესტან ერთად რომ იყოს?რაზე ეფიქრა არ იცოდა.სიარული და ძებნა განაგრძო.მიაგნო კიდეც.დემი იწვა და რაღაცას მიშტერებოდა,ისე მოუნდა რომ ჩახუტებოდა,მაგრად მოხვეოდა ბიჭს.
-ვიცი რომ მიყვირებ,ისიც ვიცი რომ სულ სიყვარულს ვერ ამიხსნი,სულ ჩემმთან ვერ იქნები მაგრამ როცა დამჭირდები იქვე გაჩნდები.მე უბრალოდ,მეშინია რომ წახვალ,როგორც დედა და ჩემი ძმა,ან როგორც მამაჩემი გავიდა სახლიდან და აღარ მობრუნდა,მეშინია ისევ არ მეტკინოს გული!მაგრამ მიუხედავად ამისა,ახლა აქვარ და...-მარიტა გაჩუმდა,დემი უკვე მის წინ იდგა და იღიმოდა
-დაამთავრე მარიტა,და?
-და..და მეც მიყვარხარ-დემიმ ფრთხილად ჩაიკრა გულში პატარა სხეული,არცერთს არ მიუქცევია ყურადღება რაღაც ჩხაკუნისთვის რაც ფოტოაპარატის ხმას ჰგავდა,მაგრამ ვის ეცალა ამისთვის!დემიმ ფრთხილად მოსწმინდა ცრემლები მარიტას და ტუჩებით თვალებზე შეეხო.
-ეგრე აღარ დაიკარგო-ხმა აუკანკალდა მარიტას.დემიმ ჩაიღიმა,მარიტას ხელი წელზე მოხვიდა და კოცონისკენ წავიდნენ.კარვებთან მივიდნენ.დემი ფრთხილად შეეხო მარიტას ტუჩებით შუბლზე.
-ძილინებისა წიწილა
-ძილისებისა-გოგონამ დემის ლოყაზე აკოცა,და უცებვე შეძვრა კარავში.თათას არ ეძინა და ელოდებოდა როდის მოვიდოდა მარიტა.მარიტამაც ყველაფერი დაწვრილებით მოუყვა.
-ვიცოდი რაა!-ჩუმად ხითხითებდა თათა
-ხო სენ კუდიანი ხარ!-დაეჭყანა მარიტა~
-ოჰ დემი გვყავსო და გათამამდა გოგო!
-დაიძინე რაა!-ესიყოო ყველაზე გრძელი,ყველაზე თბილი დღე მარიტას ცხოვრებაში.ის გრძნობდა დიდ სიყვარულს და სითბოს.გრძნობდა დემის ტუჩების შეხებას,დემის მკლავებს,ყველაფერს.დემი უყვარს!დემი ნაკაშიძე და მარიტა ქუთათელაძე!უბედობის კიარა,ბედის ვარსკვლავის ბრალია ყველაფერი,აშკარად.ძლივს დაიძინა მარიტამ.
^^^^
-გილოცავ ძმა-გაუხარდა ლუკასაც .
-მიყვარს ლუკა!
-აუ არდაიწყო!
-მე ხო გისმენდი ნაგლო!-გაბრაზდა დემი მაგრამ ხმა მაინც არ ამოუღია.თავისთვის ფიქრობდა მარიტაზე.როგორ უყვარდა ეს პატარა გოგო,მისი გამოხედვა,სიცილი,მისი თითოეული ნაკვთი.მისი სიმორცხვე თან სისპეტაკე იმდენად უყვარდა!მთლიანად ეს გოგო,მისი დადებითი და უარყოფითი მხარეებით უყვარდა.მისი მარიტა,მისი წიწილა,მისი ანგელოზი და კიდევ ბევრი რამ.მანაც ძლივს მოიცილა მარიტაზე ფიქრები და დაიძინა.მეორე დღეს დემი ადგა,კარვები აშლილი იყო.საათზე დაიხედა,მიხვდა რომ გაკვეთილებზ დააგვიანდა და ლუკა წამოაგდო
-მაცადე შ**ემა ძილი!
-ადექი თორე მოგხვდება!-დაიმუქრა დემი!ოთახსი მალევე ავიდა,გამოიცვალა და გაკვეთილზე შევარდა.მასწავლებელს ბოდიში მოუხადა და მარიტას გვერდიტ მოკალათდა,მარიტა წერდა და ვერც კი შეამჩნია დემის შემოსვლა.მხოლოდ მაშინ შეირხა როცა ნაცნობი სუნამოს სუნი იგრძნო.დემის გაუღიმა
-დილამშვიდობის წიწილა
-დილამშვიდობის,ერთად უნდა დავწეროთ-მარიტამ ტესტის ფურცელი გაუწოდა.ბიოლოგიის საკონტროლოსავით.ყველაფერს დაკვირვებიტ კითხულობდა და ხაზავდა მარიტა
-ექიმობა გინდა?
-კი,ძალიან-გაიღიმა გოგონამ.
-ნუიღიმი თორე ვერგავძლებ და ჩემს საქციელზ პასუხს არ ვაგებ!-მარიტამ სახე დაალაგა,და ჩუმად ჩაიცინა.ერთად დაწერეს და ფურცელი ჩააბარეს.
-დემი!ის რო ერთადხართ,არნიშნავს რომ დაქალს წამართმევ!-დაიმუქრა თათა
-ზუსტად მაგას ნიშნავს!-თვალი ჩაუკრა დემიმ
-აუტანელიი ხარ დემი!-გაბრაზდა თათა
-თათა წავედით-ლუკამ თათას ხელი მოხვია და წყვილს მოაშორა.ქუჩებს მიუყვებოდნენ.დემიმ მარიტას წელზე ხელი მოხია და მისკენ მიიზიდა.
-ეგრე სიარული არ შემიძლია-გაიცინა გოგონამ
-მე გაგაფრთხილე სიცილი რასაც გიზამდა-მარიტა გაიქცა და სწრაფად "უშველა თავს".მირბოდა,დემი კი მისდევდა.მალევე იგრძნო მარიტამ ხელები წელზე და ფართხალი დაიწყო,დემიმ კი მისკენ შემოაბბრუნა მოფართხალე სხეული.მარიტა გაჩერდა.არუნდოდა რომ დემის ეკოცნა,ამიტომ ბიჭის კისერში ჩამალა თავი.დემი მიუხვდა მარიტას და გაიღიმა."ჩემი ბავშვი" გაიფიქრა გულში და მარიტას თმაზე ხელი ჩამოუსვა.ხელები მალევე მოხვია გოგონას და მაგრად მიიკრა გულზე,ეგონა ვინმე წაართმევდა მის თავს.
-მეტკინა დემი-გაიცინა გოგონამ.დემიმაც ოდნავ შეუშვა მარიტას ხელი.
-გავისეირნოთ წამოდი-დემიმ გოგონას ხელი ჩასჭიდა,მარიტა გზას უყურებდა,დემი მარიტას.თვალს არ აშორებდა გოგონას და ეღიმებოდა.მარიტამაც იგრძნო მისი მზერა და თავი ჩახარა,დემიმ ხმამაღლა გაიცინა
-რა ბავშვი ხარ მარიტა-მარიტა გაბრაზდა,დემის ხელი გაუშვა და წინ წავიდა.დემი დაეწია გოგონას,შეაჩერა,ხელები წელზე მოხვია მარიტას და თავზე აკოცა.
-მიბრაზდები პატარა?-ყურთან ჩაჩურჩულა ბიჭმა,გოგონა შებრუნდა.
-ჩამეხუტე რაა-თქვა დემიმ და მარიტამაც ბედნიერმა მოხვია ხელები საყვარელ სხეულს.
--------------------------------------------------------
ჩემი პირველი ისტორია არაა.პირველ ისტორიას ასე თუ ისე ყავდა მკითხველი,მეორე ისტორიას "ჭავჭავაძე"-ს სამწუხაროდ,მკითხველი არ გამოუჩნდა.იმედია ეს ისტორია მოეწონება მკითხველს და მოსაწყენი არ იქნება.კრიტიკა არ დაიშუროთ,მაინტერესებს თქვენი აზრი,და ყველას ვინც კითხულობს დიდი მადლობა თქვენი მხარდაჭერისთვის.
-M