უკუღმართი ბედი [თავი მეთორმეტე]

ეგონა ეხლა რუსა გაკიცხავდა ამ საქციელის გამო, რომ ისინი როგორც და’ძმა ისე უნდა ყოფილიყვნენ და მათში ზედმეტი დაუშვებელი იყო.. თუმცა აილენის და დანიელის გასაკვირად ქალმა ღიმილით მოეხვია ორივეს.

-ვიცოდი, პირველივე დღიდან ვიცოდი, რომ ერთმანეთი შეგიყვარდებოდათ.._ქალის სიტყვებზე ერთმანეთს გადახედეს, აილენმა დარცხვენილმა დახარა თავი და ქვეშ’ქვეშ დაუწყო ენის გდება დანიელს.. რომ ეუარათ აბა მათი საქციელი რას უნდა ნიშნავდეს?! ერთმანეთს კოცნიდნენ და რუსოც გახდა ამის მოწმე, ეხლა რომ დაეწყეს ჩვენშორის არაფერი ხდებაო რუსო იფიქრებდა, რომ მათშორის ხდება რაღაც მაგრამ მას უმალავენ, ამიტომ აილენმაც არდაყოვნა და რუსას პასუხი გასცა.

-იცით ჩვენ დიდი ხანია გვინდოდა ამის თქმა მაგრამ, შესაფერისი დრო ვერ შევარჩიეთ.._დანიელის სახეს რომ წაწყდა აილენმა კიდევერთხელ რუსას შეუმჩნევლად დაუგდო ენა, აბა რაეგონა? ანიშნა ხელით.

-მოგივლი შენ.._რუსას ვერგასაგონად უჩურჩულა დანიელმა და ხელი ჩაკიდა წასასვლელად.

-რუსა ჩვენი წასვლის დროა. ორ კვირაში დავბრუნდებით და შენ შეგიძლია სახლში წახვიდე.ქალს დაემშვიდობეს და მანქანაში ჩასხდნენ. თვითფრინავთან მისვლამდე არცერთს არ ამოუღია ხმა, არადა ორივე ცდილობდა რაღაც თემით დაეწყეს საუბარი მაგრამ, ვერადა ვერ მოაბეს თავი. თვითმფრინავში ჩასხდნენ და მალევე გაფრინდნენ, საქართველოს მიმართულებით.

-მეგონა, რომ ჩვეულებრივი რეისით მივდიოდით?!_გაკვირვებულმა კითხა დანიელს და მისკენ გააპარა მზერა.

-ჩვეულებრივი რეისა, ოღონდ მხოლოდ მე და შენ ვმგზავრობთ._ღიმილით უპასუხა მამაკაცმა.

^^^^^
იმდენად ეუცხოვა ბათუმი თითქოსდა მისთვის სრულიად უცხო ქალაქში იყო. არადა მთელი 19 წელი აქაქვს გატარებული.. მისი ბავშვობა..! თუმცა რადიკალურად განსხვავებული დახვდა. ფილტვები ბათუმის საოცარი ჰაერით შეივსო და უძირო ზღვას გახედა.. ყველაზე მეტად, ზღვა უყვარს.. ბავშვობაშიც აქ დადიოდა ხოლმე. ეხლაც დანიელთან ერთად მიუყვება ბათუმის ქუჩებში და არჯერა, რომ თავის სამშობლოშია.. დიდ სიხარულს დიდი ტკივილიც სდევს.. დედის საფლავთან მივიდა პირველივე დღესვე.. ეს ადგილი ყველაზე მეტად თან სძულს და თან უყვარს.. როგორ შეიძლება მთელი არსებით გძულდეს და თან გიყვარდეს?! თურმე შესაძლებელია.. სძულს იმიტომ, რომ აქ დედამისია დამარხული, დედა რომელიც ყველაფერია მისთვის, უყვატრს იმიტომ, რომ აქ მისი სულია და სჯერა, რომ მის თითოეულ მისვლაზე ის ეფერება.. მართალია, მან ვერ ხვდება მაგრამ ეს ყველაფერი ხომ შეიძლება სიმართლე იყოს. ნელა შეახო დანიელმ ახელი საყვარელ ქალს და მანქნისკენ წაიყვანა.. დღეს საღამოს ილია და უჩა უნდა შეხვდნენ ერთმანეთს.. მართალია, იცნობენ ერთმანეთს დიდი ხანია თუმცა არც აილენმა იცის ამის შესახებ და არც დანიელმა.. ცოტა არიყოს ნერვიულობს აილენი.. 2 წელია მამა არუნახავს.. მამა რომელიც ყველაფერია მისთვის, ცხოვრების აზრი, გული სულიი და მთელი მისი არსებაა.. ძალა რომელიც ყველაფრის გადატანაშ ეხმარება, უმისობა ალბად მისთვის, უგულობის ტოლფასია.. იმის გაფიქრებაზეც კი ცუდად ხდება, რომ შეიძლება ერთ დროს უჩამაც მიატოვოს როგორც ანასტასიამ. დიდხანს ტრიალებდა სარკის წინ და უამრავ კაბას იზომავდა.. დარლილი დანიელი კი კომპლიმენტებს არ იშურებდა ულამაზესი ქალისთვის..

-ძალიან გიხდება აილენ..

-მადლობა..

-ანუ ვყიდულობთ?!_ფეხზე წამოდგა დანიელი და ფული გადაიხადა.

-მეგადავიხდიდი..._ვითომდა დამორცხვებით წაიფრუტუნა აილენმა, თუმცა ამამკაცის დასეროიზებულ სახეს, რომ წააწყდა მაშინვე ინანა რაც თქვა. მალევე მივიდნენ დანიშნულების ადგილას.. რესტორანთან მისულემა აილენმა მამის მანქანა იცნო და უფრო მეტად უმატა მღელვარებამ.. რესტორანში შესულმა, მამას ისე ძალიან მოეხვია როგორც ენატრებოდა, ან იქნებ უფრო მეტადაც.. მთელი ატრსებით ჩაეხუტა მის მონატრებულ ლოყებს და როგორც ჩვევია ხოლმე ცხვირი გაუხახუნა ყელში.. ანასტასის ჩვევებით დაჯილდოვებულია აილენიც.. იმდენად სიამოვნებს უჩას შვილის საქციელი, რომ ვერცკი წარმოუდგენია მისი გამოსწორება ანდა მისი ქცევების შეცვლა.

^^_^_^_^_^

ერთი კვირა რაც ბათუმში არიან.! ყოველი დღე ერთიდა იგივეა, თუმცა! არა მოსაწყენი.. ძალიან შეუყვარდა დანიელის მამა ბატობი ილია აილენს.. ძალიან კარგი კაცი და ტრაც მთავარია მხიარულია.. რასაც აილენი ყველაზე მეტად აფასებს ადამიანში.. ყველას რაღაც პრობლემა აქვს მაგრამ, ეს სულაც არა ნიშნავს იმას, რომ შენ შენი პრობლემების გამო არ გაიღიმო ანდა სულ შენი პრობლემებით „უბურღავდე“ სხვას თტვინს.. ასეათი ხომ არავის ჭირდები.. რაცარუნდა ცუდად იყო ყოველთვის უნდა იღიმოდე და სმაილის ფორმა უნდა გქონდეს აკრული სახეზე.. სმაილის რომელიც თითქოსდა ბედნიერია და 33 კბილიდან 12 რო გარეეთაქვს სიცილისგან.. (ეს ისე.. სჩვევიათ ხოლმე ზოგ’ზოგიერთებს და)

საღამოს ბარში აპირებდნენ წასვლას.. აიელნს კი არადა არ უნდოდა წასვლა, დანიელიკი სთხოვდა, რომ უნდა წასულიყვნენ.

-აილენ გთხოვ წავიდეთ რა.. ჯერ ხომ 8 საათია რაუნდა ვაკეთოთ სახლში.._მობილურში მოწყენილი უხსნიდა, რომ უნდა წასულიყვნენ.

-კარგი ხო.. შენხომ კაცი ვერმოგიშორებს რა.._დარლილმა დასთანხმდა და მომზადება დაიწყო...



ბარში მისულებს სრულიად სიჩუმე დახვდათ.. აილენმა ცხვირი აიბზაუა ეს რა გასარტობი ადგილიაო თუმცა მალევე შიევსო ბარი..რაღაცნაირ ხასიათზე იყო, უბრალოდ უნდოდა, რომ ამ ბარიდან წასულიყვნენ.. ალბად წინასწარ გრძნობდა რამეს?! არვიცი არვიცი.... საპირფარეშოში გავალო დაუბარა დანიელს და მართლაც წავიდა..წყალი შეისხა სახეზე გონს მოსასვლელა.. ონკანი დაკეტა და გასვლა დააპირა როცა, ვირაცამ შეაჩერა.

-უკაცრავად.._მიტრიალდა და სრულიად უცნობი ქალი დაინახა.

-დიახ უკაცრავად, რომ გეჭრებით თქვენს ცხოვრებაშ მაგრამ, აუცილებლად უნდა გითხრათ სიმართლე._თავიდან გაუკვირადა ეს უცნობი ვინჯანდაბაო ანდა ცემსგან არაუნდაო? რასიმართლეზე მელაპარაკებაო?!

-სიმართლე?_კიტხვა გაუმეორა და ხელია აუქნია გამიშვიო.. ცაცმულებით თუ იმსჯელებდ აარიყო სახარბიელო საქმის გამკეთებელი ქალი.. არც აპირებდა მის მოსმენას და მასთან დროის დაკარგვა სროცა ქალმა განაგრძო საუბარი..

-იცი ვიქნობ შენს ბიჭს.. ანდა იქნებ შენი არცა?! რავიცი ერთდდროს ჩემიციყო.._ამსიტყვების გაგონებამ ადგილზე გააშეშა.. კარების სახელუურზე ხელი მიეყინა ნელა შებრუნდა მისკენ და კარგად აათვალიერა.

-მაგით რისთქმა გინდა?!_ზიზღით სავსე თვსლები მოავლო მის სხეულს და თაველბში ჩახედა..

-იმის, რომ დანიელი შსენც მოგატყუებს ისევე გამოგიყენებს როგორც მე ანდა დანარჩენები.._საუბრის გაგრძელების უფლება არმისცა ქალს ისე გარტყა ხელი.. არმისცემდ ავირაც ძუ**ას იმის უფლებას, რომ დანიელი ასე ეხსენებინა..

-შენითავი ვინგგონია? რადგან მისი სახელი იცი ეს იმას სულარამტკიცებს რომ შენ მას იცნობ.. მითუმეტეს რომ მასთან რაიმე გაკავშირებს.._ცინიზმით ჩახდა ქალს თავლებში და კარისკენ წავიდა..

-შენც თვითმფრინავით გაგასულელა არა?_ქალმა ისევ დააწია სიტყვები რაზეც აილენმა უფრო გააფრთდა.._მოიცა მოიცაა.! თუ ვერიცნობს დანიელს მაშინ საიდან იცის, რომ მას თვითმფრინავი ყავს? თვის ტავს კითხვას უსვამდა როცა ქალმა ისევ განაგრძო საუბარი..

-თუ მისმა ბრაბუსმა მოგხიბლა?

-შენ რა? შენნაირი გგონივარ? მისი მილიონებს, რომ დავახამდე? იცი რა მისამრთი შეგეშალა, მე დანიელი მიყვარს და არა მისი ბრაბუსი ანდ ამისი მილიონები.. ადამიანის სული უნდა შეგიყარდეს და არა გარეგნობა ანდა მისი ფული..იცი რა გემჩნევა რა ცხოვრებითაც ცხოვრობ, ზოგიერთი რო ყოფილიყო ჩემს ადგილას იქნებდა დაგიჯერებდა..?! ხო რავიცი? შეილება დიდიხნის ცოლსაც კი შეპაროვპდა შენი სიტყვების გამო ეჭვი დანიელში მაგარმ მე არა.. და იცი რატომ?! მე მას ვენდობი.. ქალს თავლი ცაუკრა და გაშტერებული „როჟით“დატოვა საპირფარეშოშ ქალი..

-ძალიან დაიგვიანე.._აღნიშნა დანიელმა და აინელს მოავლო თავლი..

-ხო, მაკიაჟი შევისწორე და .._არცკი უფიქრია რომ მისთვის ეთქვა, მომხდარის შესახებ ეს უბრალოდ დანიელის უპატივცემულობად ჩათვალა და ერთი კარგადაც მიაკურთხა გულშ იმ გაიძვერა ქალს.. მალევე წმოვიდნენ ბარიდან.. სახლში მიიყვანა აილენი და თვითონაც შეყვა სახლში.. შუქი არენთო ესკი იმის მომასწავებელი იყო, რომ უცა სახლშ არიყო.

-მამა.._სახლშ შესულმა დაიძახა აილენმა და სახლს თავლი მოავლო...

-ალბად სახლში არარის.._ფაქტი აღნიშნა დანიელმა და მდივანში ჩაეშვა.

-რამეს დალევ?

-კი ყავას.. თუ არ დაგეზარება..

-არა.


ყავას სვავდნენ და ფილმს უყურებდნენ როცა სახლის კარებიც გაიღო და უჩა გამოჩნდა.. ფეხზე წამოდგა აილენი და მამას მიეგება როგორც პატარაობაში..

-მოხვედი მამა?_მამის დანახვით გახარებულმა ისე მოეხვია კაცს სუნთქვის საშულაებას კი არ მისცა.

-კი მოვედი.. თავზე აკოცა და ხელი გადახვია..

-სტუმარი გვვყოლია.._დანიელის დანახვამ ძალიან გაახარა, ეს ბიჭი ძალიან მოსწონს.. არეგონა თუ ასე აიტანდა მისი ქალისშვილის გვერდით უცხო მამაკაცს.. საერთოდ მამაკაცს თუ აიტანდა ისიც არეგონა მაგრამ, იმდენად მოეწონა დანიელი, რომ აღარაფერეს ამბობს.. მის თავლებში ხედავ იგიივე გრძნიბას რასაც ის ანასტასიას მიმართ გრძობდა და ორმაგად უხარია, რომ მის შვილსაც იგივე გრძნობა აკავშირებს დანიელის მიმართ რაც მას ანასტასიას მიმართ.. 19 წელი გავიდა ანასტასიას სიკვდილის შემდეგ, მაგრამ ეხლაც იგივე გრძნობით უყვარს.. უფროო მტკივნეულადაც კი, უყვარს მთელი არსებით სულითადა გულით.. მისმა სიკვდილმა ის გააცარიელა.. მიტოვებულ სახლად აქცია სადაც გაპარტახებულია ყველაფერი.. უბრალოდ არის დარჩენილი რაღაც რაც მას ძალას აძლევს „აილენი“ გოგონა რომელიც მთელი სულით კიარადა მთელი მისი გრძნობებით უყვარს .. იმდენად უყვარს, რომ მზადა მისგამო ყველაფერზე უარი თქვას, ოღონდაც ის იყოს კარგად.


-გამარჯობათ უჩა, როგორ ხართ?!_დიდი მოწიწებით მოიკითხა აილენის მამა და ფეხზე წამოდაგა.

-კარგად დანიელ შენ როგორხარ?!_მანაც მოიკითხა მომავალი „სასიძო“ და დანიელის გამოწვდნილ ხელს თავისი ხელი შეაგება.

პ.ს. ვიცი ძალიან ვიმსახურებ თქვენსგან გალანძღვას მაგრამ უმიზეზოდ რომ არაფერი ხდება ეს ყველამ იცით ალბათ.. მომიტევეთ დიდიხნიანი დაგვიანებისთვის...