-ვაიმეეე მეღირსა შენი ხილვა ჩემო უსათუთესო გოგოვ.აჰ ის სიმპაგიურიც მოიყვანე?!
ანი მოუთმენლად ცქმუტავდა და ვერ ისვენებდა.მათ წინ ჩამოვჯექით.
-ფრთხილად მირიანი გიზის გვერდით.
თავით შეყვარებულზე ვანიშნე და გავიცინე.ანიმ გახედა,ხელი ჩაიქნია და მოკეცილ ცალ ხელს დააყრდნო სახე.მე თვარლები ავატრიალე და მირიანს დარლა გავაცანი.
-მირიან ჩემი საყვარელი დარლა,დარლა ჩემი მეგობრისა და უფროსის სატრფო და მოტრფიალე მირიანი.
დარლამ მირიანს ხელი ჩამოართვა და გულახდილად გაუღიმა.
-სასიამოვნოა.ბევრს მიყვებოდა ნეა შენზე და ანიზე.
-მართლა?ჩემთან ანი არ გაჩუმებულა და შენ სიმპათიურობაზე ამახვილებდა ყურადღებას.
მირიანმა ბოროტად გახედა შეყვარებულს,ორივეს გაეცინათ.მერე მე შემომხედა.
-ნეა მეც ხო კაი ტიპი ვარ?
-რა თქმა უნდა,ცუდუ რომ იყო მეგობარს განდობდი?ხომ იცი რომ არა!.ასე რომ ჩემი საუკეთესო სიძე შენ ხარ.
-ნუ პატივში ვარ.
კაფე,რომელშიც ჩვენ ვიყავით საოცრად მყუდრო იყო.თავს კარგად და კომფორტულად ვგრძნობდი. ვსაუბრობდით და ყავას
ყლუპ-ყლუპად ვსვავდით.ანი კი ცდილობდა გაერკვია, როგორ ვიყავი ერთდროულად ორი ძმის შეყვარებული და როგორ ეგუებოდა ამ ფაქტს მისი აზრით მსოფლიოში ყველაზე სიმპატიური მამაკაცი.
-კაი და მოყევით რა როგორ დაიწყეთ.
-დავიწყეთ რა?
-აუ ნეა ნუ მაწვალეეებ.
საწყლად შემომხედა და მერე შეყვარებულს ახედა "გეხვეწები რამე უთხარი" თვალებით.
-გაჩერდი რა ანი.
-შენც მირიან?
წყრომით შეხედა და ისვე მე მომიბრუნდა.
-კარგი მოკლედ კაკიზე ხო მაქ მოყოლილი?-ანიმ თავი დამიქნია-ხო და კლუბში ვიყავი გაზაფხულზე, აპრილის ბოლოსკენ სადღაც. დარლას იქ შევხვდი,ნუ სექსი გვქონდა და მეორე დღეს კაკის ძმა უნდა გამეცნო და შემრჩა ხელში ეს დემონი.
-გაგადემონებ მე შენ.
თავში ოდნავ წამომარტყა რაზეც საპასუხო დავუბრუნე.
-იდიოტო.
-ენას ამოგგლეჯ.
-არ ხართ ნორმალურები.
მირიანმა თავი გადააქნია და გიცინა.საოცრად კარგი ადამიანი იყო,მუდამ გვერდში ედგა ანის და მის ყველა უბედურებას თუ ბედნეირებას იზიარებდა.მართალია ერთმანეთს დიდიხანი არ იყო რაც იცნობდნენ ,მაგრმა იცოდნენ უცილობლად ერთმანეთისთვის შეიქმნენ.
-გააგრძელე რა.
-გავაგრძელო?
დარლას ნებართვის მისაღებად შევხედე.თავი დამიქნია,ხელი გადამხვია და ჩემი თავი მკერდზე მიიკრა.მისი სუნამოს სუნი ცხვირში მიღიტინებდა და მეღიმებოდა.
-მოკლედ მერე მე და ნეა ერთმანეთს ვენაგლეთ,ვესწერვეთ,მერე სამსახურში მოვაკითხე.
-ხო და ისეთი ანგელოზი სულაც არ არის ჩემო უკარგესო უფროსო როგორიც გგონია.
-რატო?
-რატო და მომიგდო მხარზე და ჩამტენა მანქანაში.ხო ხო პირდაპირ შენი შენობის წინ.
ანიმ გაბრაზებულმა შეხედა ჯიშკარიანს და მერე მე ხელზე ხელი მომითათუნა.
-გატკინა?
-რა ემოციური ხარ მოგიკვდი.
დავცინე და ისიც გაბუსხული მირიანს აეკრო მხარზე.
-მეზიზღები,ფუფ როგორ აგიყვანე სამსახურში.გევლი ესა.
-არ შემიძლიხართ.
ბიჭებმა გადაიხარხარეს და ორივემ თავ თავის შეყავრებულებს შემოგვხვიეს ხელები.
-მოკლედ მერე ჩემთან წავედით და ნეას შევთავაზე რო საყავრლები ვყოფილიყავით.
-ჰაჰ გამიკვირდეს,ჯერ ბიჭი არ მინახავს ნეასთან რამე ჰქონოდეს და მეორედ არ მოსდომებოდეს.
-აჰ ეგ ვიცი.
-ანუ შენ ბოზათხანაობაზე მოუყევი?
-არა მოყოლა რად უნდოდა ანი ვერ მიყურებ,მისი ძმის შეყვარებულიც ვარ და დარლას საყვარელიც.
-ფუფ სიძვისდიაცო.
სასაცილოდ მომაძახა.
მოკლედ ძირითადად იმ დღეს ჩემი და დარლას მთელი ისტორია განვიხილეთ და ბოლოს რომ აღარ მოგვეშვა აგვისტოს ის ყვეალზე საშინელი საღამოც კი გავიხსენეთ.
_________________________
გოგა სახლში რომ დაბრუნდა დათო დივანზე იჯდა და მობეზრებული უყურებდა გოგოს,რომელიც კუდში დასდევდა და არ ასვენებდა.გოგა იქვე კარებში იდგა და ეჭვიანი მზერით უყურებდა ბიძაშვილსა და შეყვარებულს.გული რამდენიმე წამით გაუჩერდა,როცა დაიანხა როგორ გადაიხარა მომღიმარი ლიზი მობუზული ბიჭისკენ და თავისი წითელი,სავსე ტუჩები ბიჭისას შეახო.ერთიაანდ დაუარა სხეულში გამყინავმა ტალღამ და ეგონა ის რამდენიმე წამი სამუდამოდ გაიწელა.ლამის იქვე ჩაიკეცა იმის წარმოდგენაზე,რომ შეიძლება კოცნაში დათოც აჰყოლოდა.დათო კი შოკისგან განძრევასაც ვერ ახერხებდა.ყოველთვის იცოდა რომ ლიზის უყვარდა,მაგრამ გოგოსთვის გულისტკენა არ სურდა და ჩუმად იჯდა.ახლა კი ,როცა გოგონამ ეს გააკეთა სხეული გაეყინა,ძარღვებში სისხლი გაუშრა და ყურებმა გუგუნი დაუწყო.გოგას რომ ეს ამბავი გაეგო და არასწორად გაეაზრებინა? რომ დაეკარგა.ლიზას გაუცნობიერებლად სტაცა ხელები მხრებში და მოიშორა.
-რას აკეთებ?
სწორედ იმ წამს გაისმა გოგას გაბრაზებული ხმა ,როცა თავადაც იმავეს კითხვას აპირებდა გოგოსთვის.
-გოგა? მეგონა ჯერ არ მოხვიდოდი.
დაფეთებულმა ლიზიმ თავი გოგასკენ მიატრიალა.
-და მაგიტომ გადაწყვიტე დათოსთვის გეკოცნა?
გოგო სირცხვილისგან გაწითლდა.გაბრაზებული გოგა დათოსკენ წავიდა და იმის მიუხედავად რომ იცოდა ის სულაც არ იყო დამნაშავე მაინც წყრომით გახედა.
-სულ ვფიქრობდი რომ ტიპიური ნათესვაი არ იყავი.
გაბუტულმა ამოილაპარაკა და ხელები ბავშვივუთ გულზე დაიკრიფა.გოგამ დათო გვერდით გასწია და მათ შორის დაჯდა.თითქოს დათოს ანიშნებდა გირჩევნია სხვას არც გაეკაროო.
-და როგორი ტიპური?
-აი მეგობრის შეყვარებას რომ უკრძალავენ.
-არც ვარ!-კბილებში გამოსცრა და ისევ გაბრაზებული ხმით უთხრა-ვინც გინდა ის შეუყვარე,ოღონდ ცოტა ,ცოტა კი არა ძალიან ტეხავს სხვის შეყვარებულს რომ მივარდები და კოცნი.გაგერკვია ჯერ ყველაფერი და მერე გამოგეხატა ეგ შენი ნაფერები გრძნობები!
-როგორ მელაპარაკები.
თავლები აუწყლიანდა,მერე გააცნობიერა გოგოამ რაც უთხრა და ისვე ტირილით ჰკითხა.
-შეყვარებული ჰყავს?
-კი.
ეს უკვე დათო იყო.თავიდან გაბრაზებული,ნაძალადევი ხმა ჰქონდა მერე ოდნავ გააპარა თვალები ასევე გაცეცხლებული გოგასკენ და ტუჩის კუთხეზე ღიმილი აუკიაფდა.
-მაპატიე.
-არაუშავს არ იცოდი.ყევალფერი რიგზეა.
ტონი შეარბილა რომ გოგონა დაწყნარებულიყო.მისი ტირილის არც ნერვბეი ჰქონდა და არც დრო რადგან გოგასთვის ყველაფერი თავად უნდა აეხსნა,ეს მისთვსი იყო საჭირო.მეტრეველი უფრო გაღიზიანდა.შეყვარებულს მიუბრუნდა და გაცეცხლებულმა ჰკითხა.სულაც აღარ ადარდებდა ბიძაშვილი რომელმაც მისი ორიენტაციის შესახებ არაფერი იცოდა.
-ანუ რადგან ვიღაცამ არ იცის რომ შეყვარებული გყავს ასე უნდა მოვარდეს და გაკოცოს?შენ ნორმალური ხარ საერთოდ?!ნერვებს რატომ მიშლი?!
დათოს ჯერ ისევ ჰქონდა ცივი გონება შენარჩუნებული.
-გოგა მოდი ცალკე ვილაპარაკოთ ლიზია აქ.
-არ მადარდებს. ჯერ ერთი კვირაც არ გასულა და უკვე...ჯანდბაა ნერვებს მიშლი მაისურაძევ თან როგორ.არა...არა ნამდვილად ნეა მჭირდება....ახლა შენც კი ვერ დამაწყნარებ...
გაცეცხლებული წამოხტა ფეხზე და შოკირებული ბიძაშვილი შეყვარებულთან დატოვა.იცოდა დათო არ უნდა დაედანაშაულებინა, მასზე არ უნდა გაბრაზებულიყო, მაგრამ მისი დაკარგვის სიკვდილივით ეშინოდა.დიდი დრო დასჭირდა რომ მისი გრძნობები ეგრძნო,რომ გაეგო როგორ უყვარდა დათოს და ახლა როცა ბედნიერებასთან ასე ახლოს იყო მისი დააკრგვის ეშინოდა.არც ის იცოდა, როგორ მიიღებდა ოჯახი და ახლობლები,მაგრამ ეს იმასთან შედარებით არაფერი იყო რასაც დათოს დაკარგვა გამოიწვევდა.
მას თუ დაკარგავდა აღარაფერი ექნებოდა რასაც ჩაეჭიდებოდა და რითიც იცხივრებდა.
ჩემს კარზე გიჟივით აბრახუნებდა. კარი შეშინებულმა გავაღე და გოგა რომ შემრჩა ხელში,თანაც აცრემლებული თავლებით გულში ძლერად ჩავიკარი.
-რა გჭირს ?
-შემომიშვებ?
-რა თქმა უნდა.
მოვშორდი,კარში გავატრაე და მისაღებში შესულს უკან შევყევი.მანიშნა დივანზე დაჯექიო,მის გვერდით კი არა მეორე ბოლოში,მისგან ძალიან მოშორებით და მის ამ ქცევაზე გული მომეწურა.ასე მხოლოდ მაშინ ვაკეთებდით როცა კალთაში თავს მიდებდა,ეს უკანასკნელი კი წუწუნის დასაწყებად ან განსატვირთად სჭირდებოდა.
-ყველაფერი კარგად არის?
კანკალით დავჯექი და როცა თავი მუხლებზე დამადო თავლებში მივაშტერდი.ერთდროულად სევდიანი და მრისხანე იყო. ცრმელები თვალებს ოდნავ უბურავდნენ და რაღარც საოცარი სილამაზე გადაიშლებოდა ჩემს წინ.
-ხომ იცი,ლიზი ჩამოვიდა ორი კვირით დასასვენებლად.
-კი ვიცი შემდეგ კვირას მიდის.
-დღესვე გავუშვებ.ჩემივე ხელით გავაგდებ საფრანგეთში.
ამოიგმინა და თვალები დახუჭა.ტუჩები სიბრაზისგან უთხრთოდა,ხელები მკერდზე დაეკრიფა და მიმიკები ეცვლებოდა.
ხელი თმაში შევუსრიალე და ოდნავ გადავუსვი კანზე თითისბალიშები. წამით ჩაეღიმა და ეს ღიმილი საუბრის გასაგრძელებლად გამოვიყენე.
-რა მოხდა ასეთი?
-სამსახურიდან ადრე დავბრუნდი რომ მოვწესრიგებულიყავი და შენი მდგმური მეხილა ამ ორი სათუთი თვალით.-ორი თითით საკუთარ თავლებზე მანიშნა,მერე ჩემსაზე.-სახლში არხეინად შევედი,მაგრამ დათო დივანზე იჯდა,მობეზრებული ,მობუსხული.ლიზი რაღაცაზე ესაუბრებოდა.გავჩერდი,მოშორებით ისე რომ ვერც კი მხედავდნენ-ამოიოხრა და კადრების სიმძიმის გასაქრობად თავი გადააქნია. მომდევნო სიტყვების მოლოდინში ათასი ვერსია ამომიტივტივდა თავში,არცერთი იყო ისეთი გულში ხინჯად რომ არ ჩამსობოდა.გოგამ სახე ჩემი მუცლისკენ მიაბრუნა და ამოიბურტყუნა.-ლიზი მისკენ გადაიხარა და აკოცა.ჩემს დათოს აკოცა.ჩემსას...საკუთარი ბიძაშვილის შეყვარებულს.
-მაგრამ დათო?მას ხომ....
-ვიცი.
ეს უკვე სლუკუნით თქვა.თავი ავაწევინე და სახიდან ცრემლები მოვაშორე.
-შენს დათოს მისთვის არ უკოცნია გოგა... ის არაფერ შუაშია.
-მაგრამ უთხრა არაუშავს არ იცოდი შეყვარბეული რომ მყავდაო.
-აბა რა ეთქვა იცი ყველაზე ცუდი ადმაიანი ხარო?რომ გაელანძღა შეიძლება იმ წამს გაგხარებოდა, მაგრამ მერე როცა დაყნარდებოდი დათოზე გაბრაზსებოდი შენს ბიძაშვილს გული რომ ატკინა.
ხვდებოდა რომ მართალი ვიყავი.
სახლში სირბილით შემოვარდა დათოც. გოგგას მოვარდა,რომლის სახესაც ჯერ ისვე ეტყობოდა ცრემლის კვალი.
-მაპატიე რა,იცი გოგა როგორ მიყვარხარ.უბრლაოდ...
-კარგი დაწყანრდით ორივე.კაკი უნდა მოვიდეს.
-ისე შემდგეში ისევ რომ არ განმეორდეს ასეთი რამ ან ვინმე გოგო არ გაგვაცნონ ხომ არ ჯობს ბიჭებს და ანანოს ვუთხრათ? ნუ კაკის არა ჯერ.
დათოს ორივე გაკვირვებულები ვუყურებდით.
-ვითომ ღირს?
ორიევმ მე შემომხედეს.ხლეები იმის ნიშნად ავწიე რომ არ ვერეოდი.ფეხზე წამოვდექი და სამზარეულოსკენ წავედი.თან მიავძახე.
-მე ნუ გამრევთ.
-ნეა კარგი რა...
-არ ვიცი ჩემს ს*** ბიძაშვილს რა რეაქცია ექნება.
-იმაზე უარესი ვიდრე მე და დათოს გვქონდა როცა გავიგეთ კაკისთან იყავი?
-შეიძლება.მე გენაცვალე ჰეტერო მაინც ვარ.
-ჰომოფობო.
-დათო ჰომოფობი რომ ვიყო კი არ გეტყოდი გოგა შენზე რო გიჟდებოდა.
□□□□□□□□□□□□□□□□
ზუსტად მახსოვს პარასკევი საღამო იყო.მე და ბიჭები ლევანის სახლში მის მოსვლს ველოდით.
დაღლილ-დაქანცული შემოვიდა და ლადოც უკან მოჰყვა ყურებამდე გაბარდული სახით,არა არ გეგონოთ ნინესთვის რამე ეთქვას,უბრლაოდ მის გვერდით ყოფნა და მისი ნახვაც ასე აბედნიერებდა.
-რაობა გაქვთ სახლები ხომ არ აგერიათ?
კარში გაშეშდა და ისე გადმოგვხედა ყველას.
-არა.
-აბა მაინც და მაინც ამ ჩემს ორსულ ცოლთან მოგინდათ დალევა?
კოპები შეკრა,ჯერ ჩვენ მოგვათვალიერა,მერე ჟურნალების მაგიდაზე დაყობილი სხვადასხვა სახის სასმელი.
-ხო.ნახე როგორ საყვარლად ეტყობა მუცელი.ბავშვი აქედნავე უნდა მივაჩვიოთ სასმელს.
ხელით მოვეფერე და ლევანის თვალები ავუჟუჟუნე.დათო სავრძელში იჯდა და გოგა ნახევრად მიხუტებული ჰყავდა.
-ესენი ხო ვერ მოვაშორე ერთმანეთს რა.
-დარწმუნებულები ხართ რომ სიამის ტყუპები არ ხართ?
-გაჩე ლადო ესენი რო მართლა 24/7ზე ასე იყვენნ ორივეს ერთად რაღა აიტანდა.
ხელი მხარზე სიცილით დაარტყა და ანოს შუბლზე აკოცა.მერე ჩვენს წინ ჩამოჯდა და ლუდის გახსნილი ბოთლი მოიყუდა.
-ამაღამ მისაღებში იძინებ ფუფ.
დაქალმა ქმარს ცხვირი აუბზუა. ჩვენც გვეჩხუბა ნუ სვავთ ყარს აქაურობაო,თუმცა მის ახალ წიკს ყურადღება არ მივაქციეთ
.ჰორმონების გამო მგრძნობელობა ის გაუმძაფრდა ყველაფერზე გვეჩხუბებოდა ხოლმე.
-ნეასთან დარჩი.
-ჰაჰ ნეამაც დალია.ისე თქვით რა რისთვისაც მოხვედით დავიტანჯე ხალხო.
ახლა გოგას და დათოს შეხედა ანომ.
-სიახლეები გაქვთ? აბა მოყევით!
ლადო სმენად იქცა.მოსწონდა ხოლმე ჭორაობა და ახალი კარგი ამბების გაგება.
-მოკლედ ის ჩემი სატრფო ხო გახსოვთ.
-ღმერთო დაიწყო.
ლევანიმ ხელები ცაში აღაპყრო და ამოიოხრა.გაბრაზებულმა რომ შეხედა მეტრეველმა დასერიოზულდა და ანიშნა განაგრძეო.
-მოკლედ რამდენიმე კვირის წინ სახლში მომივარდა შუაღამისას და ტუჩებში მეტაკა,ნუ აღარ უნდა ახსნები 8 წლიანი ასე პლატპური სიყვარულით ტანჯვის მერე ერთად ვართ.
მზერა წამით გაეპარა დათოსკენ რომელმაც ხელი ჩუმად ჩაუცირა წელისკენ.
ყევლამ შვებისგან ამოისუნთქა...რადგან ეს წუწუნი ოდესმე დამთავრდა ხმის ამომღები ვინღა იყო.ნუ მიულოცეს და ამბები,მერე დათოზე მიდგა ჯერი.
-ჰა დათო შენც ხო უნდა მოგეყოლა?
-მეც ხო ვეტრფოდი ერთს პერიოდულად .
-კი შუქნიშანივით ხან წითლად, ხან ყვითლად ხან მწვანედ.
-ჰა ჰა ჰა გაგვეცინა ლევან ძალიან.ეტყობა სამსახურმა დაგაშტერა, იუმორი გაგიბანძდა.მოკლედ ცოტახნის წინ, ნუ არცისე, ნეას შევხვდი შემთხვევით სადღაც და საუბრის მერე დავასკვენი რო დრო იყო.
-მერე?
-ნუ ხარ ანანო სულსწრაფი მაცადე.
-მერე მივუარდი სახლში და ნეას რჩევით არც ვაცხელე არც ვაციე რომ ვერ ვუთხარი მიყვარხართქო პირდაპირ ვაკოცე.
-ვსო ერთად ხართ?
-აბა რა...
ლადო ის პირველი ადამაინი იყო ვინმეც ყველაზე მალე გადახარშა მოყოლილებს შორის მსგავსება და უბრალოდ ორი სხვადასხვა ვერსიის არსებობა.გაშტერებული ხან ერთს უყურებდა ხან მეორეს,მერე მე შემომხედავდა და ლევანის გახედვადა ,მერე ისევ ბიჭებს და ასე ყველას და ყველაფერს სანმა არ დარწმუნდა რომ სწორად გაიაზრა.
-არ არსებობს!მეღადავებით?!
ამ დროისთვსი უკვე სხვათემაზე ვიყავიტ გადასულები და ცოტა უხერხულად გაიჟღერა მისმა სიტყვებმა.
-რა მოხდა?
- რა რა მოხდა სულ მე როგორ უნდა ვიაზრებდე ყველაფერს პირველი და შენ შტერივით კითხულობდე რა ხდებაო.თავში ტვინი გაქ ლევან? ან შენ ანანაო დაფიქრდით აბა.გაატარეთ მაგ თქვენ გონებაში ამათი მოყოლილები.როდიდან გოგა?
-პირველად რომ გაგვაცნი.
გაღიმებულმა მიუგო, როცა მიხვდა რომ ლადომ ყველაფერი გაიაზრა.
- დათო?
-იგივე.
-აღარ იტყვით?
-ვაიმე დამღალეთ ყველამ.
ამოვიოხრე და სავარძელზე კარაგდ გავსწორდი.
-ნეა შენც იცოდი?
-მე სულ ვიცოდი გოგას სატრფო ვინც იყო.
-და არაფერს ამბობდა ეს გველაძუა.
მოჩვენებითი ბრაზით შემომხედა დათომ.
-ვაიმე ლევან ნუ იყურები ს***ვით .რას ვერ ხვდბეი ბიჭო გოგას შეყვარებული ვიღაც უცხო გოგო კი არა დათოა.და-თო.
რამდნეიმე წამით ყველა გაჩუმდა.ცდილობდნენ მოსმენილი გადაეხარშათ ბოლოს ლევანიმ.მეგობრებს შეხედა.
-რას ამბობს?
-სიმართლეს.
-კაი მორჩით უკვე აღარაა სასაცილო.გასაგებია რომ ახლოს ხართ მარა...
თავლები აატრიალა და ლუდის სმა გააგრძელა. დათომ ჩაიღიმა და გოგა უფრო მეტად აიკრა სხეულზე.
-შენი აზრით საღადაოდ გვაქ ჩვენ ორს საქმე?
-არ ვიცი ...მოდი დაყენდი დათო რა ყველამ ვიცით რო ჰეტერო ხარ.
-ბი.
-რა?
-ბისექსუალი.ისევე შემიძლია ბიჭთან ყოფნა როგორც გოგოსთან და გოგაც დამეთანხმება რა ცეცხლი ვარ...
-არც კი იფიქრო მაგის ხალხთან დასრულება.
კოპები შეკრა და თავში ოდნავ წამარტყა.
ლევანის სასმელი გადაცდა და ხველება აუტყდა.ანო შოკირბეული იყურებოდა.
-იმედია იმის თქმას არ აპირებდი რაც მე ვიფიქრე.
-გეყოოთ,პირადია უკვე ნუ მივრცელებ ვაჟბატონო ჩემს პირად ცხოვრებას თორე დაბრუნდბეი საცხოვრებლად ისვე ნეასთან და მოისმენ ყოველ ღამე..
-ა ეხლა შენ გადმოდიხარ ჩემს პირადში გოგა.
თავლები დავუქაჩე და ვანიშნე მოკეტე თქო.ყევალ იქ იყო და ამდენი მეგობრის მიუხედავად მხოლოდ მათ იცოდნენ დარლაზე.
-ზედმეტად გავინტრიგებთ ხალხო-ეს უკევ ანო იყო-ანუ სერიოზუალდ ერთად ხართ?
-კი სერიოზუალდ.
-მოიცათ და რანირად?კარგი დაუშავდ დათო ბსიექსუალია შენ გოგა?
-ლევან ოდესმე ჩემი შეყვარებული გინახავს? არა! აბა დაძაბე გონება....
-ანუ?..
-გეი ვარ და ამდენხანს არ ვამბობდი რო რომელიმეს თავ-ყბა არ დაგელეწათ ჩემთვის.
ლადო წამოდგა და გაბრაზებულამ მოუღერა მუშტი.
-მე დაგამტვრევ ახლა ძველბში ეგრე რო გეგონა.
-აბა თუ დაწყანრდეთ,მოდი მშვიდად და წყანარად დავლიოთ და ავღნიშნოთ ამ წუწუნას მოშორება.იცოდე თუ იჩხუბებთ...დათო თუ კიდევ იჩხუბებთ პლანეტიდან გაგასახლებთ, სამუდამოდ თან. თქვენნაირ უცხოპლანეტელებთან ურთიერთობა მოგიწევთ მერმე.
-ოო კაი რა ნეა.
-აბა კიდე ამის წუწუნს ვისმენდე?მაშინ თვითონ მიხედე შენი გულისსწორს.
სასმელი მოვსვი და ოთახი რომ მოვათვალიერე აღარავინ იყო ვინც მარტო არ ვიყავით, მხოლოდ ლადო,რომელსაც ნინესთან მეგობრული ურთიერთობის გარდა ვერაფერზე დავითანხმებდით.
-ლადო ჩამეხუტე რა?
-გადი ქალო მომკლავს კაკი.
-მაგას ვინ კითხავს.
ცხვირი ავიბზუე და ლადოსკენ მივჩოჩდი.თავის დიდი მკლავები მომხვაი და ჩამიხყტა.
-რატო ხარ გოგონი ასეთი საყვარელი?
-შენი დაქლაი ვარ და მაგიტომ.
-ეი მე რას მიშვები?
გოგა უცბად მოსცილდა თავის სატრფოს და ნაწყენმა გადმომხედა.
-განვედ მოღალატევ.-ტელეფონი აწკრიალდა ,ლადოს მოვშორდი და დავხედე-წავედი მე ჩემ სატრფოსთან თქვე მოღალატენო.
-მიდი მიდი.
მომაძახეს,მაგრამ გზად გოგას კითხვაც მომეწია,რომელიც აზროვნებისთვის საკმაოდ მთვრალი იყო.
-რომელთან?
დენდარტყმულივით შევტრიალდი და გავშეშდი.დათომ ოდნავ უჩქმიტა მკლავზე და ჩასჩურჩულა.
-გაჩუმდი თორე ლევანი ჩვენგან კარგ კერძს გააკეთებს.
-რეებს ბრიტინობ?ვისთან წავა იმ თავის კაკის გარდა-ლადომ გადაიხარხარა და მანიშნა წადიო.აკანკალებული შევტრიალდი და წავედი.კაკი ჩემს სახლთან მელოდა.
-შემოხვალ თუ?...
გამომწვევად ვკითხე და სახლისკენ წავედი.უკან მომყვებოდა ნელ ნაბიჯით თან სხეულზე ჯიქურად მაშტერდებოდა,საპასუხოდ მიხვრა მოხვრას არ ვაკლებდი.საკმაოდ მთვრალი ვიყავი,პირდაპირ ოთახისკენ ბწავედი და შესვლისთანავე კედელს ავეკარი.
-აბა ჩემო პრინცო რამ გაგახსენა ჩემი თავი?
-მმ,მომენატრე.
ოთახში ბნელოდა,არცერთი ლამპიონის შუქი არ აღწევდა დარაბებში,ჩავიღიმე და კამოდზე მდგარი რამოდნეიმე სანთლის ასანთებად ხელების ფათურით მოვძებნე ასანთი.ცეცხლის ალმა ოდნავ გაანათა ჩემს ირგვლივ ადგილი.მერე სანთლები ერთმანეთის მიყოლებით ავანთე და კარი მივხურე.
-გკითხავდი როგორ ჩაიარა დღემ თქო,მაგრამ ამისთვის ზედმეტად მთვრალი და აღგზნებული ვარ.
ჯერ ისვე შარვალკოსტუმი ეცვა,ცხადია,სახლში არ გაუვლია.ჰალსტუხში ხელი წავავლე და ჩემსკენ მოვქნაჩე. ჩაეღიმა,თეძოებზე ხელები ძლიერად მომიჭირა და სხეულზე ამიკრა.
-ვიღაც გათამამებულა.
-თუ უფრო ფრთხილი იქნბეი ხოლმე მეტსაც მიიღებ.
კისერი კოცნებით დავუფარე და მისი სიამოვნების ხმები დავაიგნორე.
----
დათო მკვდარივით მიესვენა გოგას გვერდით და შეყვარებულს გადახედ,აშკარა იყო ზედნეტი მოუვიდათ,არცერთს არ ჰქონდა ლაპარაკის თავი.გოგას მითუმეტეს.როგორც იტყვიან, გაგუდულს ეძინა დათო კი მას უყურებდა,კადრები ნელ-ნელა ითხაპნებოდა და თვალები სულ უფრო ეხუჭებოდა.ცოტაც და მორფეოსის სამაყროში გადაინაცვლებდა,ზუსტად წამებით ადრე იგრძნო მისკენ მიჩოჩებული გოგას სხეული როგორ ძლიერად შემოეხვია და ფილტვები საკუთარი ჰაერით აუვსო.
ის იყო,მთელი მისი ცხოვრება გოგა იყო,ყოველი დღე და ყოველი ამოსუნთქვა.ასე ლამაზი მის თვალში გოგა ჯერ არასოდეს ყოფილა. ახალგაღვიძებული,ნახევრად მოჭუტული თავლებითა და აბურდული თმით,აქამდეც უამრავჯერ უნახავს მაგრამ მის წინ ნახევრადშიშველი და ასეთი? თანაც მისი შეყბარებულის ამპლუაში? გოგა ახლა იამზე მეტად ლამზი იყო ვიდრე მთელი მათი ნაცნობობის პერიოდში.უფრო გაზრდილი,უფრო ახლო და უფრო ნაცნობიც კი. ასე კარგად დათო გოგას ჯერ არ სცნობია.
-ნუ მომშტერებიხარ იდიოტო.
ბალიში თავში ჩაარტყა და საწოლზე მოწყვეტით დაეცა.
-ეგრე ნუ ივლი და არ მოგაშტერდები.ხო მართლა იდიოტოს კიდევ თუ დმაიძახებ ენას მოგაჭამ.
-მაგას ისედაც აკეთებ.
მისკენ სიცილით მიატრიალა თავი და უნებურად დაუარა ჟრუანტელმა იდაყვს თავითდაყრდნობილი დათოს დანახვისას.ჭროღა თავლები მას რომ უყვარდა ისე უციმციმებდა.
-მაგ მზერით ნუ მიყურებ თორემ აღარასოდეს გაგიშვებ.
დათომ წარბები გაოცებისგან ასწია.მერე ბიჭს ზემოდან მოექცა და ხელები თავსზემოთ გაუკავა.
-და აპირებ?
-თუ გამაბრაზებ...
-მე არ გაგიშვებ,არაფერს ვაპირებ, ახლაც საშინლად მტკივა თავი და სხეული,მაგრამ არ გაგიშვებ.ასეთ ნაბახუსევზეც კი უშენოდ დღეს არ გადავაგორებ.
-რა რომანტიული ყოფილხართ პრინცო!აქამდე სად იყავით?
-კოშკისკენ მოვდიოდი რომ გამეთავისუფლებინე.
-ოხ ნეამ გამომამწყვდია?
-ხო რადგან წუხლე ლამის დარლაზე წამოგცდა.
-რა?
-აჰა,ოღონდ ახლა ნეა და დარლაზე ფიქრისთვის,აი ამ პოზიციაში არ მცალია.არც შემიძლია.
ეშმაკურად გაუღიმა გოგამ ქვემოდან და მას შეხედა.ბიჭი ერთიანად მის ზევით იყო მოქცეული.ხლეებით ხელებს უკავებდა,გრძელი თმები გადმოხრისას წინ ჩამოშლოდა და სასაცილოდ უთამაშებდა.გოგა მის ფეხებსშორის გამოემწყვდია.ბიჭი წამოჯდა და დათოც უნებლიედ მის კალთაში აღმოჩნდა.
-და ვინმემ გთხოვა სხვა რამეზე იფიქრეო? გიკრძალავ,ჩემს გარდა სხვაზე ფიქრს. გიკრძალავ,ვერც კი გაბედავ და თუ გაბედავ ისეთ დღეში ჩაგაგდებ რომ მხოლოდ ფიქრი შეგეძლება.
-ოჰო,ვიღაც ეჭვიანობს.
გოგამ წარბები ზუსტად ისე აუწია როგორც ცოტახნის წინ დათომ მას.
-დიახაც,იცი რა კარგი ხერხი ვიცი ნაბახუსებს რომ მოერიო.
-მაინც?
-ეს.
თქმა და მის ტუჩებს წატანება ერთი იყო. დათოს მსხვილი ვარდისფერი ბაგე კბილებსშორის მოიქცია და გამეტებით უკბინა.მაისურაძემ წამოიკივლა და ნახევარი ტანით მოსცილდა ბიჭს,მერე ხელი მტკივან ტუჩზე მიიდო და თვალებმოჭუტულმა უთხრა.
-შე პატარა...გაჩვენებ მე შენ როგორ უნდა კბენა.
-მაჩვენე...
***************
ენერგია გამოცლილი მივესვენე კაკის სხეულზე.ერთი ამოიოხრა და თმაზე ხელის გადასმით მითხრა.
-რას წარმოვიდგენდი შენ თუ ამდენს იზავდი.
-რატო?
-წესით ისეთი ოჯახი გყავს მთლად ამდენს უჩემოდ ვერ უნდა ქაჩავდე.
-არა სექსთან ოჯახი რა შუაშია?
უცბად წამოვყავი თავი და გაბრაზებულმა შევხედე.სიტყვა ვერ მითხრა ამიტომ მე მივაბი.
-შენ ჯერ ისვე არ გესმის რას ნიშნავს იყო მე.ერთი წელია ჩემი შეყვარბეული ხარ და ისევ არ გესმის.
-და შენს სხვა შეყავრებულებს ესმოდათ?
ისე გულუპყვილოდ მკითხა ვიფიქრე რამეს ჩავარტყავდი.
-არა რადგან არც მყოლია.
-მაშინ როგორ..
-გირჩევნია ეგ კითხვა არ დასვა.არც პასუხი მოგეწონება და ღამეც აღარ დარჩები აქ.
ზურგი ვაქციე და თავლები დავხუჭე,სეხულში უცნაური ტალღები ლივლივებდნენ.ვგრძნობდი ჩემში სიცარიელეს ოკიანის ტალღები როგორ ავსებდნენ.ჩემს გამოფიტულ კლდედ ქცეულ კუნთებს ეხეთქებოდნენ და საკუთარ ტალღებში მიერეკებოდნენ.რაც უფრო იზრდებოდა ჩემში ტალღები მითუფრო ვშორდებოდი კაკის.ნელ -ნელა და მაინც მტკივნეულად. თითქოს ხელიდან ერთადერთ საყრდენს მგლეჯდნენ.სისხლი გამალებით სდიოდა ჩემს სულს და შველას ითხოვდა.კაკი ჯერ ჩუმად იწვა,მერე ჩემსკენ გადმობრუნდა და სიტყვის უთქმელად შემომხვია ხელები.ერთ წამში მოვეშვი,ისვე მოვდუნდი და მის სიყვარულს მივენდე,იმ სიყვარულს რომლითაც ვუყავრდი,მაგრამ ეს გრძნობა მხოლოდ დრო და დრო იყო ჩემი.საერთოდ მგონია რომ ადამიანი მაშინ გრძნობს რომ უყვართ როცა თავადაც უყავრს,მაგრამ როცა ამ გრძნობას ვკარგავ სხვის მიერ მოცემულიც სადღაც გამირბის. სანთლების ცეცხლი მის სახეზე სუსტად ირეკლებოდა.ფარდები მძიმედ იყო დაშვებული და ოთახში მხოლოდ ცეცხლი,კაკი და მე ვიყავით.მე როელიც ცოტაც და ამ გრძნბოვიდან ავორთქლდებოდი,ისევ როგორც წყალი.
<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>
-ეგ საერთოდ ნორმალურია? არა რამ უნდა წამოგაიროს შეყვარებულს მაგის კითხვა დაუპირო არა თუ კითხო.
დათო ოთახში მიმოდიოდა და ცოფებს ყრიდა.მე დივანზე ვიყავი გაწოლილი და თავი გოგას კალთაში მედო.მერე მე მომიბრუნდა და მტკიცე ხმით მითხრა.
-დაშორდი.
-რა?
გაოცებულმა თავი მისკენ მივატრიალე.
-მაინც ღალატობ რა აზრი აქ დაშორდი.
-არა! ვუყვარვარ და როგორ ძალიანაც არ უნდა ესმოდეს ჩემი ,როგორადაც ვრ უნდა მიგებდეს გულს ვერ ვატკენ.
-და შენ თავს ატკენ?ნორმალური ხარ? ნეა ის შენ არ გიმსახურებს,კაკი ის არ არის ვინც გგონია.
-და ვინ არის?!
-....
იმხელაზე დასჭექა რომ შემეშინდა და გოგას ავეკარი.ისიც იმავე აზრზე იყო, მაგრამ დათოს ანიშნა გეყოსო და ჩამეხუტა.
-რაც გინდა ის ქენი ,მაგრამარ თვა რომ არ გაგაფრთხილეთ.
-ნუ მიყვირი შე ტუტუცო ვიროოო.
ფეხზე წამოვხტი და წამოვედი.
კი ვიცოდი რომ ყოველთვის მართლები ბოლოს ისინი აღმოჩნდებოდნენ ხოლმე,მაგრამ მორალად გავიხადე რომ არასოდეს არავისი ვიქნებოდ,მაგრამ ყოველთვის ყველა ჩემი იქნებოდა.რომ მასთან ვიქნებოდი ვისაც ვეყვარებოდი,რადგან მე მჭირდბეოდა ვიღაც ვინც დამაფასებდა და არა ის ვინც მეყვარებოდა ან ვისაც დავაფასებდი.ჩემი კი არა მთავარი სხვისი გრძნობები იყო.კაკიმდე...დარლამდე და ყვეალფრამდე რაც ამ 2 წელში მოხდა.
****************
მე და კაკი მალევე დავზავდით,მაგრამ დათოსთან რამდნეიმე დღე არ ვლაპარაკობდი.ვერ ვიტანდი როცა ყვიროდა,რადგან იცოდა როგორი ცუდი რეაქციაც მექნებოდა.იმ საღამოს არა, მაგრამ შემდეგი ორი დღის მანძილზე გადაბმული პანიკური შეტევები მქონდა,სახლში მარტო ვიყავი,არც დარლა მოსულა და პირველად ჩემი პანიკური შეტევების დაწყებიდნა 10 წლის თავზე ვიგრძენი რომ ვიღაც მჭირდებოდა ვინც დამაწყანრებდა და გვერდით მეყოლებოდა,ვიღაც ვინც დაინახავდა როგორი დამსხვრეული ვიყავი,როგორ არ მადარდებდა ცხოვრება და მაინც რაღაც გარდამტეხ მომენტში საკუთარი თავი შევიყავრე,რაღაც მომებტში ვაღაირე კიდეც რომ ჩემი გრძნობები უფრო მნიშვნელოვანი იყო ვიდრე სხვების.




გავიგე რო ამაზრზენი ,გავიგე რო საშინლად ვწერ ,მაგრამ რაც უფრო ხშირად გაიმეორებთ მაგას მითუფრო მეტი მონდომებით დავწერ რომ საბოლოო თავამდე მიხვიდეთ და მიხვდეთ ვინ რას და რისთვის აკეთებდა.