ორი კვირის შემდეგ დამიკავშირდა კოტე და გამანდო რომ ერთ თვეში შევძლებდი ბტძოლას, მე კი დამავალა რომ მოტეხილი ხელისთვის მიმეხედა, მანამდის კი მეტოქესაც შემირჩევდნენ.

საღამო ხანია, სამუშაოს დასრულებისას მე ნიკა და მისმა შეყვარებულმა გადავწყვიტეთ ერთ ერთ ბარში დავმსხდარიყავით, ამა თუ იმ თემას ტანვიხილავთ, ცოტას ვსვამთ და ვერთობით კიდეც, სალომეს ტელეფონი კი არ ჩერდება.... მისი და სოფია არ წყვეტს ზარებს, სალომე კი არ იმჩნევს მაგრამ ძალზედ ღიზიანდება, ჩვენც უხერხულად ვგრძნობთ თავს.

დიდი დრო დავტავით ბარში, როგორც იქნა ხასიათზე მოვიყვანეთ სალომე, რა დროსაც ბარში გაავებული სოფია შემოვარდა სისწრაფით და თავზე წამოგვადგა.

სოფია: გოგო შენ ნორმალური თუ ხარ?!... დედა იცი რა დღეშია?, რატომ არ პასუხობს ზარს რომ გირეკავ?.

სალომეს არ დავადე პასუხის გაცემა და ჩავეცერი.

:უკაცრავად მაგრამ ჯერ გამარჯობა.

სოფია: შენნთან საქმე არ მაქვს, ასე რომ დამაცადე საუბარი ჩემს დასთან თუ შეიზლება, უკაცრავად.


სალომემ უსაყვედურა სოფიას უკმეხი პასუხის გულისთვის და დებ შორის უსიამოვნო საუბარი შედგა, შემდეგ კი სოფიამნგანრისხებულმა დატოვა ადგილი და გარედ გაიქცა, სალომემ კი თავი ვერ შეიკავა და ატირდა.... ამის შემხედვარე სწრაფად წამოვდექი ფეხზე და სოფიას დავედევნე.


მივზდევ მას და მივუთითებ რომ შეჩერდეს, ის კი კვლავ აგრძელებს გზას სწრაფი ნაბიჯებით, მე კი იძულებული ვარ რომ დავეწიო და ხელით შევაჩერო იგი.

:სად მიდიხარ?!, არ შეშვენის ასეთი საქციელი, ქალბატონს, ეს რა არ მოსწონთ ცი?.

სოფია: ეგ ირონია შენთვის შეინახე თორემ ისეთ დღეში ჩაგაგდებ, ეგ კუნთები ვერ გიშველის, ტვინის მაგიერ რომ გაქვს.

:აი კიდევ, უკვე ბევრი შეურაწყოფა მოვისმინე შენგან.... გოგო რომ არ იყო, წარმოდგენაც არ მინდა რა ეღეში ჩაგაგდებდი.

სოფია: არ გამაცინო, შენისთანა პირუტყვისგანნეგ არ გამიკვირდება რომ გოგონებიც სცემო.

ჩემი მოთმინების ფიალა აივსო და განრისხებული სახის გამომეტყველებით დავუდექი მას ძალიან ახლოს, ცოტა ხმასაც ავუწიე.

:უკვე ზედმეტი მოგდის გოგონავ!... ისედაც ბევრი მოგითმინე.

სოფია: და რას იზამ?!, მცეემ?.... მიდი რაღას ელოდები?... საერთოდ შენ რა გაწუხებს?!, მე ჩემს დას ვესაუბრებოდი, შენნკი ჩაგვეცერი, მიდი! რაღას ელოდები?!.... თუ გსურს კვლავ გავიმეორებ რაც გითხარი, პირუტყვი ხარ და ცხოველი, მიდი დამარტყი.

სოფია გულა ნეთევული მიმზერს და თვალს არ ახამხამებს, ცდილობს რომ წყობილებიდან გამოიყვანოს, მე კი სწრაფად ჩავავლე ხელები თავში და ვაკოცე მას.... უხეშად ცდილობს მოიშოროს და სახეში სილა გამაწნა.

სოფია: შენ რას ბედავ?.. რა თავხედი ყოფილხარ?!, ამას ასე არ დავტოვებ გახსოვდეს!..

მლანძღავს და მიბრაზდება, მე კი კვლავ იგივე მოქმედებით ვაკოცე მას და ახლა უფრო ძლიერად ვიჭერ რომ ვერ გაინთავისუფლოს თავი ჩემგან.

დიდ ხნიანი კოცნის შემდეგ, კვლავ უხეშად მომიშორა და სწრაფად დატოვა ადგილი.


დილით ძილის არ ვიკლებ რადგან ვიცი რომ სამსახურში აღარ მომრავლება მას შემდეგ რაც ჩავიდინე მაგრამ ჩემმა მობილურმა ტელეფონმა სემაღვიზა, როდესაც ჩემი კლასელი მათე ცდილობდა დაკავშირებას, რომ ვუპასუხე მისაყვედურა რომ სამსახურში მაგვიანდებოდა და მეკითხებოდა სად ვიყავი ამ დრომდე... მე კი ცოტათი გაოცება გამოვხატე მაგრამ მოვუბოდიშე და ვუთხარი რომ ჩამზინებია და ახლავე გამოვდიოდი.


მივდივარ და ფეხს ვითრევ, ძალიან მრცხვენია მას შემდეგ რაც წუხელ სოფიასთან ჩავიდინე, როგორ შევხედო სალომეს, ნიკას და რაც მთავარია სოფიას, არა ნასვამი რომ არ ვყოფილიყავი, ასე ნამდვილად არ მოვიქცეოდი... არ მინდა მისვლა მაგრამ დამალვა არაკაცობა იქნებოდა ჩემი მხრიდან.

ყოყმანის შემდეგ მივუახლოვდი ტერიტორიას და თავ ჩახრილი შევედი, ისე გამოვიცვალე და დავიკავე ჩემი პოზიცია, მისალმებითაც ისე მივესალმე ყველას რომ თავი ზემოდ ვერ ავსწიე.

ძალიან დაბნეული ვარ და ეს ნიკამაც შენიშნა,
ცდილობს ჩამეძიოს მაგრამ მე თვალს ვარიდებ.

ძალზედ დაძაბული ვდგავარ და დრო და დრო საათს ვაკვირდები, წუთებს ვითვლიდი რომ რაც შეიზლება სწრაფად გავიდეს დრო...
უცბად სოფია შევნიშნე და ჭერს შევსცქერივარ.

სამსახურის დატოვება არ მანაღვლებს, უბრალოდ ძალიან მრცხვენია... ამასობაში მოსაღამოვდა, სადაც არის შინ წასვლის დროც მოვა და შესვენებაზე ბუფეტში ჩამოვჯექი მხოლოდ წყალს ვსვამ, ვზივარ და მივჩერებივარ ერთ წერტილს, რა დროსაც უცბად გვერდით სოფია მომიჯდა, რამაც ამაღელვა და ენა დამება.

:მაპატიე აქ არ გელოდი, მე ვიცოდი რომ თქვენ ცალკე ვახშმიბდით თქვენთვის განკუთვნილ ოთახში.

სოფია: კი სწორად იცოდი, აქ სავახშმოდ არ გამოვსულვარ, ვატო არავისთვის არაფერი მითქვამს მაგრამ იცოდე, კიდევ თუ განმეორდა მსგავსი პასუხს მე პირადად მოგთხოვ, არავის დახმარება არ მჭირდება, მე თავადაც შემიძლია გავუმკლავდეთ იმას ვინც რაიმეს დამიშავებს.

:მაპატიე, არ მინდოდა ასე გამოსულიყო მე ძალიან ვინანე ის რაც ჩავიდინე... სამუშაოს ახლავე დავტოვებ ამის პრობლემა არ მაქვს უბრალოდ, სირცხვილის გრძნობა მაწუხებს, ფხიზელ მდგომარეობაში ასეთ რამეს არ ჩავიდენდი.

სოფია: კარგი რაც მოხდა დავივიწყოთ, არსად წასვლა არ არის საჭირო, ასე რომ მინდოდეს მამაჩემს მივუყვებოდი ყველაფერს, ისე ვაღიარებ მეც არ გამომივიდა კარგად, არ უნდა მეკადრებინა ასეთი სიტყვები.

:მართალი ხარ, დავივიწყოთ ყველაფერი... მე არ მინდა აქ ვინმესთან ცუდი ურთიერთობა მქონდეს, ასე რომ მაპატიე კიდევ ერთხელ.

სოფიამ გამიღიმა და გასასვლელისკენ გაემართა მაგრამ უცბად შეჩერდა და გამომხედა.

სოფია: ისე კარგი იქნება თუ შერიგებას ავღნოშნავთ, მე მგონი ამით არაფერი დაშავდება.

სწრაფად წამოვდექი ისე რომ მუხლი მაგიდას მივარტყი, რაზეც მას გაეცინა.

:მართალი ხარ, უნდა ავრნიშნოთ ეს ამბავი ნიკას და სალომესაც ვეტყვი.

სოფია: არავითარ შემთხვევაში!... მე არ ვირიგდები მათ ერთად ყოფნას, და გთხოვ ისე ნუ იზამ რომ კვლავ გადაგემტერო, უბტალოდ მეც მაქვს შენთვის ბოდიში მოსახდელი და სწორედ ამიტომ მინდა დაგანახოთ რა მ არავის ზემოდან არ ვუყურებ, საღამოს შევხმიანდეტ და ადგილს მოგწერ სადაც უნდა მოხვიდე, გაითვალისწინე რომ მე გპატიჟებ და ამაზეც ნუ დაიწყებ ჭიდილს იცოდე გავბრაზდები.

საკონტაქტო ნომრები გავცვალეთ მე და სოფიამ და საღამოს შესახვედრად შევთანხმდით, ჯანდაბა იმაზე უარესი მოხდა ვიდრე ველოდი, ახლა როგორ მოვიქცე?! სად მაქვს მე იმის საშუალება რომ ასეთ ფუფუნებაში მყოფი გოგონა დავპატიჟო ძვირად ღირებულ რესტორანში და თან გამოვეწყო კარგად... მას იმმბარს ვერ ვაკეთებ სადაც დავდივარ, ერთი სიტყვით ახალი თავ სატეხი დამატყდა.