გაფანტული გრძნობები

უცხო სივრცეში გაფანტულ გრძნობებს, დაუფიქრებლად ჩადენილ ცოდვებს, თამბაქოს ბოლში გახვეულ განცდებს ყველა ცდილობს და ვერავინ მართმევს.

ყველაფერი მორჩა

გული ეულია ტირის ცრემლი გაილია ფიქრში, აღარ გავამტყუნებ ტირიფს ისიც მარტოა და ტირის.

სიკვდილი და მიქელ გაბრიელი

სიკვდილი და მიქელ გაბრიელი, ორნი ცხოვრობდნენ ზევით მიწაზე. მიქელ გაბრიელმა სიცოცხლის წასაღებად სიკვდილი ჩამოუშვა დედამიწაზე.

ჩემი გაფრენა

შემოიჭრება არსებობის ტკივილი ტვინში , ჩემი ხელები თავის ძარღვიდან სისხლებს რომ წურავს ... თავი მგონია ჩარლის გმირი უფერო ფილმში - მუნჯურ ენაზე რომ ვყვირივარ "ის მაინც ბრუნავს!"

მენატრება

მენატრება შენი ნახვა და მე მომკლავს ეს დრო დიდი, მე უშენოდ ვერასოდეს ვერ ვიქნები ასე მშვიდი.რომ ვერ გხედავ, მე ეს ხალხი სულ მიწოდებს მარტო გიჟს,მონატრება, სულ ეს არის ერთადერთი, რაც კი მჭირს. მენატრება შენი ნახვა და მაგიჟებს ეს დრო ნელი, შენს

იწვა იესო ჩალის ბაგაში...

უფალი იშვა, ჩემო პატარავ, ჯერ შენში არა, თავად ბავშვი ხარ, ბედმა შენამდე ბევრი მატარა, და მე არ ვნანობ ისე კარგი ხარ.. უფალი იშვა, ჩემო პატარავ, და როგორც დედამ, ვიცი, იგრძენი,

დამშვიდობება

დედამიწა სამარეს გავდა ვარსკვლავიანი ცის ფონზე , სიკვდილის სუნთქვას აფრქვევდა სიბნელე ღამის , თოვლივით ტრიალებდა ჰაერში ქვიშა , ექოდ ირეკლავდა ფეხის ხმას მთვარე .

მონატრებულს მონატრებულისგან

მე ამ გრძნობებით სავსეს, ანთებულს, კვლავ მომერია ეს მონატრება. ყველგან უშენოდ ყოფნას დაწყებულს, ეს მოლანდება კვლავ მომადგება. ამ სიყვარულში მთლად გაჟღენთილი გული, ყოველთვის შენკენ მოიწევს. ალბათ ბევრისთვის ვარ გაცვეთილი, მე შენთან ყოფნა რას არ

ჯოჯოხეთის ალებში

ზიხარ უმზერ ნატეხებს, ჩურჩულებ და თავს იმცირებ. ბოლოს ღერთსაც მიადგები კითხვით "რატომ? რა დავაშავე?" ვერ მიხვდები დანაშაულს.

მუდამ

დღე გადის თუ ღამე ვერ გიშორებ თავიდან გულშიც ჩაბუდებულხარ, რამდენი დრო გავიდა მინდა რომ დაგივიწყო არ ვიფიქრო შენზე შენს ლამაზ ღიმილზე, ანდაც კანის ფერზე.