შენს ხავერდოვან თითებს შორის.. შემოვაპარე...

შენს ხავერდოვან თითებს შორის, ბერი ნაფაზი შემოვაპარე... თუმცა, ტკბილო, მე არ ვეწევი.. ვიცი, ლეღვივით ტუჩებს, ხვალ ზეგ როგორც საკმაზი, დაეკონება ფერფლისფერი ხელის ცეცებით...

რისთვის ?

გულმაც შეწყვიტა სამუდამოდ ამ მკერდში ფეთქვა შენს გარდა უკვე ვღარავის ვეღარ იკარებს ეხ მიყვარხარო ნეტავ ჩემთვის არასდროს გეთქვა ვიცი არასდროს აღარასდროს გამოდიარებს

მიყვარხარ

მე აღარაფერს აღარ გეტყვი ეს ერთი ვიცი... აღარ მწამს შენი სიტყვების და უგულო ფიცის! წავალ და შორით დავიღლები შენზე ოცნებით, როგორ მიყვარხარ მხოლოდ ერთმა უფალმა იცის.

პრაღის ქუჩებში დავეძებდი დანიშნულ ტუჩებს...

მალე დაათოვს, იქნებ გვიან.. ნარინჯის ქუჩებს, და შემოდგომის მღვრიე სუნთქვას ფიფქებს დააფენს, პრაღის ქუჩებში დავეძებდი დანიშნულ ტუჩებს, ვიცი.. მოგძებნი და უსიტყვოდ გეტყვი ყველაფერს...

ღამის სიბნელე!

ღამის სიბნელე,ფილტვებში კვამლი, მაინც,მაწვება ფიქრები ხვალის ადგილის შეცვლა,უაზროდ ბორგვა, ვეღარ,ვჩერდები ისევ ვცემ ბოლთას

,,მამას''

მამაზე ხშირად არ წერენ ლექსებს, მაგრამ თუ წერენ, ღირს დასაწერად... მე მხარს დავუჭერ ყველა იმ ქვრივ ქალს, რომლის ცრემლები არ ღირს სათმენად!

ვსვამთ...

ვსვამთ, ისევ ისე ურევს ამინდი თავში და კარშიც დიდი თოვლია, –არ ჩამოხვალო?! –შენ მწერ, რა ვიცი...

ილუზიაა ყველაფერი ჩემი შექმნილი . . .

რომ გრძნობებს ჩემგან გავფანტავდი შიშმა შემიპყრო, რომ ერთ დღეს შენთან საერთოც კი არა დამრჩება. რა მოხდებოდა შენი ღმერთი ჩემო მე ვიყო და მხოლოდ ჩემზე ლოცულობდე დილით ხატებთან.

ჩემში უმეტესად ოქტომბრისფერია...

ქარმა მოიტანა ნამქრად უცხო თოვლი, ღმერთო, მეათასედ ბედი ხომ მოგანდე, მაგრამ უძლური ვარ როგორც ხის ფოთოლი, ფერიცვალებიდან სვეტიცხოვლობამდე.

ამაღამ

ჩვენს სიყვარულში მე შენს თავს ვფიცავ ამაღამ მოვალ მე შენთან დინჯად ჩაგეხუტები და გაკოცებ მშვიდათ სიცოცხლეს წამიერს მოგიძღვნი მკვირცხლად მოვალ სიურპრიზად, მოვალ ცხადლივად მოვალ სიზმრად და მოვალ მალულად მე შენთვის მოვალ,მე ჩვენთვის