დაგტოვო უნდა ...

შავია ცა და ისევ ქუხს ზეცა, შავი ვარ მეც და დაგტოვო მიწევს. მე ისევ მოვალ რითმგაცლილ ლექსად, გრიგალგამოვლილ გრძნობების პირზე.

რა ვქნა...

რა ვქნა რომ მიყვარს, და მის გარეშე ცხოვრებას ჩემსას აზრი არა აქვს რა ვქნა რომ მინდა მისი ალერსი მასთან ყოფნა სულ, მარად და მარად.

თქვენ შეგეშალათ

თქვენ შეგეშალათ, მე ის არა ვარ; მე ის არა ვარ, თქვენ რომ გიყვარდით!

ნოტების თვლა არ შემიძლია

მე მოცარტივით ნოტების თვლა არ შემიძლია, ვერც ვან გოგივით ვერ დავხატავ დიდებულ რამეს

ლექსი- მივდივარ

იცი,თუ არა,რთულია სიშორე შენთან,როდესაც სადღაც მიდიხარ მანამდე,მთლად რომ ალერსით ამავსე მანამდე,სანამ მეტყოდი მივდივარ თავს კარგად ვგრძნობდი,მეფიქრებოდი და შენთან ყოველი წამი მეძვირა ვითვლიდი

დე მაპატიე!

გაგიუცხოვდი ღვთისმშობელო,ვერც კი გეხვევი,სული მტკივდება როცა ხელებს ურცხვად ვწევ უკან.ჭირმა წაიღოს დაწერილი შენთვის ლექსები,თუკი გვერდით მყოფს უცხოსავით ჩაგივლი ურცხვად.

სიყვარული მტკიცე (ნაწილი მეორე)

იმედი აღარ მაქვს, ამოწურულა თითქოს,გრძნობები ბევრი მაქვს, გული საშველს რომ ითხოვს,ვერას ვწერ, თითქოს, ფიქრი ამეკრძალა მასზე,ვერას ვამბობ მის გულში მე, დაკარგულ ჩემს ფასზე.მას ვეღარც ვცნობ, ვეღარც ვარჩევ უცხო პირისგან,

ლექსი - "დაკარგული"

ადამიანს შეუძლია იყოს დაკარგული არა ფიზიკურად, არამედ სულიერადაც, როდესაც იგი კარგავს არსებობის მიზანს, ბედნიერების შეგრძნებას, ნდობას ვინმეს მიმართ და გრძნობს სევდას. დაკარგული,გამოუვალ მდგომარეობაში მყოფი ადამიანი,რომელიც ამ მდგომარეობიდან თავის

მიყვარხარ მუდამ

იცი რა მომწონს მე შენში მუდამ,ერთ სიტყვას გეტყვი ვჩუმდები ვდუმვარ,გთხოვ მომისმინო ამ ერთხელ მხოლოდ,ყური დამიგდე ერთხელაც მოგთხოვ,ღამე ვათენე მაგრამ ამაოდ,მან დაგიძახა მოდი აქაო,არ შემომხედე ისე გაბრუნდი,ბევრჯერ გითხარი

"კომა" ლექსები.

და ისევ წვიმა, სიცივე, ნისლი...რუხი ღრუბლების მიღმა სილურჯე, თითქოს ცრემლები, სახეზე სისხლი,ისევ გრძნობების მკვდარი სიმუნჯე.ხეთა სილუეტს გაჰყურებს თვალი, ჩუმი შრიალი ჩაესმით ყურებს,და ჩემს გარშემო