სიზმარში მეზმანე

ქუჩაში გავყავარ მომღერალ როიალს,სველ, ვიწრო ქვაფენილს სუნი აქვს ატმების,და აქვე, კაფეში, კუთხეში გოგონა მარტო სვავს კოქტეილს, ორმაგი ვნებებით. კედელთან დავდექი, სიგარას ვაბოლებ,თითქოს და ვერც ვამჩნევ, არადა და ვერ ვწყდები,

ნაბიჯს ნუ გადადგავ საზღვრებს გარეთ!

გრძნობები გაამხილე დროზე ადრე,ნაბიჯი არ გადადგა საზღვრებს გარეთ,ნუ წახვალ, ნუ დატოვებ სულში ნაღველს! იმას ნუ იზავ , რომ გრძნობა გაქრეს,მოდი გადავლახოთ ყველა ბარიერი,მოდი ნუღარ ვივლით ასე ცარიელი,ნაბიჯი არ გადადგა საზღვრებს გარეთ

წინსვლით

დროა ცრემლები შეაშრეს სახეს;წარსულზე ფიქრი რას მარგებს ნეტა?ცხოვრება ბევრჯერ დამიგებს მახეს,ვიცი.. მომიწევს ფრჩხილების კვნეტა.დარდით გულზე რომ დამრჩა იარა და ნაწიბურად შეუკრავს პირი;ტკივილმა თუკი არ გამიარა!და დაჩოქილი თუ ისევ ვტირი!

აფაზეთი

ინ რა იცის რამდენი გავიარეთ,რამდენი ვიბრძოლეთ ,ანდა რამდენი სისხლი ვღვარეთ,და რამდენი გმირი ვკარგეთ,რისთვის ისევ შენი სიკეთისთვის,შენი მიწის დასაცავად, იმ საუნჯის დასაცველად,რაც ოდითგანვე მოგვყოლია შესანახად,

ფიქრები

იმედებიც როგორც ცვარი მზის სხივით, აორთქლებულ წვეთებივით ქრებიან! მიქრის წლები სიმარტოვის ფიქრივით მკვდარ ოცნებებს ჩუმად ეფერებიან!

თვალთა მაგია

შავი თვალები ღამეა ბნელი, მის უკუნეთში დავიკარგები, შავი თვალები ცეცხლია მწველი, ერთი ნახვითაც დავიდაგები. შავი თვალები ძლიერ ცოდვილი, ათასი გულის დამპყრობელია, მისი ალერსით გულდაკოდილი, ქვეყნად მიჯნური ბევრზედ-ბევრია.

ერთ დღეს

ერთ დღეს, როდესაც კვლავ გადაიდო იმ მცხუნვარე მზის გამონათება. ძლიერმა წვიმამ არ გადაიღო, დავიწყე საგზლის გამოლაგება. ერთ დღეს, როდესაც იმ ცისარტყელამ მე გამოსვლაზე უარი მითხრა. ტყვია ვესროლე და სინათლემ მან ვეღარ გამანდო ვერცერთი სიტყვა.

სიზმარი რეალობაში

მითხარით ადამიანი რომელიც ნიღაბს არ ატარებს თუ კი თქვენ ამას მეტყვით ვშიშობ მოტყუებული დარჩით თუნდაც საკუთარ თავთან

ვუყვარვარ - არ ვუყვარვარ

სევდა და სევდიანი ღიმილები, ზაფხულის უფერული სურათია, უგულოდ გავაფუჭე გვირილები, ვუყვარვარ - არ ვუყვარვარ, სულ ერთია..

შენი გაშვება!

შენი გაშვება დაძალებულ სუიციდს ჰგავდა და ნაბიჯები, გადადგმული ანუ შენიდან,უკიდეგანო სიმაღლიდან მეძახდა დაბლა,რომ საბოლოოდ წამეშალე ჩემი გზებიდან.შენი გაშვება ჩემად ყოფნას უსვამდა ხაზებს,ყველა ოცნებას არ ახდენილს და ნაჯერს ფიქრით,