სულ ამაოა

წლები წყალს გაყვა მდინარეს და ოცნებებმაც მიმუხთლეს,რამდენი გზა გამოვიარე,გზად მეგობრებმაც მიმტყუნეს...გული ტკივილით აივსო,იჭვებმა ბუდე დაიდეს, აღარავის არ ენდოო მითხრეს და კარი დაიხშეს.მეც მივხვდი, ბავშვი აღარ ვარ,

ალია - მალია

ალია, მალია რა ლამაზი თვალია, ათასფერად ბრჭყვიალებს, როგორც ნატვრისთვალია.თითქოს ერთად შეყრილან იაგუნდი, ლალია.ცუგრუმელა თამუნამ ვერ მოსწყვიტა თვალია.განა მართლა თვალია,ზურმუხტი ან ლალია,

მარტოობაც გაგირბის

ჩვენს დალეულ ღვინის ბოთლს საუკუნით ინახავ, საახალწლოდ წრუპავ და გარდუვალს ბედს უჩივი, თითქოს ყველამ გიმტყუნა, აგარიდა საფარი, მარტოობას ერტფი და... მაგრამ ეგეც სად არი ?!

გაუძელი, გაუძელი, გაუძელი...

დრო გავიდა, სულიერად გავიზარდე, შენც აღარ ხარ ის გოგონა დაუცველი, განაჩენი ჩემი ხელით გავიმზადე გაუძელი, გაუძელი, გაუძელი...

გთხოვთ ქალბატონო

გთხოვთ ქალბატონო მასწავლეთ სიყვარული თორემ დავიტანჯე შავ-თეთრ სამყაროში გთხოვთ ქალბატონო მასწავლეთ სიბრალური თორემ ცხოვრებისგან დავრჩი განსწავლული

ისევ მომაწვა მელანქოლია...

ადამიანი,გრძნობებს რომ მალავს გამოდის რომ სხვა ცხოვრებას პარავს უბრალოდ მისდევს ცხოვრების ქარავს მისი ღიმილი ყველაფერს ფარავს...

შორი ისაა, რაზე ფიქრიც ჯერ ვერ გავბედეთ

ისე ვარ ახლა რომ დაობლდა რაფაელ სანტი, ლუკას კრანახის მაჭანკლური ღიმილი გავსებს, ისევ აკითხავ მაღაზიას პატარა ჩანთით, და მოწყენილი აკვირდები წიგნების ფასებს.

დაცემულის ტკივილი

სამოთხის კარზე მეამბოხე სული შევნიშნე უწინ დიადი ნათელი სხივი მას რომ ეფინა ამპარტავნებას დაუკარგავს მისი მშვენება მისი სიმშვიდე მისი ძალა და პატივგება

ალუდა ქეთელაური

ხევსურეთს ბიჭი იზრდება ბიჭი სამშობლოს ტანითა ბევრ ქისტს მოაჭრა მარჯვენა ახალ ნალესი ხმალითა

მე რომ ვიხრჩობოდი...

მე რომ ვიხრჩობოდი,ცეცხლი როცა მწვავდა."მოდი" - როცა გთხოვდი,არავინ რომ გგავდა.მაშინ არ მოხვედი,არ ამივსე გული ძველი იმედებით დავრჩი გათანგული.მე რომ ვიხრჩობოდი,არავინ რომ მყავდა,დაბრუნებას გთხოვდი,