ნუ ითხოვ მოკვდავისგან სიყვარულს

უფერო ფერებას ვერ გაპატიებ,უგულო კოცნას მე ვეღარ ვგუობ.თუ წასვლა გინდა ჯობს ახლა ადგე,ნუ შემოდიხარ გულში ასე შორს.უშენოდ შენობამ დაკარგა ფერები, ეს უფერობა მე არ მადარდებს,მაინც ისა ჯობს, რომ მარტო ვიყო,

საყვარელ დეას

ამოგლეჯილი გული მე მტკივა და გეტყვით კვლავაც, მე ძლიერ მცივა. გამოფატრული მაქვს ეს სხეული. საცოდავი ვარ და დამტვრეული. მსურს მხოლოდ შენი ღიმილი, კარგო და არ დაგტოვებ მე მარტოდმარტო. შენთან ვიქნები ყოველთვის, მუდამ. ახლოს ვიქნები შენს ლამაზ სულთან.

თეთრი აგრესია

გადავწყვიტე ამ ლექსისთვის ამერჩია ეს სახელი რადგან, თეთრი არის ის ფერი, რომელიც სხივის დაჩემის შემდეგ არც ერთ ფერს არ შთანთქავს და ყველა ფერს უკან აბრუნებს. რაც რჩება ისაა, საკუთარი თავი, ისეთივე ღია და თვითმყოფადია როგორც სიყვარული. სექსი კი

წარსულის სიზმრის ფიქრები

ძველი ამბები, უაზრო ზღაპრები ტკბილად ნატკენი, ჩვენი გულები ირევა წასულის,სიზმრის ფიქრებში მოგონებები ჩვენი ცრემლები ირღვევა ღამე, ისიც სიზმრებში.

ორი ვარდი

ვნებასთან დაჩოქილ fuckიზი აფექტით, სკდება ნატურალურ ჩარჩოთა ნორმები და მკერდზე, ნაზ ტუჩებს (სიბილწე ასხლეტილს) - თავად ვარდს ვარდისგან, დაულბა კოკრები...

დეას

მე ჩემს სიხარულს მინდა, რომ ვუთხრა, რომ ძლიერ მიყვარს, არს ჩემი სუნთქვა. მე ჩემს დაიკოს, ლამაზს, პატარას ვეტყვი: "შენ ჰგავხარ ცის ლურჯ კამარას!" ჩემს დეას, დედოფალს მშვენიერ ქალღმერთს, ანგელოზს, საყვარელს მე ვეტყვი ჰგავს ღმერთს. ჩემი ოცნების გოგოს

წვიმის წვეთებით ნაზად გაწვიმდა

ხელი ჩამკიდე, არსად წახვიდე დრო რომც გავიდეს და რომც აცივდეს, სეზონი გავიდეს ისევ აცივდეს წვიმის წვეთებით ნაზად გაწვიმდეს  ცა თუ ატირდეს,ღრუბელი დამშვიდდეს, ცხოვრება მაინც სიხარულს გვაწვდიდეს.

და ათეისტად ქცეული მას თუ დასჭირდა ილოცებ

სასწაულია გიყვარდეს ისე ძალიან ის ერთი,რომ დაივიწყო ამ ქვეყნად ყველა ედემი და ღმერთი.სასწაულია იწამო, რომ მის გარეშე ვერ გაძლებ,და ათეისტად ქცეული მას თუ დასჭირდა ილოცებ.არ ვიცი, რისთვის ვიცოცხლო

მგოსნის ცხოვრება და შენ

მე და ცხოვრება შევერკინებით და ჩვენ გავარკვევთ ვინ არს ძლიერი. მე თქვენ მალამოდ ვერ გეფინებით, განსხვავებულად ვარ განიერი. ყველა ნორმალურს მე ვერკინები და მათი მსგავსი ვერ შევიქნები. უგულებელვყოფ მე ყველას აზრს,ჩემს თავს ვუწოდებ ვენერას, მარსს.

მე გელოდი...

მე გელოდი... მწამდა რომ ისევ ჩამოხვიდოდი, კვლავ ჩამოანათებდი გარსს ცეცხლისფერს ზეციდან, არ მოხვედი.. არადა მე გელოდე.. ვიცოდი.. და ეგ შენი სიმართლე, მოვისმინო მეც მინდა..