მამის ცხედართან

მცხუნვარე მზე ანათებდა,ვერ მათბობდა მციოდა, გულის ალგს ყველა კუნჭულს ერთიანად სციოდა, სული გული და სხეული ერთიანად მტკიოდა...

ვარიაცია "Memento Mori" (ტერენტი გრანელი)

ახლა უკვე სხვა დროა, სხვა ქვეყანა, სხვა გრძნობა, სულ სხვა ცეცხლი ანთია, სხვა სიმართლე... სხვა ხალხი... მაისები ქაოსურ სულებს ვეღარ ათბობენ, შეცდომების დაშვებაც სულ არ არის ახალი.

მიყვარს

შენი თითები მიყვარს, ეგ შენი შუბლი კარგო.ეგ გული ახლოს მიმყავს, მსურს შენთან ყოფნა მარტო. შენი თვალები მიყვარს, შენი ლოყები ნაზი. მე შენთვის ჯერ არ მითქვამს?! ხარ ამ სიცოცხლის ხაზი. შენი ტუჩები მიყვარს, "მიყვარხარ,

კვდებოდა ერში - ა დ ა მ ი ა ნ ი!

მზე იყო.. თბილისს ებურა თალხი.. დუმდა სიონი.. გამძღარი ხალხიც.. და სინანული.. იყო გვიანი, კვდებოდა ერში - ა დ ა მ ი ა ნ ი!

მოდი გავაშიშვლოთ ფიქრები

თითქოს გარყვნილია ოცნება, რომელიც შენ ნახვას მთხოვს, მაგრამ ხომ ავხსენი ამჯერად, რომ სულის სიშიშვლეს გთხოვ. მინდა, რომ დავიწყოთ თავიდან, სულ ნელა, პირველი წამიდან. ღამე ნაჩქარევი არ მინდა, გავწელოთ, რაც შეიძლება ძალიან.

რა ვქნა

რა ვქნა, რომ არ შემიძლია შევაჩერო დრო. მე სულაც არ შემიქმნია ეს მტანჯველი რტო. რა ვქნა, რომ აღარ გამომდის მხოლოდ შენი ნახვა. მზე ჩემთვის შენგან ამოდის, დროის მსურს შენახვა. რა ვქნა, რომ არ შემიძლია შენს გარეშე ცხოვრება. მეტი რაღა დამრჩენია,

ლამაზი ხელები

ფერები,დღეები, ლამაზი ხელები, ჩვენ ისევ ერთად ვართ  ცხოვრების გზებით, ლამაზი ფრთებით, მივყვებით ცხოვრებას ახალი გზებით. ნაზი ალერსით, ვტკბებით ჩვენ ისევ ერთად ვართ ცხოვრების გზებით ლამაზი ფერებით, მოგეფერები ნაზი ხელებით, შენც მეფერები.  

მიყვარხააარ

შენს გარეშე ამ ცხოვრებას სულაც არ აქვს აზრი. მე შენ, მხოლოდ შენ მიყვარხარ, სხვა ყველა არს ფარსი! შენს გარეშე ამ ცხოვრებას სულაც არ აქვს გემო, შენს გარეშე აზრი არ აქვს იმას, რომ მე ვწერო. მე მიყვარხარ, შენ ხარ ჩემი ერთადერთი მმართველი,მიყვარხარ და მე

წავიდე, არ წავიდე?

გათენდა, ისევ ქმრის გვერდით ვწევარ, ისევ მის სუნთქვას ვუსმენ. უძილო თვალებს ცრემლი აშრება, ისევ ფიქრები მაწევს.

ეძღვნება ყველა უტაქტოდ მივიწყებულ მეგობარს

როგორ მინდა მჯეროდეს, ის რაც ერთად ვაშენეთ, არ გამქრალა უკვალოდ, და კვლავ შენს თავს მახსენებს..