გაჩუქებ ყველაფერს !!

როცა,შენ გნახე გაგიცანი.გოგონა ნაზი სიხარულით და სიყვარულით,აღსავსე მუდამ მაშინ ვცდილობდი,რომ შენ ჩემთვის სახელი გეთქვა მაგრამ,პასუხი დადებითი,არსად არ ჩანდა

ჰიპოგლიკემიის ტოპოკანტუზიქსი

არაბეთიდან მიგი აფრინდა,ანატოლია გადაიარა,ვერავინ ხვდება, ან ვინ რა იცის,რისთვის სად ქმნიან ახალ იარაღს..ლულებს უწმენდენ ქარხნულ შაშხანებს, ჟამი აქვთ თავის გამოდებისა,და ვინ რა უწყის, ისე ახლოა,

შენ შემაყვარე

შენ შემაყვარე ლექსების წერა და მხოლოდ შენთვის უწყვეტად მღერა. შენ შემაყვარე შენზე ოცნება და შენი ცქერით კვლავ გაოცება. შენ შემაყვარე ამ ქვეყნად ყოფნა, დარდი და მუდამ შენს გამო ოხვრა. შენ შემაყვარე შენდამი ტრფობა და დამავიწყე გრძნობებთან მტრობა. შენ

მარადისობა არსებობს?

სიცოცხლე მარად ნეტავ არსებობს? ნუთუ კაცს სძალულს ეს ყოველივე? არვის უნდოდა რომ ეს გაეგო? ნუთუ ინტერსს არავინ იჩენს?

ვიცი რომ

ვიცი, რომ ოდესმე ყველანი მოვკვდებით, მაგრამ სულ ცოტანი, ცოტანი ვცხონდებით. ვიცი, რომ გრძნობისგან ყველანი დავთვრებით და გრძნობის საფლავთან ყველანი დავწვებით. ვიცი, რომ ამ გრძნობას სულ არ აქვს ასაკი და შენ რომ გიყვარვარ არს იგავ-არაკი. ვიცი, რომ

თითქოს

თითქოს ჩემი სითბო გაქრა,ჩემი ალერსი დადნა,მე მენატრება კრძალვა ასევე ფლირტით დაღლა.მე რომ ვუყურებ შენს სახეს,აციმციმებულ თვალებს,ასევე ღიმილს შენსას მე კვლავ მეძლევა ძალა.თან ვფიქრობ ნეტავ ისაა?

ტკივილის თანაზიარი

ჰარმონიაში ვეძებდი სიტკბოს და, აი, ვნახე, მაგრამ დავნებდი, ცალმხრივი გრძნობის უარმყოფელი, მე შევიქმენი დღეს სხვისი ღმერთი... დანაშაულად მექცნენ გრძნობები, არსაით ისმის იმედის ხმები...

ცხოვრების გზა

დღეს გადავწყვიტე ლექსის დაწერა,მუზა მეწვია, გრძნობა ატირდა ხვალ ალბათ ისევ აღელვებული ვეღარ შევძლებ და ვეღარ ავიტან.რთულია გერქვას ადამიანი სცადო ცხოვრება უფრთო ფერიად რადგან გზებია ჩვენს

თაფლუჭივით მომინდა

ოცნებების ფოთლებქვეშ, მზიანეთის ტყეებში,მოვალ, ჩაგეხუტები, ბაგით ვარდებს მოგიტან,შენი თმები ტანსარო, მალინისფერ დღეებში,ისე მარწყვისფერდება, თაფლუჭივით მომინდა..ამეკიდა სიამე, თრთოლვას ვეღარ ვიამებ,

მე გადავრჩები

მე წარმოვიდგენ შენსკენ მომავალ ბილიკებს...შორეულ გზას და ეკლიან ველებს.. მე ვერ გავივლი უმტკივნეულოდ შენსკენ მომავალ გზას...მაგრამ ამ წამსაც კი რომ დავფიქრდე,არც უფლება მაქვს და არც სურვილი,