იოანე

ასე'ა როცა ტკივილებს ებრძვი... ცხოვრება_კიდევ გიბრუნებს ხურდას, და შენი(ალბათ,არავის ესმის) ღმერთოო მე მხოლოდ_ სიცოცხლე მსურდა! ნაცრისფერ ღრუბლებს გადაყრის სიო... და ვეღარ მოვალ, გამიგე დედი.

ლოთი პოეტი

გალოთებულა ის პოეტი შენ რომ გეტრფოდა... სიყვარულს, ალერსს, თავდავიწყებას შენ რომ გეტყოდა. შენ ის ვერასდროს, ვერადავერ, ის შენ ვერ გთმობდა. მკვლელი ისარი მას შენი სახით ისევ შემოხვდა. გალოთებულა ის პოეტი

ბავშვი ვიყავი სიყვარული კოცნა მეგონა

ბავშვი ვიყავი,სიყვარული კოცნა მეგონა, მუხუც ბაბუას დამჭკნარ სახეს დავუკოცნიდი, სადღაც წასული მონატრებულს უნდა მეპოვნა, ჩემთვის ბაბუა კაცი იყო მუდამ მოცლილი. მაკოცებდა და მეტყოდა რომ მომირჩებოდა, თუ კი სულელი უნებლიედ წავიქცეოდი...

მე, შენ და წყვდიადი

დაღამებულა, აღარ არსებობს სინათლე ჩემში... ვზივარ და ვკვდები ამ აყროლებულ ცხოვრების გემში... ცა მოღრუბლულა და გადასულა დაღუპვის ველში... ვეღარ ვიცოცხლებ, რადგან იმ გრძნობებს ვერადავერ ვშლი. მგონი გუშინ სიყვარული, სიყვარული ვნახე, მითხრა: "არ

ოცნებები უფერულს მხდიან

წლები გარბიან და თან,ჩემი ფუნჯით ნახატი,იმედების წამები მიაქვთ...წლები მიდიან,მე ვიზრდები და თითქოს,ჩემი ოცნებები უფერულს მხდიან...როცა, ცხოვრების ბილიკების გაკვალვას ვიწყებ,წამში ვრწმუნდები,რომ

უყვარდა ვარდებს ფრენა მდუმარე

ხან სიყვარულიც ისე ძნელია, ნაბიჯსაც ვერ ვდგამ, მხოლოდ ვტრიალებ, დღეს ოცნებებად გამომელიე, შენთან მოსვლა კი დავიგვიანე. ვერ ვხვდები, გახსოვს ან და თუ არა ივლისის წვიმა, ქარი ძლიერი, უყვარდა ვარდებს ფრენა მდუმარე, მე... შენ გეტრფოდი გადამთიელი. ეს იყო

გული

გული სიყვარულისგან ძლიერ ძლიერ დასუსტდა იმედგაცრუებისგან სამუდამოდ დამუნჯდა ამ სიცოცხლის დღეები დათვლილია ნამდვილად ამიტომაც შემიძლია მე ყველა ვთქვა ადვილად მინდა ყველამ გაიგოთ

ვარდი

იცი?! სიტყვა სიცოცხლე მხოლოდ შენ რომ გიწოდე?რატომ მიბრაზდები ნეტავ ვიცოდე,მე ხომ, შენს გამო ბოლომდე ვიბძოლე.სწორედ ბრძოლის დროს რაღაცას ვრგავდი,მერე აღმოცენდა, ეს იყო ვარდი,

უიმედო და მძიმე გრძნობები

გამოილია, ეს მოთმინება გამოილია, უსიყვარულოდ და უსიცოცხლოდ ვრჩები ამ ზღვაში! ეს ჩემი გული ხომ ბევრი რამით დაბოლილია, ეს სიყვარული ხომ ვერ დავთესე მე სხვაგან სხვაში! ლურჯი ზღვა ღელავს შტორმი იწყება, განადგურება ჩემში ირთვება!

დაგელოდები

ფრთები?! ფრთები აღარ მაქვს...შენ წახვედი...ფრთებიც გამიქრა...შენით ვივსები,როცა გხედავ და როცა არ ხარ,სასიცოცხლო ძალად მაკლიხარ...მე შენზე ფიქრის, ყოველი დღე მავსებს მუზებით...როცა არ მყავხარ,