დაგიხატავ სამყაროს ცისარტყელას ფერებში...

დაგიხატავ სამყაროს ცისარტყელას ფერებში შენს ხმას ვეძებ ყოველთვის წვიმის წვეთის ბგერებში მოვალ,ჩაგეხუტები,ჩაგეკვრები ხელებში შენთან ერთად ვიქნები შემოდგომის დღეებში...მე გაჩვენებ ცხოვრებას ჩემი

ცხოვრება გრძელდება შენდამი გრძნობებით

დრო მიდის, დრო მიდის, ცხოვრება გრძელდება. დრო გადის, დრო სიმწრის, გულს მწარედ ედება. ეს ცხოვრება, ეს ცხოვრება დაბურული ტყეა. ჩემი გული შენ გეკუთვნის მხოლოდ შენი ტყვეა. შენი სახე ამ გულისთვის მშვენიერი მზეა. სიყვარული კი ჩემს გულში გადმორგული ხეა.

ამინდის მსგავსად აირია ჩემი სამყაროც...

ამინდის მსგავსად აირია ჩემი სამყაროც, წვიმს და სულშია უსასრულოდ დიდი ტკივილი... წვიმა გაივლის, ამინდიც კი გამოსწორდება, თუმცა ჩემს სულში წვიმის წვეთებს რა შეაჩერებს?! ცა ტირის თითქოს, შეიშალა ვატყობ ბუნებაც, გარემო გახდა სიცივისგან უფრო შეშლილი...

ვიღიმები

რომ არა ლექსები,ტკივილი მომკლავდა. განცდები ერთმანეთს ერწყმის და მომრავლდა... მომრავლდა სათქმელი ლექსში...

გამოიდარა

გამოიდარა, მაგრამ ამ გულში ღრუბელი ჭარბობს. შენი დანახვა ერთადერთია რაც კი რამ მათბობს. ეგ თვალ-წამწამი და ეგ ტუჩები საშინლად მათრობს და სიყვარული? მე ეს გრძნობები მუდმივად მახრჩობს... გამოიდარა? არა მგონია. აქ დაწყებულა ქუხილი.

წვიმიანი ღამე, მე და შენ

წვიმს, საწყალი ცა სულ მთლად გაშავდა ჩემი გული კი ძლიერ დაშავდა სიკვდილ-სიცოცხლე შენ ჩემთვის აქ ხარ მხოლოდ და მხოლოდ მე შენ მიყვარხარ წვიმიან ღამეს ეს მთვარეც გაქრა იმედის შუქი მოკვდა და ჩაქრა შენ ხომ ხარ ჩემი გრძნობების აფრა გთხოვ მოდი ჩემთან და

მიყვარხარ,არ არის ჭორი

ცას ფერები აქვს შენი, უშენოდ თავს არ ვგავარ. მიყვარხარ! არ არის ჭორი, ამ გრძნობას ფუნჯით ვხატავ.

მთვარე ისევ შენზე ფიქრებს მახსენებს...

მთვარე ისევ შენზე ფიქრებს მახსენებს და მის მერე ეს სევდა არ მასვენებს თვალები შენს გამოჩენას ელიან მთვარე და ცა ისევ შენზე მღერიან...

გუშაგი

ვდგავარ და უნდა ვათენო ღამე ათასი ფიქრი მიტრიალებს თავში მე ეს ფიქრები შენ თავს მაგონებს და მელანდები ამ ბნელ ღამეში

ამ ტკივილსაც ხომ ქარი წაიღებს...

ქარს მიაქვს თითქოს ჩემი ტკივილი უშენოდ ვგდივარ „გულმოტეხილი" სიტყვები ქრება რჩება ფერები და, ერთ დღეს ვიცი დამავიწყდები.