შენ!

ისევ დაგინახე: ფიქრება წამლეკა, ჭრილობაა გამეხსა, სისხლი გაჩერდა, მზერა დახარეს შენმა თვალება, ეს გული უკვე მეორედ დანებდა, სულში კი ქაოსი ისევ გამეფდა...

შენ ვერ გაიგებ

შენ ვერ გაიგებ როგორ განვიცდი ისიც იცი,რომ ისევ დაგიცდი. შენ ვერ გაიგებ მაინც ჩემს სათქმელს მეც ტკილისგან ვიყვარებ სასმელს... ვერ დაინახავ ისევ ჩემს ცრემლებს, ვერ ნახავ ჩემს გულს,რომელიც სცემეს. ვერ გაიგონებ ტირილს და მოთქმას მე აღარ ველი,იცი, შენს

სევდა

როგორ დავიღალე ასე უმწეობით,თითქოს მიმატოვა ყველამ.დარდი არ მეშვება, ოცნება გააქრო,გულიც დარდისგან ღელავს.სული ავსებულა კვლავ მწარე ფიქრებით, თვალზე აკიაფდა ცრემლი.მწარე რეალობამ თითქმის გადამძალა,

მე აღარავის აღარ ვეკუთვნი...

მე აღარავის აღარ ვეკუთვნი,არც ვეკუთვნოდი ალბათ არასდროს და თუ ამქვეყნად ვინმეს ვუყვარდი,მსურს გავიხსენო, მაგრამ არ მახსოვს.ბევრი კაცისთვის შთაგონება ვარ და ჩემი გული მათთან კამათობს,ცარიელ სასმისს მაწვდიან

წავიდათ

წავიდათ!ქალაქი არ მინდა,დღეს მთაში წამოდი...ავიდათ.იქ იქნებ გაწვიმდა,აცივდა და მზეიც,ცას ამოუსვლელ ჩავიდა.გავიდა ზაფხული,გაჭენდა,გაფრინდა, ზამთარ მაგველისო,ნატვრამდე - ნატვრიდან,ზაფხული არ მოვა,

დღეს ჩემი ღმერთი სხვის ღმერთებზე ბევრად მშვიდია

თითქოს ბუნებამ თეთრ ფურცელზე შავად დამქარგა,ხორცს მიბინძურებს ეს ცხოვრება სულით უცოდველს.როგორ დაგტოვოთ ჩუმი სვლებით ისე ლამაზად, უცხო გამვლელსაც სიამაყით სისხლს რომ უჩქროლებს.

თორნიკე ნაროზაული 'დედი'

თორნიკე ნაროზაული დაიბადა 1994 წლის 15 ივლისს, დედოფლისყწაროს რაიონ სოფელ გამარჯვებაში, (კახეთში – ქიზიყში). წარმოშობით ხევსურია,ხოტიდან… მას მიაჩნია,რომ რასაც ქმნის ეს არაფერია … მისი ლექსები რელიგიურ

საცოდავი დროება

ეს დრო მიდის, ეს დრო მიდის ცვლილებების სიტყვა ისმის კომპრომისი კვლავ აქ მიჰქრის მასზე წასვლა ძლიერ მიმძიმს კლასიკა ამ ქვეყანაში დასაცინი გამხდარა აქ "მოდი აქ" ჩარკვიანის გოიმობად ჩამკვდარა ასე ფიქრობს ჩვენი ხალხის უდიდესი მასა რა მე ამდენმა უაზრობამ

ნურასდროს იტყვი

ნურასდროს იტყვი ამ სიტყვას - ,,მერე“, ყოველი დილა შენით თენდება, გრძნობა ვერაფრით ვერ შევაჩერე, შენ გარდა არსად არ იხედება.

ცრემლი არაა... მე ძვირფასო კვლავ სისხლი მომდის...

ცრემლია არაა... მე ძვირფასო კვლავ სისხლი მომდის, ისევ ვაგდივარ ,განწირული სიცოცხლის ზღვართან. ახლა რაღა მჭირს ?!... ახლა უკვე ვიცი რა მომდის, ვერ ვბედავ, ისევ რომ მივხოხდე ნანატრის კართან.