ოცნების ქალაქი

თბილისი არის ოცნების ქალაქი და ჩემი ოცნება არს იგავ-არაკი! მაგრამ აქ ხომ ყველაფერი, ყველაფერი ხდება, აქ უბრალოდ სიყვარული ყოველთვის შეგხვდება!მინდა კიდევ ერთხელ გითხრა მე ეს სიყვარული, მე მომბეზრდა მარტოდმარტო გარეთ სიარული! აქ მაჟორი არ არსებობს,

საკუთარ სამყაროს...

დავიწყე სიცოცხლის ახლიდან შესწავლა,მერთულა საკუთარ თვალებში ჩახედვა.არ ვიცი ვინ ვარ და ვერც ვხვდები სადა ვარ,სარკის წინ საკუთარ ჩრდილსაც რომ არ ვხედავ.ღიმილი - უცნობი,თვალები - იგივე,მზერაში ტკივილი ტევია

თვალები გეტყვის

თვალები გეტყვის თუ ჩახედავ რა ჰქვია ტკივილს და შენს გარეშე ცხოვრებაზე ატირდებიან.თუ შეიძლება გამოძებნო რამესთან წილი ეს პირველ რიგში უღიმღამო ამინდებია...გავდივარ სახლებს შენს გარეშე, დგება მაისი და ხალხით

ღამის უსასრულობა

მთვარე გამეფებულა ღამეში სუსხი შეპარულიყო ქალაქში მე კი ვიჯექი ღამეში ღამის აჩრდილის ლანდებში ირგვლივ სიჩუმე აღწევდა,სკამს სუსტი ქარი არწევდა, ხედვას უკუნი უშლიდა ლანდსაც კი ვეღარ უქმნიდა მხოლოდ ზუზუნი

ისევ წვიმს ვერ გადაიღო

გამარჯობა ყველას, ეს გრძნობები ელავს გული ითხოვს შველას მასთან ვხედავ მკვლელ ავს ეს რამდენიმე წელი კვლავ და კვლავ მე შენ გელი გაყინულია გული და კვდება დაზაფრული ეს რამდენიმე თვეა გამძაფრდა ეს გრძნობები ეს რამდენიმე დღეა ცუდად ვარ და მოვკვდები მე

შენზე მხოლოდ ოცნებაღა შემიძლია

მწვანე ზაფხული და თეთრი ფიქრი, ლურჯი საღამო ცეცხლისფერ ცასთან, ღია სისხლისფერ სიყვარულს გიხსნი და ყველა ფერზე მეტად მიყვარხარ.

და დაემსგავსე

და დაემსგავსე ჩვეულებრივ დაკარგულ გრძნობას, და ცოლს რომელსაც მეუღლემაც გაუშვა ხელი, მალე ქალაქში სუსხიანი ზამთარი მოვა, და ყველაფერი შენთვის უფრო იქნება ძნელი.და დაემსგავსე მეათასედ წაკითხულ რომანს, მოგისროლეს და ბნელ თაროზე გედება მტვერი, და

მაინც მიყვარხარ

ყაყაჩოსფერად მეწვოდა ბაგე და ბროლს მაყრიდა მარტი შხეფებად, მე ვიცინოდი ხმამაღლა განგებ, რომ ჩემთვის ერთხელ შემოგეხედა. შენ კი მისდევდი სულ სხვა ქარიშხლებს, ჩემსკენ სავალი გზები ჩარაზე, ვერც შემოდგომა მომიზარნიშე, ვერც გაზაფხული გამილამაზე. ადრე

ტკივილის ფორმა

ოდესმე თუ გიგრძვნია რომ შენი სული ჭკნება?ან ოდესმე გიგრძვნია რომ სულს თვით ხორიც ჰყვება?ალბათ მხოლოდ წამი არის მე რომ ცხადად მესმის ალბათ მხოლოდ წამი არის მე რომ ასე მებრძვის ოდესმე თუ გაგიგია „წამი

ო რა ბნელია განთიადი გათენებამდე....

ო რა ბნელია განთიადი გათენებამდე, სადღაც ჯურღმულში ეშმაკები ყველას გველიან, ცოტა მიკლია... სულ ცოტაღა დანებებამდე ... არადა ჯერ გზის ნახევარი არ გამივლია...