უთქმელი სევდა

და მე ვინა ვარ? მე სევდა ვარ შვილმკვდარი მშობლის დედა ვარ მკვლელის უსიცოცხლო ... და ვარ მოკლულიც. მიწა ვარ და გთხოვთ მეც დამინდეთ ტკივილი მყოფნის ამდენ „თოთო ბავშვს“ როგორ შევძლებ... როგორ მოვუვლი.

მონატრება

იცი? ძნელია, როცა რომ გიყვარს,გიყვარს და ამას ვერ ეუბნევი,ძნელია, როცა სიზმრებში ხვდები და მიყვარხარო ვერეუბნევი,ძნელია, როცა სულ გელანდება და მისი სახე ლანდად დაგყვება.ძნელია, როცა ყველგან მას ხედავ და მონატრება

მოხუცის ხვედრი

ოჰ,რა ძნელია მოხუცის ხვედრი აუტანელი,დაუნდობელი,შენ კარგი გინდა შენი თავისთვის მაგრამ გაგტანჯავს წუთისოფელი.რა კარგი იყო ახალგაზრდობა, სახე ლამაზი,ტანი წერწეტა აწ სახე მახინჯს, წელში მოხრილსა აღარც კი გინდა თავის შეხედვა.

მოდი ერთად გავათენოთ ღამე

მოდი ერთად გავათენოთ ღამე...არ ვგულისხმობ ვნების ცეცხლში დაწვას,ჩვენ უბრალოდ გავიხსენებთ ამბებს რა გადაგვხდა "იმ მთაში ან ამ ბარს".მოდი ერთად დავიაროთ მთები,შენც ხომ იცი რა რთულია კენტად.ნუ მერქმევა შენი, შენ კი ჩემი მთავარია,

მე შენ მიყვარხარ

მე შენ მიყვარხარ, გეტყვი ამ სიტყვებს მე შენ მიყვარხარ, სხვა ვერ გაიგებს თუ როგორ მახრჩობს და მკლავს ეს გრძნობა თუ როგორ ვიწვი და არ მეტყობა

არ დაბადებული მე

ამაოდ ველოდი დღის შუქის ნახვას უმანკო ხატად რომ ჩავისახე ჯერ არ ცოდვილი ვერ ნაკვთ ნაძერწი რატომ მაქციე სამოთხის ბარგად

უშენობით

უშენობით ფიქრებსაც წაეყინათ თითები,თითქოს სიომ აზრებსაც აუშალა სათავე ახლა ისე მწყურიხარ არვის არ ვედარები,ფანტაზიამ შენ ლანდთან მოიგლოვა სამარე.ნაცნობ ქუჩებს მარტოკამ მივაკოთხო როგორ მე,ვშიშობ მკითხონ

ცრემლი, ვერ ნათქვამი სიტყვებია

ცრემლი ვერ ნათქვამი სიტყვებია, ფიქრებს უთქმელად რომ დასჩვევია, პოეტსაც ხომ ასე დარქმევია იხარაო - მერე დაჰკარგვია. მეც ხომ სწორედ ასე დამმართნია, თუმცა პოეტს შარფი დამკლებია,

როგორ დაგივიწყო?

ჩემი არა ხარ მაინც მიყვარხარ მე ვერ გივიწყებ გოგოვ დილით და ღამით ჩემი ფიქრი ხარ და დაგივიწყო როგორრა დამავიწყებს შენს ლამაზ ღიმილს დამივიწყეო რო მთხოვ მე უშენობა მანდომებს ტირილს შენთან მინდება ბოლოს

უიმედოდ მიყვარხარ

გადაიწურა ყველა იმედი, დამტოვა მარტო ალბათ სხვა უყვარს და ალბათ არ სურს ეს ცეცხლი ფართო მე კი მივდივარ, მაგრამ სიკვდილსაც კი არ სურს ჩემთან ჩემი ცხოვრება მხოლოდ წერაა, წარდგენა ღმერთთან