მივდივარ

რადგან ვარსებობ არ ნიშნავს რომ "ვამქვეყნიურობ" რადგან მიყურებთ არ ნიშნავს რომ "ვადამიანობ" როცა ჩაძინება მაქვს ოცნებებად გაშლილი გიყურებ და შურისგან მიწითლდება ღაწვები.

ახალ გვირგვინოსნის მკერდზე...

ვხედავ, დაგტყობია მუცელი და უკვე მძიმე მძიმედ მიაბიჯებ, უხმოდ ჩავემხობი მოცელილი, ჩუმად დაგიკოცნი დიდ ნაბიჯებს..

ჩემს ბოლო სიყვარულს და მუზას

გარეთ წვიმაა, ნისლი, ქარია მაგრამ მე ერთი რამ მიხარია შენი დანახვა თუნდაც წვიმაში უბრალოდ შეხვალ ისტორიაში

მანძილი

შორს ,სადღაც დასკდება კოკრები სურნელი გაფანტავს სევდის კვალს, მინდოდა შენთვის და შენადვე გყოლოდი როგორღაც, როდემდე.

მადლობა ღმერთს

მადლობა ღმეთო ყველაფრისთვის თუნდაც ამ ტკივილისთვის ამ უსაზღვრო ნიჭისთვის ყოველი დღისთვის

ერის ტკივილი

უაზრო ფიქრებით სავსე დღე ცხოვრება სიზმრები ოცნება წესები ხალხს სისხლს წოვენ უბიწო მწერები უაზრო ლაყაფში გავიდა ეს დღე

დრო

წლები გავიდა, ჩვენ კი ისევ იქ და ისეთად დავრჩით სახეზე შეყინული ცრემლის ამარა, ვერა დააკლო დღეღამის ცვლამ ამ „ერთად ყოფნას“ თუმცა კი „ერთნი“ ღრმა თეზისად შეაკვდა გრძნობას.

ცა დაილია

ცა დაილია აღარ არის ჩემშიც კოსმოსი, ვარსკვლავებს ხედავ?! სულ არ დარჩა შენ რომ გიწყვეტდი. აქ ტკივილია,სისასტიკე დარდებს მოშორდი... შენ მიდიოდი,მე კი ისევ ფიქრად მიწვედი.

შენ რომ იცხოვრებ...

შენ რომ იცხოვრებ იმ ქუჩაზე, მე წვიმად მოვალ წვიმის წვეთებად დაგეცემი მაგ ტკბილ ტუჩებზე ამ სიყვარულის ასაღწერად სიტყვებს ვერ ვიხმობ მინდა ვიფიქრო უსასრულოდ კვლავ იმ ქუჩებზე.

მე შენ შეგიყვარე

მე შენ შეგიყვარე, ჩემში შეგიფარე... სულში აღმოცენდი, როგორც ლოცვით - სიტყვა და მზის სათბილულებს... ცა რომ კვლავ აცოცხლებს, გული გააოცებს - გრძნობამ ასე მითხრა.