დასრულდა

სამყაროს ფერები იცვლება დიდი ხნის ძიების შემდეგ პოულობ მას, ვისაც ეძებდი ხარ ბედნიერი, როგორც არასდროს და შენში რაღაც იცვლება შენ ხვდები, რომ იპოვი ისეთი ადამიანი, რომელიც შენთან იქნება.

ქეთი კაკაურიძეს

მინდა ერთი რამ კარგად იცოდე დარდისთვის არ ღირს ჩვენი სიცოცხლე მინდა ერთი რამ კარგად გახსოვდეს მეგობრობა არს უსასრულო დღეს

აი შიგნით რა გამათბობს?

სანამ ხიდან ბოლო ფოთოლს, დაანარცებს მიწას ქარი მანამ გულში იმედი მაქვს და ვლოცულობ მუხლზე მდგარი მაგრამ როცა ეს მოხდება და გაქრება ბოლო სხივი ჩემი გულიც დაღონდება და გახდება უფრო ცივი

წერილი ჩემს მეგობარს ქეთი ფოფხაძეს

მინდა რომ იცოდე რომ ჩვენი სიცოცხლე მოკლე ხანს გრძელდება და ხშირად ძნელდება

მთვარეული

უეცრად, სუნთქვა მესმის ხშირი და გაბნეული, ცას ავხედე და მთვარეა განლეული, ამ სიბნელეში შუქია არეული, ცოცხალი ვყოფილვარ, არ ვარ გარეული, უბრალოდ თურმე, ვყოფილვარ მთვარეული...

ისევ და ისევ შენ

სიყვარულს ვეძებდი მე ექვსი წელი და მეშვიდე წელს მე შენ გიპოვე შენგან სიყვარულს არასდროს ველი მე მხოლოდ ერთხელ, მე ეს ვითხოვე

ისინი მიფრინავენ შორს...

დღემდე არ არსებულს მივსდევ, ისევ წვიმაში და ქარში ალბათ.. "კასის" ვერასდროს ვიპოვი ბარში ან, ვინმე ქალში.. ისევ, იგივე პრობლემები და საფრთხე

შუაღამე

კიდევ გამეღვიძა ისევ შუაღამეს მე ხომ ჩემი სევდა კვლავ არ დამაძინებს და ვერც მთვარეს ვხედავ დიდს და მოკაშკაშეს ბნელი ღამე არის ეს კი არ მაშინებს

"ცოდვათა ქალაქი"

მე აღარ მათრობს სიხარულო, სურნელი შენი, ამ განთიადზეც საწოლიდან მზის სითბო ამყვა, რომ თურმე მხოლოდ ზღაპარია ეს ტრფობა ჩვენი, და აი, ბნელი, საშიშარი, სამყაროვ, აქ ვარ!

არ დამივიწყო

შემოდგომაა... ნოემბერი - რიცხვი თვრამეტი დღე შაბათი და ტკივილები ასუსტებს ჰაერს. მე შევიცვალე იმის შემდეგ რაც შენ წახვედი და სიკვდილამდე თითო თითოდ მითვლიან წამებს.