გულს ვიფიცებ

გულს ვიფიცებ, ლექსს არ დავწერ უგულოდ, ჩემს მღვიმეში, ბგორგავ, როგორც მწირი, - მე რა მიჭირს, სიყვარულით ვსულდგმულობ, მე რა მეთქმის, ჩემი ცრემლით ვტირი.

ის გოგო

მიყვარდა ის გოგო, ვუყვარდი რომელსაც, ვუყვარდი იმ გოგოს რომელიც მიყვარდა. მისი ხმა წუხელი სიზმარში მომესმა ფანჯრიდან შემოსულ მშფოთვარე ნიავთან.

ბები

ბავშვობასთან ერთად ღრმა წარსულში დარჩი ტკივილი და სევდა თან დამყვება ბები... ისე მინდა შენი სითბო სანატრელი ვიგრძნო თუნდაც წამით სიახლოვე შენი ჩემში...

სიკვდილი

დამეცემიან ცხელი ცრემლები. ნელა,უხეშად მიწვავენ სახეს. განწირული ხმით,მესმის ტირილი.ტირილი?არა უფრო ღრიალი, არ წაიყვანოდ,მე დამიტოვედ, ჩემია,ჩემთვის ჩემთან მყოფელი.

ღამის ზმანებად მევლინები ( თითქმის ყოველთვის )

ღამის ზმანებად მევლინები თითქმის ყოველთვის და შემიყვარდა ძილი, როგორც შენი თვალები, როცა სიზმრიან უშენობას ცრემლები ერთვის, როცა უაზრო მღელვარებას იძენს ძალები,

ამ ცხოვრებამ, სულ ოც წელში დამაბერა,

ამ ცხოვრებამ, სულ ოც წელში დამაბერა, ახალგაზრდა ვატყობ მხოლოდ ასაკით ვარ. შავად მოსჩანს ყველაფერი, რადგან ფერადს, ვერ აღიქვამს თვალი ჩემდა გასაკვირად.

ბოლო წუთი

ბოლო წუთს ბოლო წამს, მე რომ შენ შეგეხე სიკვდილის თვალებით ბოლოჯერ მიყურე შენ მიყურებდი არაფერს ამბობდი და მაშინ უბრალოდ უკან დავიხიე ცრემლები თვალებში, ისევ ჩავფიქრდი გულმა ტკივილი იგრძნო და განიცადა

მე მომწონს

მე მომწონს სიგიჟემდე შეყვარებული წყვილები წვრილმანებში, რომ პოულობენ ბედნიერებას და უანგაროდ უყვართ ერთმანეთი მამაკაცები გრძელი პალტოებით და

სამყაროს კალთას ვნებით ვემთხვიე

ცუდმა სიზმარმა" თავქვე წამიღო, ძალით მიმგვარა ძილის კარიბჭეს, უფორმო ღრუბლებს, შავ ნისლში ჩანთქმულს, თითქოს ბნელეთი მარწუხით იჭერს.

პიველყოფილთა საზოგადოება...

პიველყოფილთა საზოგადოება... ბრბო ისევ განუწყვეტლივ გრგვინავს... არ შემიძლია უმეცრების ასე ატანა... ღმერთო მცხვენია... ეს სად ვარ??