წავალ დედიკოს ჩავეხუტები

ქალი სილაღით, სინაზით სავსე სულ ბედნიერი, სულ მოცინარი შენს გამო სიკვდილს რომ არ ინანებს. შეხედავ თითქოს სუსტი არსება

სნეული დედა

ტაძრის ეზოში მუხლებზემდგარ "ჩვილ" ბავშვს შემოვხვდი და სხულს შიგნით უხილავი ვიგრძენი ძალა. ნაბიჯს ვდგამდი და უნებურად ხმაზე შევყოვნდი "გადამირჩინე გთხოვ უფალო სხვა არვინ არ მყავს".

გიშვებ..

გიშვებ.. მიდიხარ.. ყველაფერი რიიგზეა, მინდა გაგაჩერო, ჩემო საყვარელო, ძალა არ მყოფნის გითხრა შეჩერდი.!!

შენზე ოცნება გადამიყოლებს...

ყველაზე მეტად მიყვარს შენზე ოცნება და ღამე... როცა არავინ თავს არ მაბეზრებს ვფიქრობ წარსულზე და მომავალზე...

უსიყვარულობას ვაიგივებ უსულობასთან

უსიყვარულობას ვაიგივებ უსულობასთან, დაკარგო ნიშნავს აღარ იყო ზეცის ნაწილი, ამ გრძნობის გარეშე ნეტავ თუ იცი რა ვრჩები? უსიყვარულოდ ჩემს ტყავში ძვლები დავრჩები.

შენს მუცელში თუ შეცდომით მოვხვდი

შენს მუცელში თუ შეცდომით მოვხვდი, ამ შეცდომას მე მოვუვლი დედი, დამანახე დღის სინათლე ოღონდ მე ამ ქვეყნად არ მსურს რამე მეტი.

მარტოობა

და მარტოობა დღეს თუ არ შემცვლის და უშენობას დღეს თუ მე ვძლიე, ხვალ თვითონ მოვალ და თვითონ გეტყვი, რომ შენ მიყვარხარ ყველაზე ძლიერ.

მიყვარდი, მიყვარხარ, მეყვარები...

მახსოვს პირველად რომ დაგინახე წამით მოგკარი უეცრად თვალი... უჩვეულო და უცნაურ ქცევას თან ახლდა შენი ჩვეული შარმი...

მაინც მიყვარხარ

დილა გათენდა, მზემ დამიღიმა, მინდა ცხოვრება დავიწყო შენით, უარს ნუ მეტყვი, გულს ნუღარ მატკენ, ნუღარ დამტანჯავ ამ გრძნობის თმენით.

სიყვარული სიკვდილის ჟამს ))

მე სულიერად მოვკვდი ამ წამს, რომელიც შენთვის საფეხურს გავს, არ მიყვარს ცხოვრება რომელიც მაქვს, არ მიყვარს სიცოხლე,სიკვდილის ჟამს.