ტრაგიკომედია

ტრაგედიას ვქმნი, გამოდის კომედია... მთელი ცხოვრება არის ტრაგიკომედია. ადამიანი გეგემებს რომ აწყობს ღმერთი იცინის ამას ვინ ამბობს...

წვიმიან ქუჩაში

წვიმიან ქუჩაში ქალი ცეკვავდა, წვეთებს რითმებად ეფერებოდა, ხელებგაშლილი, მკერდმოღეღილი, ღამეს თამამად ეალერსებოდა.

ადუღებული მთვარის ფერიხარ

ადუღებული მთვარის ფერიხარ, წითელი ვარდის სურნელი აგდის. უფრო თბილო და ნათელო მზეზე, შენ ხარ არწივი, ამ გულის ქედზე,

თერაპია. პათოლოგიური სიყვარული

თუ ხმას ვერ გაწვდენ დილეგში, ჩაის მოგიტან ლოგინში. ცუდს ნუღარ ეძებ ლოდინში. ისევ და ისევ ბოდიში.

***

ნეტავ ჩამობნელდეს ჩემს ქუჩაზე, წამით თვალთახედვა დაიკარგოს, ბევრს გიყურებდეთ და ვეღარ გცნობდეთ იქნებ, ამით ხმები მაინც დაიმდაბლოთ.

მელაპარაკე..

მელაპარაკე, მესაუბრე, მალაპარაკე. მათქმევინე და დამავიწყე ჩემი ოხვრები. გადამავიწყე რა ძლიერად დამაღალატე, როცა გეძახდი და შენ მაინც აღარ მოხვედი.

შენს თავს ვფიცავარ...

ფიქრებით შენთან ვარ კვლავაც ამ ტკივილს არ შველის დროის დინება... შენს თავს ვფიცავარ არ მინდა სხვაა... არავინ ჭირდება ჩემს გულს შენს გარდა... იცი? ყველაფერი ისე შეიცვალა ისე გახუნდა შენს შემდეგ ფერები სამყარო თითქოს შავ–თეთრი გახდა მე კი ვიქეცი

როგორ მომენატრე!

როგორ მომენატრე ასე? ნუთუ ყველაფერი გაქრა? ნუთუ შენსკენ სავალ გზაზე ხიდი სამუდამოდ ჩატყდა? უკვე მერამდენედ გნახე, თვალი რომ დავხუჭე წამით. ახლა ირგვლივ ყველგან შენ ხარ, შენ ხარ მომღიმარი სახით... სულში უშენობა დაძრწის, გული სიყვარულით დნება. ოღონდ

ღმერთო, როგორ მინდა..

ღმერთო, როგორ მინდა, რომ დღეს სიყვარულმა, ყველა ჩემს უჯრედში ერთად გაიაროს. უცებ სიადვილე ნახოს ყველა რთულმა, წვიმამ ყველა ქუჩა თქეშით დაიაროს.

დაბადების დღის მილოცვა

ცისარტყელა აკისკისდა,მიებჯინაკლდეს,... თოლიები ზღვისნაპირზე ნაზად კრავენ წრეს,... წვიმას იწყებს და წვეთები უღიმიან მზეს,... გეფერები და გილოცავ დაბადების დღეს!