გზააბნეული მივყვები ბილიკს

ისევ დარდი შორეულ გზების მკვლევარად, ისევ სევდა გულში ჩარჩენილ სიმწარედ, გზააბნეული მივყვები ბილიკს და ჩემში თითქოს გრძნობებს ლეწავენ.

დაასხი! ნაღდი სიყვარულის უნდა დავლიო,

- დაასხი! ნაღდი სიყვარულის უნდა დავლიო, ქვეყანა ცრემლის საუფლოა, სევდის გზა არი!.. -დაასხი, მუქთად დაგიხატავ შემკრთალ ალიონს, დასტით, თეთრი კრავით, დილის საარით!..

ისევ ღამეა

ისევ ღამეა და ისევ წერას ვიწყებ ისევ მოუსვენრად დაძრწის ჩემი სული ისევ ისე ვებრძვი ღამით შენზე ფიქრებს

ამაყიანი ადამიანი.

გზა აგებნათ? შიშის გეშინიათ? რისთვის , ან ვისთვის. უმანკო კედელს ძალაც აღარ აქვს, ნაკუწებად აქციეს. კარებს მიღმა ბრძოლა გვიწევს, და ბედთან თამაში.

მოდი გალაკტიონ!

მოდი გალაკტიონ!.. ცოტა მომისმინე, მაგ შენს მესაფლავეს არ სწამს ერთგულების - რადგან ორგულებმა სატრფო დაივიწყეს, მერე სუფრა მართეს მათი შეუღლების. მაგრამ გალაკტიონ, რატომ არ დაწერე, ყველას რომ უდგება "რაღაც" ფიქრის წამი.

დავათრობ მთვარეს

დავდივარ მთვრალი , აკორდის გზებზე და დავატარებ გრძნობების კონას გიტარის ხმაზე ვაკვნესებ გრძნობებს მომყვება ჩრდილი და თითქოს მბოჭავს.

სუნთქვის დაკარგვით გამოწვეული ტკივილი

სუნთქვის მოყვარული ხარ სუნთქვის გარეშე ჰომ შეუძლებელია სუნთქვით შეწყვეტილმა სიყვარულმა აუფორიაქა გოგონას გული

ლექსი სიყვარულზე

სიყვარულისთვის ეს ცხოვრება ისე ცოტაა, უშენოდ ფლანგვა ამ დღეების ალბათ ცოდვაა. თუ ეს ცხოვრება უშენობის წუთებს მპირდება, მაშინ იცოდე, ეს ცხოვრება აღარ მჭირდება

რეალობა.

ვის შევჩივლო მარტოობა, გზაა ცარიელი ნისლით მოფენილი ფოთლებით. თან ვატარე უკვლებივ გული, და კარებს მიღმა გული გამიციეს და

ქარი

ქარმა დაარბია სულის დარაბები, შუა ღამეა და არც კი მეძინება ... ცრემლებს მოგონებებს ჩუმად ვაყლაპვინებ... ახლა ოცნებები გადამეკიდება ....