სიგარეტის მეორე კოლოფს ვცლი და

სიგარეტის მეორე კოლოფს ვცლი და ვიღიმი დათარეშობს ოთახში სიმარტოვის ფანტომი,ნელა-ნელა იწვება ბოლო ნერვის ფითილი,ვყვირი ხმის ჩახლეჩამდე, არავინ მყავს გამგონი.ბოთლებს მწკრივად ვალაგებ მსგავსად დიდი კედელის,

მე შემოქმედი მქვია!

მე შემოქმედი მქვია და შემომავლეს ხაზი, მარტივად მკლავენ უცნობს, როცა რითმები არ თოვს... ნუგეშად მაწვიმს მხოლოდ შენი სიტყვები ნაზი და შენი ფრთების მტვერი გრძნობას ფერებად ათოვს!

ვარდების კონას ნუ მომიტან - გაუფერულდა . . .

კესანეებიც შენ გელიან ჩემთვის სართმევად,გვირილას ვხედავ გვირგვინის წნას თავად, რომ იწყებს.იასამნები გიცხადებენ ამბოხს ძვირფასო, შენ კი ვხედავ, რომ გული მაინც მდიდრულად გიცემს.ვარდების კონას ნუ მომიტან - გაუფერულდა

მიყვარხარ...

მე მგონი ისევ მიყვარხარ მე მგონია ალბათ დიდი ხანია არ მინახიხარ დიდი ხანია ალბათ ისევ მოგწერე, ისევ მიყვარხარ ეს შენ არ იცი, შენც ხომ გიყვარვარ?მოდი ჩავკიდოთ ერთმანეთს ხელი და ერთად ვუყუროთ ამ ხალხს ბევრჯერ გვეტყვიან საცოდავები

ეხლა ისე ვარ

ეხლა ისე ვარ ღიმილების აცმას ვაგროვებ, არ მსურს დავკარგო ამისთვის ხომ სამყარო ღირდა. გუშინ მზე იყო დღეს კი ისევ გამიდეკემბრდა, ეს ღიმილები კი მე მიმაქვს - სახსოვრად მინდა . . .

მე დავიკარგე... ჯერ მოკალათდი

იწამებს მთლიანად გამოვა გარეთ იწამებს, იმ წამებს უშველეთ მალე ბოღმაა იწყებს ნთხევას დამალეთ სისხლის გარეშე ბრბო ვერ ივარგებს

სიყვარულით დატანჯული სული

გთხოვ მაპატიე რომ შემიყვარდი და ჩემს გრძნობაზე გითხარი რამე გთხოვ მაპატიო ის თეთრი ღამე რომელიც შენზე ფიქრით გათენდა გთხოვ მაპატიე მე ის ცრემლებიც რომლებიც ახლა ფურცელს დაეცა გალაქტიონიც წერდა ჩემსავით მასაც ცხოვრება თავზე დაენგრა მასაც უყვარდა მეც

ისევ გაწვიმდა . . .

ტკივილებისგან ძალა დაცლილ - ძლიერ დაზაფრულს,ვერც სიხარულის სონეტები ვერ მგვრიან ღიმილს.შემოგხედავ და უშენობით დაღლილ-დაქანცულ, შემოგაპარებ უშენობით შემოსილ ტირილს.ისევ გაწვიმდა - ჩამორეცხა ხალხის ცოდვები,მაგრამ შენს ცოდვებს

ვეტრფი გალას იუმორით

შენ პოსტს რომ წერდი იმღამეს, მერი! მერი, როგორ გიზიდავს შრომა იცი და გესმის შენ ყველაფერი და მაგ სკამიდან არ გსურს ადგომა

მიყვარს

შენი პაწია თვალები მიყვარს, ასე ლამაზად ჩამძვრალი ჭრილში, რომ ეფარება წამწამების ჯარს და იკარგება ნაცრისფერ ჩრდილში, მიყვარს პატარა, კურნოსა ცხვირი როგორ დასცქერის მთავარ ქონებას... გამორჩეული გრძნობების ფირი შემოგიფარგლავს უკვდავ ცხოვრებას!