არ ვიცი ჩემო

არვიცი ჩემო რა გითხრა აბა, ჩემს უთქმელს ხშირად გებულობ ვიცი, ეს შემოდმომაც გაიხდის კაბას და ამინდების ირღვევა ფიცი. რომ ახლა ხშირად იწვიმებს ალბათ, რომ ეს დღეებიც მცირდება უფრო,

ერთმა უარმა შეგაშინა ტრფობის ალაგზე

ერთმა უარმა შეგაშინა ტრფობის ალაგზე, ერთმა შეცდომამ სამუდამოდ შეგიკრა ხელი და ძველი გრძნობა მომლოდინემ ისე ალაგმე, რომ მომავლისგან მოულოდნელ იმედებს ელი!

ჩემს ქმარს

...ჩემს ქმარს უსათუოდ დავითი ერქმევა და გენად ექნება აღმაშენებელი მის ყველა საქციელს ვაჟ-კაცი ერქმევა არავინ ეყოლება გადამშენებელი ჩემს ქმარს უსათუოდ ვაჟები ეყოლება ცოტნე,გალაკტიონ,ვაჟა და ევგენი

მენატრები

მენატრები..! ისე ძლიერ მენატრები..!. რომ გაგეგო ჩემი გულის ძახილი,, შენი ფეხით მოხვიდოდი ჩემამდე...!!

სათაურის გარეშე 1

ჩემი ფიქრები, შენგან შორია სწორედ ეს არის ეიფორია შენ ვერ აღიქვამ ნუ რათქმაუნდა ეს ცხოვრებაა, ე.ი. ფონია

მიყვარხარ

მე შენ მიყვარხარ ჩემო სიცოცხლევ და მხოლოდ შენთვის, შენთვის ვიცოცხლებ დაბრუნდი ჩემთან იყავი ჩემი ჩემო ლამაზო მე ისევ გელი

მაგრამ ყველგან ხარ

არსად არ ჩანხარ,მაგრამ ყველგან ხარ... დილის მზის სხივი ხარ... სითბოთი, სიყვარულით გამთბარი... სხივი, რომელიც ხელს მომხვევს და უსასრულობის, სიშორის მორევში გადამიყვანს... ღამით ზეცა ხარ... გაბრწყინებული... კაშკაშა... ვარსკვლავებით ანთებული ზეცა ხარ...

სად ხარ

ღამე მიდის ფიქრად დამათენდები,დღე ისე არ ჩაივლის თუ არ გამახსენდები. მე დავინახე შენში ის რასაც ვერ ხედავს სხვები'მე არ მაქვს შენთან მოსასვლელი არანაირი გზები,მეთვითონაც კი ვხვდები ამიტომაც ანზე ვდგები,უკვე მხოლოდ და მხოლოდ სიზმრად გხვდები.

ილოცეთ მისი სულისთვის

საკუთარ ხელებს ხელში ჩავაკვდი ძალა არ მეყო გადასარჩენად სულს მიტბორავდა ცრემლის ნაკადი რომ არ შემეძლო ჩემთან დარჩენა რამდენჯერ უთქვამთ ჩემთვის მოცლილი ჩემი ცოცვების ლექსად წერისთვის როცა მკითხულობ ჩემთვის

ღმერთო ნუთუ ვერ ვხვდები

ღმერთო ნუთუ ვერ ხვდები,გაგყიდეს შენმა შვილებმა.სილაჩრე ჩაიდინეს გმირება.აღარ დარჩნენ ნამდვილნი არსად"იქცევიან დაცემულ ალგელოზთა მზგავსათ.ისტორია დაივიწყეს,წავიდნენ მტერთ მოყვარედ გაიმიჯნეს,სუფთა გულზე ფეხი