მე დავიღალე . . .

მე დავიღალე და ბრძოლისთვის ძალა აღარ მაქვს, ისევ დაცემის მძიმე დარტყმას ვეღარ გავუძლებ. ცოტაც მოიცა და ქვეყნიდან მე თვითონ წავალ, ოღონდ მანამდე ჩემს სულს ცოტა სითბოს ვაჩუქებ.

მ ა ი ნ ც !

მაინც დაუზამთრდა ჩვენს სიყვარულს, მაინც ფოთოლივით შემომაწყდი და ჩვენი გაცნობის უტყვ სიხარულს ისევ მგრძნობიარე ლუკმას ვაწვდი!

გთხოვ

მე გადავწყვიტე უშენოდ ყოფნა.. მე მოვაწერე განაჩენს ხელი. ჩემი ბრალია ვიცი რაც მოხდა.. გთხოვ გაიმშრალე თვალები, სველი…

მიყვარხარ სულის ტკივილამდე

ლექსი ეხება სიყვარულს.(პირველი იყო და ძალიან არ გამკიცხოთ)მიყვარხარ ძალიან, ძალიან მიყვარხარ მე შენ ეს ბევრჯერ ძალიან ბევრჯერ გითარი მაგრამ რატომღც შენ ვერ გამიგე ან იქნებ ჩემი ბრალი იყო რამე?

პატარა სიყვარულის დიდი ზღაპარი

მოდი და სულ ფერად ყვავილებს დაგიკრეფ, და მერე თმებში ნაწნავად ჩაგიბნევ, სიყვარულს გაჩუქებ ყველაზე წმინდას და გპირდები ამ გრძნობით სასახლეს აგიგებ,

ღმერთო, დაგვიფარავდე

აჰა, დღესაც მოვაშურე, ხიბლი დამხვდა რამდენი შენი, ჩემი სიყვარულის, იდუმალი ხმა მესმის იადონი მიგალობებს ენით თაფლის ნადენით მარად შენად მიგულეო იავნანად ჩამესმის.

***

ცოდვების შენდობა სირცხვილის ფერია, შენი შეხება ჩემთვის ხომ ყველაფერია , დავთმობდი ყველაფერს, მხოლოდ შენთის ვიტყოდი ჩემია, მხოლოდ ჩემი მომეცი ნება დაგისვა გვერდით,

ინსომნია

სიჩუმე ჩამოდგა , ოთახში ღამეა...ფიქრები მირბევენ მე ყოველ ჩასუნთქვას....უბრალოდ არ მძინავს და განა რამეა??...უბრალოდ ჩემს თვალებს სიზმარი არ უნდათ....ფიქრებში გავები ... ოთხია საათი....უბრალო ცრემლებით დავტირი ჩემს აწმყოს....

დრო

უკვალოდ მიდის დროიის დინება,უჩინარდება ჰორიზონტს მიღმა,და ტოვებს მხოლოდ წარსულის ნაშთებს,რის დავიწყებაც ვერ შესძლო ფიქრმა...დროის დინებას ვებრძვით, სულ ვებრძვით...რაა შედეგი? - კვლავ გულისტკენა;არ დანებდები? - გამეორდება;

პოეზია

ჯერ თვალები გქონდა ისე საოცარი ვიდრე იმ დღეს ზეცა იყო და ზღვა, მერე მკერდი მოღეღილი, სალოცავი, უკეთესი რა ინატროს კაცმა. შეღამებულს მოკლე აღმართს ამოჰყევი, მთელ ქუჩას ხომ შენი სურდა ნახვა, ისე მწუხრის რიჟრაჟივით აირეკლე, მე მეგონა, მზე ამოდის ახლა.