მარტო

ბევრს დავდიოდი ცხოვრების გზაზე,ბედნიერების ძებნაში ვიყავ,არ მიცხოვრია აწმყოთი არა,სულ მომავალის ჭვრეტაში ვიყავ.ფიქრები ჩემი ნაწილი იყო,მხოლოდ ოცნებით ვცხოვრობდი ქვეყნად,სულ, მუდამ ბრძოლა მიწევდა იმის,რომ შემეცვალა ჩემი ცხოვრება.

ტალღის ხმაური

როგორც თოლია მეც შევაკვდი ტალღებს მღელვარეს, თითქოს წლებია სულ ყველა წელს მსხვერპლს ეძებს ტალღა. ზღვა ხომ ლოთია… მანც არ იცის ამ ხალხს რატომ კლავს, დღეს კი როგორც ჩანს დარდებისგან ხელახლა დათვრა.

გაიცანით ლოლა

ლოლას არ უყვარს მოცდა, ლოლა ხალხს აღარ ხოცავს, ლოლას არ უნდა დაქალი, ლოლას ისევ ყავს დალაქი, ლოლა ამაყობს ქალაქით, ლოლაზე გიჟდება ხალხი, ლოლაზე ბაზრობს არხი, ლოლა ეწევა დანჰილს, ლოლა ვერ წვდება მარხილს, ლოლა არ უყვარს ძაღლები, ლოლას ვერ

და შენ როგორც მე . . .

და შენ როგორც მე - სულ ყველაფერს ეჩვევი ახლა, ადამიანი სულ ყველაზე დიდ ტკივილს იტანს. დღეს უჩემობამ შენც ისევე თამამად გმართა, როგორც ეჭვები, რომ შენს გარდა კიდევ სხვა მიყვარს. და შენ როგორც მე - მონატრება მთელს სულში დაგდის, თითქოს ეს გრძნობა ცუდს

ვიცი, სადმე ერთხელ მაინც შეხვდებიან ერთმანეთს . . .

ვიცი სადმე ერთხელ მაინც შეხვდებიან ერთმანეთს, მიხვდებიან ცალცალკე, რომ - სუნთქვებიც კი მძიმდება. ჰქონიათ, რომ ძველი გრძნობა რაღაც ახლით შეავსეს, სულელები ... ვერ ხვდებიან - ერთმანეთი სჭირდებათ. ვიცი სადმე მომავალში თვალს მოჰკრავენ ერთმანეთს, ისიც

უშენო წამმა შეამოაღო ღია კარები

უშენო წამმა შეამოაღო ღია კარები, როცა შევკრიბე უდროობის ურჩი ცნებები, ჟამთასვლისაგან ჩემს სახეზეც გაჩნდა ღარები, უსიტყვო გრძნობამ ჩამოშალა დღეს ოცნებები, წამის სუიციდს ვაკვირდები სულის სარკმლიდან, მზად ვარ შევუდგე სამუდამო მარტოობის გზას,

გულის ქურდი . . .

შემომეჭერი უცაბედად ცივი ქარივით, რომელიც სითბოს თავისთვის და ჩუმად ინახავს. მე შემიძლია დავიფიცო დედის ღიმილი, რომ მე შენგვარი გამოხედვა არსად მინახავს. შემომეჭარი უცაბედად როგორც თოლია, რომელსაც მთელი გალაქტიკა მისი გონია. თოლიამ იცის, რომ

მენატრება ბაგე, ყელი, თმაც

სადაც შენ ხარ იქ თენდება სადაც არ ხარ მუდამ ბნელა სინათლეც კი შენ ხარ ყველა არ მჭირდება, არა შველა სიყვარული მაქვს ამხელა როგორ მიჭირს თან გამხელა ვიცი, იცი, ამაღელვა გარეთ წვიმს და თანაც ელავს.

ოცნება ფერებს კარგავს

მინდოდა შემეცვალა ეს სამყარო რომ არ ყოფილიყო ბოროტება მინდოდა ემეფა სიყვარულს მაგრამ არაფერი გამოვიდა ადამიანი ხომ ახლა ბოროტია რომ ვერ გაგიგებს უკვე ვეღარაფერს ახლა ამდროში ხომ ბოროტება უკვე სიყვარულს ჩაანაცვლეს იცი ოცნება ფერებს კარგავს სიტყვები

ჟამი თვეთა

სექტემბერში რომანტიკით ვიწყებდი, ცოტა სასმელს შევურევდი ჩუმად მიყვარხარ თქო, რომ არ მეთქვა, მიწყენდი ვამბობდი და შენ ამბობდი ჩუ მანდ. ოქტომბერში, მეტ სასმელს რომ დავლევდი სექტემბრის რომ დამელია ნატრობდი მარტოობას შენთან ყოფნას ვარჩევდი შორს