ბედნიერებას გავუღიმე ...

ის მიღიმოდა, მე ღიმილებს სევდას ვატანდი, აღარ მინდოდა გრძნობის გამო მენახა დარდი. ჰო მე არვიცი. . . მას არვიცი სწყინდა თუ არა, ერთი ვიცი, რომ არეული ისევ მე დავრჩი...

მევიოლინე . . .

მევიოლინევ! უნდა მორჩე... ჩემში დასრულდე, შენი ნოტები რადგან ფუჭი გრძნობის თარგია... მეც შეიძლება ხვალ შენსავით გავუფასურდე, დავეძებ იმას,ვინც სიმშვიდე დამაკარგია...

მე და შენ!...

ახლა ჩემი ლექსის ჩარჩოს აფერადებ კართან გულდაწყვეტით სხვა ქალს ელოდები თუმცა შენც იცი რომ ვერსად აღმომაჩენ რადგან არავისში მე არ ვმეორდები.

გულს მითბობ

რამდენს დავწერ შენ რომ გულს მითბობ შენ რომ მიყვარხარ სიცოცხლეზე მეტად,ძალიან ჩემ დარდიან გულს ჩენთვის ვითბობ რომ იგრძნო მიყვარხარ მიყვარხარ ძალიან, ახლა მითხარი რას ინებებ იქნებ რა გინდა იქნებ ადრიანად გაღვიძება ჩემთან არ გსურდა,

ვიცი. . .

ვიცი, თოვლს მოასწრებ ამ წელს ჩემთან მოსვლას,მერე არ წახვალ და ერთად დავიზამთრებთ.გრძნობა შეციებულ მთელს სულს შემომითბობ,ყველა ტკივილს მხოლოდ შენით დავიამებ.ვიცი, ცრემლებისთვის რომ არ გემეტები,ცოტაც მოიცა

მოგენატრები

რამდენჯერ მითქვამს, რომ ძალიან მიყვარხარ! არ მეზარება შენთვის ამის თქმა... ნეტა ვიცოდე მე ამ ცხოვრებას საით მივყავარ.. ვიცი არ დამთმობ, მალე მოხვალ და გულში ჩამიკრავ! მე ახლაც მახსოვს შენი თვალები... სიხარულით და სიცოცხლით სავსე თბილი ღიმილი.. ვერ

მინდა ჩავისუნთქო შენი ამოსუნთქვა

მოდი ადექი და ჰაერს მიმამატე,მე შენს ინტერვალებს ვითვლი სუნთქვებიდან.ერთი არ მომწონს და გრძნობა მიამატე,თორემ ვარსკვლავებიც ვხედავ ხუმდებიან.მოდი ეგ სუნთქვები ერთად დავითვალოთ,მერე გამოვაკლოთ სუნთქვებს დარდის კვალი

მიყვარს!

თვალები მისი მნუსხავენ და სულს მიძაბავენ, და თმების სურნელს მღელვარება გულში შემოაქვს. თვით ანგელოზნიც კი ამ ქალის ღიმილს ბაძავენ, მის ლამაზ ტუჩებს აკრძალული ხილის გემო აქვს!

მე დავიღალე . . .

მე დავიღალე და ბრძოლისთვის ძალა აღარ მაქვს, ისევ დაცემის მძიმე დარტყმას ვეღარ გავუძლებ. ცოტაც მოიცა და ქვეყნიდან მე თვითონ წავალ, ოღონდ მანამდე ჩემს სულს ცოტა სითბოს ვაჩუქებ.

მ ა ი ნ ც !

მაინც დაუზამთრდა ჩვენს სიყვარულს, მაინც ფოთოლივით შემომაწყდი და ჩვენი გაცნობის უტყვ სიხარულს ისევ მგრძნობიარე ლუკმას ვაწვდი!