ცხოვრების გზა

იფიქრე... სანამ ვაშლს ამბორჰყოფ ტუჩებით,სანამ მზე ჩაქრება, მანამდე იფიქრე..დაცარიელდება საღამოს ქუჩები,და გული ზეცისკენ გაჰყვება იმ ფიქრებს. იფიქრე... ღირს ასე წარსულის გაწირვა?დრო რომ მოიტანდა, ამას ხომ ხვდებოდი,იფიქრე და ნურას მიიღებ დაცინვად

მტკივა

ღამე დასეირნოს ქარიანი გულით დიდი ლოდი მიკავის არც ამინდი არის დარიანი ხეებს შორის სევდის გრიგალია სისხლი მიდუღდება ძარღვებში და პირშე სული ხელით მიკავია ახლა ამ სამყაროს ნეტავ რატომ სძინავს როცა არაფერი მიხარია მოდი დავიყვირებ

მარტოობას მივყავდი

ზოგმა დამიკიდა, ზოგმა დამივიწყა. ვიღაცას ვუყვარდი და უცებ გადავუყვარდი. მე ვტიროდი, შენ იცინოდი. მე გელოდი, შენ კი არ ჩნდებოდი.

თუ ოდესმე დაგივიწყო...

შენითღა ვცოცხლობ, ქვეყანაზე არვინ მჭირდება, თუნდ ამ ღამითვე თავს დამადგეს შავი მცელავი, მკვდრეთით აღმდგარი ოდისეას თუკი გპირდება, მენდე პირობა შეასრულოს უკეთ ვერავინ. მე ხომ სიკვდილის გვირაბები გამოვიარე, უკან დავბრუნდი, აგისრულო რათა ოცნება, ტატო

ეს ჩემი ქალაქია და აქ აღარაფერია ჩემი

ეს ჩემი ქალაქია და აქ არაფერია ჩემი. ვდგავარ და ლექსებს ღერებზე ვყიდი, იქ სადაც არ ეწევიან, იქ სადაც ზუსტად იციან, რომ მოწევა კლავს. არ მჯერა სახურავების, ხიდების, ღრუბლების, საიდანაც არავინ გადმომხტარა. არც მდინარეების, ზღვების, ოკეანეების,

სიყვარულის პირობა !

ლამაზ ოცნებად იქცევა დარდი, წამებს მიწამლავს ამაყი მარტი... ნოტების ჟღერა და სევდიანი, მოუთმენელი, უნიჭო ბანი! მტირალი ზეცა დამყურებს ვატყობ, ისევ მომავლის გეგმებს რომ ვაწყობ და გული ტირის, როგორც სამყარო… მე ოცნებები მინდა გავყარო!

დაე დაიწყოს ოდისეა დაუვიწყარი

რაკი მომყვები, მაშ, ჩამჭიდე მაგრად ხელები, ცის თაღზე ვარსკვლავების რუკას გაშლის ჰელიოს, დროა გადავვლოთ ჩრდილოეთის ცისარტყელები, სული ობოლი სიყვარულის ქალაქს ეწვიოს.

სადღაც შორს, ზეცაში გნახავ

კვლავ შენზე დავწერ უფერო ლექსებს ამ სტროფებს შენ ხომ ვერასდროს ნახავ შენ არასოდეს არ მაპატიებ თუმცა სადღაც შორს, ზეცაში გნახავ კვლავ მახსოვს შენი ღიმილი, ნაზი კურნოსა ცხვირი, ლურჯი თვალები ღმერთო! უბრალოდ პატარა შანსი, თუმცა შენ ისევ

წავიდეთ !

წავიდეთ, ავუყვეთ გრძნობების ხეობებს! გადავდგათ ნაბიჯი - განვუდგეთ უსისხლო მკვლელობებს! წავიდეთ - გველიან ტიტველი ვერხვები, ჩვენ ავაყვავილოთ ტუჩების მხურვალე შეხებით! წავიდეთ! ღრუბლებზე ავიდეთ ფერებით! ვამღეროთ ჩიტები მხურვალე, მაჟორულ ბგერებით!

შემომეფეთე და... პასუხი მინდა..

შემომეფეთე და კარგო, ისე გამიღიმე, ტრფობის ჩამიტარე თითქოს გაკვეთილი. სიტყვა ვერ გავბედე, მხოლოდ გავიღიმე, მიწას დავენარცხე მუხლებმოკვეთილი. მართლაც წამი იყო, ტურფავ, საოცნებო, ნეტავ რა გსურდა რომ გეთქვა, შავთვალებავ, იქნებ მიმახვედრო, რაზე