მოგონებები

გამახსენდი, და აი ისევ გამახსენდი ისევ იჩინა შენზე ფიქრებმა ჩემს გონებაში ისევ გამოჩნდნენ მწუხარების ლანდები არმინდა მაგრამ კვლავ მივილტვი შენსკენ. მინდა გავჩერდე არ მინდა მოგიახლოვდე თუმცა ვგრძნობ როგორ ჩერდება ფილტვები არ მყოფნის ჰაერი უშენობით

იმ ბიჭს ეკუთვნის ჩემი ღიმილი !

თითქოს მკარნახობს თავდავიწყება და ჩამჩურჩულებს „გატეხე ჭიქა!“ ან წარმოდგენა რად არ იწყება, როცა იღვიძებს მთვლემარე რითმა?! რომც შემომაცვდეს ფრიალა კაბა და რომც დამიჭკნეს იის გვირგვინი, გრძნობის ბილიკზე რომ გაიარა იმ ბიჭს ეკუთვნის ჩემი ღიმილი!

უცნაური პოეტები

ოჰ, ეს პოეტები, ხალხი უცნაური, ყოველ შეხედვამდე წამებს დაითვლიან, ჩანთა სევდით სავსე, უცხო მოგზაური, მანძილს უსასრულოს, სტროფად გაივლიან. ოჰ, ეს პოეტები, მართლაც უცნაური, ნამდვილ სილამაზეს გვერდს ვერ აუვლიან, მათთვის მერე ყველა ხდება უსახური,

დედა

იცი ყველაზე მატად რა მიყვრას? როცა შენს ჭაღარას ვუცქერ დედა, იცი ყველაზე მეტად რით ვარსებობ? როცა ჩემს გვერდით ხარ დედა. იცი ყველაზე მეტად როდის ვძლიერდები როცა შენს დამჭკნარ სახეს ვხედავ დედა. იცი ყველაზე მეტად რა მახარებს?

ჩემო დედიკო!

შენ გულო შვილის თვალით მავალო,ულამაზესო, მუდამ კეთილო,ჩემთვის უვალი გზებით ნავალო,ბედისგან ბევრგზის ცრემლდადენილო.ჩემი სულისთვის თავდადებულო,ხელებო, მუდამ ჩემზე მზრუნავო,ჩემს სილუეტზე გადაგებულო,და ჯარასავით მარად

წვიმას მოჰქონდა შენი სურნელი !

წვიმას მოჰქონდა შენი სურნელი და მოლოდინის ალი!მე გეძახოდი: ძვირფასო, მოდი და მიღიმოდა ხალი!მე ამ ოცნებით ვიყავი მთვრალი და მამშვენებდა ფარჩა,ეს გზები, კარგო - შენკენ მავალი, რა მიმზიდველი დარჩა!წვიმის მოტანილ საამურ სურნელს

(..ამდენი თუთუნით)

ჩამაწვით გულზე სიგარეტის მთელი კოლოფი, ეს სიყვარულიც ცეცხლს მიეცით აღარ მჭირდება, დაძინებისას მახსენდება ყველა მომენტი მისი არყოფნის და ყველა ნერვი ერთად მტკივდება. ამდენი თუთუნით მილპება ფილტვები, იმდენი დავლიე ღვიძლიც კი მეშლება,

ნუ მომექცევი როგორც მონას

გთხოვ მითხარი თავს რატომ მარიდებ, ხომ ვიცი რომ ამ ქალაქის ბილიკებს ნაზად აბიჯებ, ჩემო კარგო ვერსად ვეღარ დამემალები, იმიტომ რომ ყველგან მაქვს თვალები. მითხარი კარგო რატომ მებუტები, მე ხომ ისეთს არაფერს გეუბნები, მითხარი ქალავ რატომ გამირბიხარ, დიდი

გარდაცვალება

სული ჩემი განუტევებს სასუფეველს წავალ შორს და ვიქნები საუფლოში ღმერთან ახლოს უფლის გვერდით თუმცა მინდა ხშირად ვგრძნობდე რომ მოდიხარ და გახსოვარ საუკუნედ. და იქ ზემოთ მე ვიპოვი მყუდრო ადგილს, იქ ზემოდან შემეძლება შენი ცქერა იქ ზემოდან შემეძლება

და დროა, უბრალოდ ადგე და მიჩუმდე...

გნახე და უეცრივ აზვირთდა გრძნობები, კონტრასტს ქმნის გრძნობასთან წყვდიადის სიჩუმე, გამექცა ხელიდან შესაძლებობლები, და დროა, უბრალოდ ადგე და მიჩუმდე. საკუთარ სიზმრებში დავეძებ შენს თვალებს, ვიცი რომ სხვისი ხარ, ნახვისას ვჩერდები, რამდერჯერ მატკინე