უკვე ვგრძნობ რომ შემიყვარდი

შენს თვალებზე ბრწყინავს თოვლი და ყოველდღე დაგათოვს,ბრწყინავ როგორც ბრილიანტი შენი სურნელი დამათრობს.უკვე ვგრძნობ რომ შემიყვარდი ჩემი გული შენ არ გთმობს,შენთან მოვალ გიყურებ და შენი ყურებაც დამათრობს.ხანმოკლეა

...ვერ გადავრჩები

ვერ გადავრჩები... დღეს ბოლო დღეა შენი აქ ყოფნის და შენი ჯვარი უფრო მძიმეა სხვა ჯვართა შორის, რომელიც ვზიდე. ვერ გადავრჩები, ვენებში სისხლი აღარ მაქვს თითქოს და აღარაფერს მე აღარ ვითხოვ, რასაც ვითხოვდი.

არ გამოვა ვიცი

იციი სევდაა არის ახლის პოეზია ახლა უნებურად ცამაც ჩამოთოვა ჩემი ხასიათი ქალივით კაპასია თუმცა არ ვიცი ახლა რა გამოვა,ცამ ფიქრები წვიმასავით დამასია არ გამოვა ახლა თქვენზე გლოვა სიყვარული ქაღალდივით ლამაზია

დაკარგულ სიყვარულს

გუშინ გავიგე სხვაზე გამცვალე სახე გიბრწყინავს ხარ ბედნიერი ისიც გავიგე,რომ გიფიქრია შექმნა ოჯახი კანონიერი მე კარგად მესმის და კარგად ვხედავ რომ შენ აღარ ხარ ჩემი მნახველი მხოლოდ ამას გთხოვ უკანასკნელად შენ

ხორნაბუჯის(თამარის) ციხე-გიორგი ქადაგიძე

მიუვალ კლდეზე აღმართულა ციხე ქალაქი ძველი ალაზნის ეს ბუნებაც ხედად იშლება კედლებს კვლავ აჩნევს მეომართა სისხლის ნალაქი, რომელთა კვალიც სამუდამოდ არ წაიშლება

ყველა თამაშობს ბავშვების გარდა-გიორგი ქადაგიძე

ნუთუ ფიქრობთ,რომ ვინც იცინის ბედნიერია?! გულის ცრემლები თვალებამდე არასდროს მოდის მორგებულ ნიღბის ტარება კი მშვენიერია, რომ დაიმკვიდრო აქ ადგილი,ადამთა მოდგმის...

აღტაცებამ ჩოქვით შემომატარა

მზის სხივებით მოქარგული მთა-ბარი.აღტაცებამ ჩოქვით შემომატარა,სიცოცხლით და სიყვარულით გამთბარი რა ტურფაა,რა ლამაზი აჭარა.ჩვენს გულებში ზღაპრად შემონახული,წინაპრების საარაკო გმირობა ჯადოსნური

თუ გინდა ზღვარს გავცდეთ და ზღაპარს გავიდეთ!

წამოდი ჩვენ ერთად გავუყვეთ შორით გზებს თუ გინდა ზღვარს გავცდეთ და ზღაპარს გავიდეთ ცხრა მთაც გადავლახოთ და მაღლა ავიდეთ რომ ეს მოგონება არასდროს წავიდეს...

ვედრება

ღმერთო მომეცი ძალა ვატარო, ჯვარი, ჩემს ზურგზე, შენგან ნაწერი, და რწმენით შევძლო რომ შევებრძოლო, რაც მომივლინე მე განსაცდელი.

მე, შენ და ჩვენ

შენ ცოლი გქვია მე ქმარი საწოლზე თვალებს ნაბავ ჩაგეხუტები გაკოცებ ვხედავ შიშს როგორ მალავ