მთვარე და სიყვარული

ნათქვამია, როცა მთვარე ამოვაო სიყვარული მაშინ გამოვაო! მთვარე ამოსულა მაგრამ არაფერი გამოსულა, ბევრი რამე გამოსულა მაგრამ სიყვარული არასდროს მოსულა. სიყვარულს არ ჭირდება მთვარე, რომ გამოვიდეს რამე.

სათაური უცნობია

თითქმის არაფერი უკვე არ მახარებს, უკან რომ მოგყვება ეშმაკის გვარდია, დღევანდელ სამყაროს არავინ ანაღვლებს, ფეხზე რომ დადის მაგრამ,მაინც რომ მკვდარია.სულში ისევ წვიმს, გარეთ კი დარია, შენმა სიტყვებმა ოცნება არია უკვე სიხარბე ყელამდის გვატყვია,

ბოდიალი

შენს დაწერილ ყველა სტროფებს ტკვილი დამჩნევია.. მინდა შენს ქუჩენბზე ბოდიალი მე ტირილი არ მჩვევია.. ახლა უფრო ძლიერ მეფიქრები წასვლა ხომ ტკვილია..

მე ქართველი ვარ!

ჰო ისევ ისევ ვზივარ და ვისმენ ჰო ისევ ისევ გეძახი აქ ვარ ეს მე ვარ შენი თვალები მზისფერ და გაზაფხულის ღიმილით დაღლა ჰო ისევ ისევ ვყვირივარ მე ვარ ჰო ისევ ისევ სამყაროს ღერძი შენი ცრემლების წვიმაში ვდგავარ

"მარიამს"

ჩემს გულს,მარიამს, წმინდა სანთლიანს, ლამაზ წარბას და ცისფერ თვალიანს. მის სულიც ასე,სიცოცხლით სავსე, სილამაზეს და მშენებას აფრქვევს.

მონატრება

როცა მდინარე მიუყვება ნაპირებს,შენი თვალები, ჩემს გონებაში რაღაცას აპირებს.მე მოგცემ ბევრ დანაპირებს....ჩემი იქნები და მას ვაპირებ. გაძლევ ამ დანაპირებს!!!მომეცი პირობა რომ არ მიტირებ...თუ ტირილი მოგინდება ერთად ვიტირებტ,თუ სიცილი

დღემდე ვაგვიანებ

თითქოს გათეთრებულ თვალთა მთვლემარებით მზერა ნამთვრალევში ყვითლად გამითენდა ქუჩა დათოვლილი თანაც ნაგვიანი ვეღარ ავიტანე მისი მდუმარება ბოდვით ვათარეშე ისე ჩაგეძინა ვეღარ მოვასწარი დღემდე ვაგვიანებ პალტოს საყელოზე მესხა არაყი

ანგელოზი

თვალი დახუჭე და ყური დაუგდე, თუ რა საამურად გალობს ანგელოზი, მისი მარად ლაღი,მარად ბედნიერი, მუდამ მოგესმება თბილი ფა მენორი, ქვეყნად მარტოობას რომ არ გაცდის, ყოველ ნეგატიურს რომ გაგაცლის, შენს ცრემლს თავისით რომ ტბებად აქცევს, შენ კი ოპტიმისტად

* * *

მაშინ ცხოვრება ახალი დაწყებული მქონდა,დედის კალთას ახალი მოწყვეტილი ვიყავი,ცხოვრება ნათელ ფერებად მესახებოდა.კოლეჯში ახალი მისული ვიყავი და სწორედ მაშინ შევამჩნიე ის... არც პოპულარული იყო,არც მდიდარი,არც სიკვდილამდე სიმპატიური,უბრალოდ ზღაპრული

ერკე მიდასი - ტყუილი

ტყუილს ტყუილი ცვლის ახალი დაპირებები და შენც იქცევი იმ თოვლის ბაბუად, რომლის დანაპირებსაც ვერ შეასრულებ და არყის ჭიქას ყოველთვის გულმოდგინედ ცლი. ტყუილს მორიგი ტყუილი ავსებს, და ემსგავსება იმ საღეჭ რეზინს, დაძველებული რომ მოგეკრობა და ვეღარსაიდან