შემოდგომის შეგრძნება მაქვს გულში...

შემოდგომის შეგრძნება მაქვს გულში, ფოთოლცვენა დაწყებულა სულში... ნეტავ რატომ, ნეტავ რისთვის? დაიბუდა სევდამ სულში? შემოდგომის შეგრძნება მაქვს გულში, ცრემლები არ მიშრებოდა გუშინ... სიმარტოვემ დაიბუდა სულში, ზამთრის სუსხიც იგრძნობოდა გუშინ...

ჯონ კიტსი "კაშკაშა ვარსკვლავი"

კაშკაშა ვარსკვლავო,უცვლელობით მსურს შენ გემსგავსო, მაგრამ არ გგავდე ღამეული სხივმოსილებით, რომ მხოლოდ ბნელში ცის კიდიდან არ დავაფასო, ის რასაც მალავს მთვარე თითქოს სადაფის ქვებით. შემოსილი ხარ ბრწყინვალების შარავადენდედით საუკუნეებს ითვლის შენი

მკვდარი სხეული...

ქანცგაწყვეტილი მიბობღავ საწყლად, ტანჯულ სხეულს უკან ქაჩავს ბნელი უფსკრული... უგულებელყოფ ხალხთა ჩოჩქოლს გაშინებს ალბად, გაკრთობს ბორკილი ტანჯვად ქცეული... გაუბედავად გაჰყურებ მწვერვალს, ებრძვი ოცნებას ჰაერში აჭრილს ხედავ სარკმელთან ფოთოლთა ჯარს და

ალბათ მიყვარდა

ალბათ მიყვარდა მე ის...ალბათ ვუყვარდი მე მას...ოცნების პატარა ტალღით,ჩვენ შევუერთდით დიდ ზღვას.ვღელავდით ზღვასთან ერთად,მივუყვებოდით ტალღებს,მზესთან გვინდოდა, მაგრამ ვერ ავერიდეთ ავ ბედს.დაგვტოვა მარტო ზღვასთან

გალაკტიონ ტაბიძე - ვერხვები

ყოველთვის, როცა დაბერავს ქარი და ტყეს მთებისას გაიფრენს აფრად, ვერხვის ფოთოლთა თეთრი ლაშქარი აშრიალდება უშორეს ზღაპრად.

აღარ განვიცდი...

აღარ განვიცდი, აღარ დაგიცდი თუ კი წახვედი გრძნობაც გაივლის. როგორ არ ვიცი, წარსულს დავცინი ნუთუ დასასრულს არც კი განიცდი?!

სიყვარულს ვითხოვ...

გაჩუმდა ზეცა,თითქოს გვიხმობს სიცოცხლის ზარი...სადა ხარ ახლა?იქნებ გცივა და დაგქრის ქარი...მოლიპულია მინდორ-ველი...ნამია, ცვარი... როგორც დღესა ვარ,არ ვყოფილვარ მე ასე მთვრალი...ამ ცხოვრებაში სასიკვდილო არა მაქვს ვალი,და არც მოკვდავთა ცოდვებია

(გიჟი ვარ სისხლიდან ხორცამდე)

დავდივარ ქუჩებში უაზროდ გრძნეული. მაცვია თხლად და არასდროს ვიღიმი, ტკივილი უფრო ღმად ცხოვრობს თვალებში, და ისევ ღამეში ნაზად ვეხები ლამაზ სხეულზე, და უფრო ვოცდები.

ტერენტი გრანელი - შემოდგომის მოლოდინი

ახლა უფრო მდუმარეა ზეცა, ვინ მიხვდება ჩემს ამნაირ გლოვას? ისევ ციდან ველოდები მერცხალს, მაგრამ ციდან ქარიშხალი მოვა. გათენდება ქარიანი კვირა. ბედისწერა დაეტყობა ხელებს. მოვა დარდი და ვეწვევი ხშირად შემოდგომის გაყვითლებულ ველებს.

შანდორ პეტეფი - მიყვარხარ ძლიერ... ძლიერ...

შენი პატარა ტანი.მიყვარხარ ძლიერ... ძლიერ... რაც გადის დრო და ხანი, მე უფრო მეტად მიყვარს შენი პატარა ტანი. შენი შავი თმის ბუჩქი ეგ თეთრი შუბლის სერი თვალები გიშრისფერი ლოყები ვარდისფერი,