რუტინა...

რუტინა მალე ბოლოს მომიღებს, დილით ადგობა,წასვლა სკოლაში. ეს გამოცდების ციებ-ცხელება, თან არც დათმობა მინდა არაფრის. რაღაც დებილი მედლის მონა ვარ, და,ალბათ, მალე თან წამიყოლებს.

კოსტა სანიკიძის ლექსები

მინდა ჩემთვის, ჩემთვის ვიყო და მინდა რომ წვიმდეს,იქნებ სულაც არ ვუყვარვარ, იქნებ ვძულდე ვინმეს,არ მინდა რომ ძირს დავეცე, ამ ცხოვრების გზაზე,ის რომ გული მეტკინება და გამცვლიან სხვაზე…მინდა მხოლოდ აქ ვიარო, და მინდა რომ წვიმდეს,არასოდეს ვუღალატო, ან

ღამე ისევ აირია

ბოროტება სამოთხეში ჯერ არასდროს გამიგია, ნიღბიანი სახეები,უნიღბოდაც დასვრილია, სიტკბოებას ვერას ნახავ თუ არსოდეს წაგიგია, თუკი,ოდენ სიყვარულით,ძმას ძმისთვის არ დაგითმია.

გვირილებს რას ვერჩი

გვირილებს რას ვერჩი,მაინც ვერ მეტყვიან ოდესმე რამეს თუ გრძნობდი,ჩემო, და ძველებურად როგორც წიგნს მტვრიანს სულს მტვრისგან ვწმენდავ რომ კვლავ დავწერო..გვირილებს რას ვერჩი,ვერასდროს გავიგებ, მატყუებდი თუ მართლა გიყვარდი... მე ამ სიყვარულს 'იქაც'

ნუ გეშინია

ნუ გეშინია აღარ ვერ ცუდად, კვლევაც დავდივარ საკუთარ ფეხით. ნუ გეშინია კვლავ მსტუმრობს მუზა, რომ დაგიწერო ახალი ლექსი.

ფიქრის გრადაცია.

წამი აღმაფრენის და ლოცვა ნაჩვევი,ფიქრის გრადაცია,მსგავსად ტერენტისა,წამი უიმედო,მთელი წლის ნარღვევი,ნისლში საფეთქელი ყინავს ბერებისა.კეფას მიუყვები,მოჩანს ნაკვალევი,ნაბიჯს-ნაბიჯს ატყობ,სუნთქვა-წუხილისა,სანთელს მოუკიდებ,უფალს დაეჩვევი,გახრჩობს

ნიკო გომელაურის ლექსები

ვათვალიერებ ძველისძველ ალბომს, მესაუბრება,რას აღარ ამბობს, ყველა სურათი საოცრად მათბობს, მაშინაც როცა ცივა და მათოვს. აი ,ეს ქალი (რა კარგად მახსოვს), სულ მაზომებდა საკუთარ ნაქსოვს, ეს კი ბაბუა!სურათშიც ბრაზობს, თუ შვილიშვილი ჟარგონზე ბაზრობს.

ახლა,როცა ისევ ღამეა

ახლა,როცა ისევ ღამეა შენზე ფიქრებმა შემომიტია ვიცი ახლოს ხარ ვიცი ჩემთან ხარ მე მაინც გელი კარგა ხანია. უშენოდ ძნელია ცხოვრება ბნელია ოცნებებს მართმევენ და ახლაც მდევნიან. ყოველი წუთი ყოველი წამი ამ ქვეყანაზე ჩემთვის ნელია, როცა შენ არ ხარ როცა

გრძნობას შიში დამჩნევია

მომეფერე გადაიქცა გული ბავშვად გენაცვალე ამით შენ რა დაგაკლდება შენებურად სიყვარულით გულიანად ნუთუ ეს დღეც კვლავ უშენოდ დაღამდება. მომაფერე სული სულ თავს დაგტრიალებს შენზე ფიქრი მხოლოდ ესღა დარჩენია გამოჰყევი ასე ნუღარ აგვიანებ უშენობით გრძნობას

მე მინდა გნახო გახარებული

დღე არ გასულა არ მომნატრებოდი,მე უშენობით ვიტანჯებოდი. მინდოდა მოსვლა,მოგფერებოდი. მაგრამ მე მოსვლას, ვეღარ ვბედავდი. მე მინდა გნახო გახარებული, ბედნიერების ცრემლი გდიოდეს. მაგრამ მე ვერ ვძლებ რომ არ გიხილო, ამიტომ კარგო ერთად ვიტიროთ.ერთად