გზამ რომ იცის...

თუკი ვინმე დაგიძახებს, არ იფიქრო ისევ მე ვარ, რადგან შენი სიყვარული ჩემს გულში დღეს აღარ ღელავს!

ერთი გოგო შემიყვარდა

გაზაფხულის წვიმა იყო,ვარდი იყო ადრიანი,ირგვლივ ეკალ-ბარდიანი,სიყვარულის ამბიანი,შუაღამით კლდის ძირ სახლთან,ღვინოს ვსვავდი…. დარდიანი და იმ ღამით ვარსკვლავთცვენის ოცნებები ამხდარიყო,სიზმრად ვნახე ის ყვავილი,თურმე ჩემი გამხდარიყო,ვარდობისთვე

ლოდინმა იცი როგორ დამღალა?!

ლოდინმა იცი როგორ დამღალა?! რას ველოდები,ვიციი კი მაგრამ?!.. ამ გულმა რამდენი ტკივილი დამალა ვერ დავიძინებ ვიცი ამაღამ

აღარ აქვს აზრი...

აღარ აქვს აზრი მანძილის ზომვას ისევ უზომოდ შორსა ხარ ჩემგან და მაინც მჯერა ,ერთხელაც მოხვალ, და დაუბრუნებ ჩემს გულს კვლავ ფეთქვას. დავცალე ისევ რამდენი ბოთლი, მთვარეულივით მივყვები ამ გზას , დღეს მივინიჭე სტატუსად ლოთი და ვცდილობ ისევ არ ვიგრძნო

ვიცი, რომ მოხვალ!

ვიცი, რომ მოხვალ, მომიტან ვარდებს,წითელ ყვავილებს მე რომ მხიბლავდა...მერე გვირილებს ჩამიწნავ თმაში,და გამახსენებ როგორ გვიყვარდა!მოხვალ შეცვლილი ძველი თვალებით,და ძველ სიყვარულს კვლავ გამახსენებ,მე დანანებით გავხედავ წარსულს, და თუ წავედი ნუ

საუკუნეა მინდოდა მეთქვა

დღეს როცა ღილებს შეიხსნის ზეცა, მკერდივით გადმოყრის ლამაზ ვარსკვლავებს, საუკუნეა მინდოდა მეთქვა, რომ ვერ ვივიწყებ შენს ლამაზ თვალებს... დღეს როცა სულში იქნება სეტყვა, და ცას დაქანცავს უგრძნობი მთვარე, საუკუნეა მინდოდა მეთქვა, ,უშენოდ წამიც უკვე

ცოდვად მაქციე...

კივილი მინდა დარდისაგან რომ შევიშალო, მინდა რომ შევძრა ყველა კუთხე, ქალაქი, ქუჩა, დედამიწაზე მოვევლინე სიყვარულისთვის, ჩემი მისიის აღსრულებაც ძალიან მსურდა! უსიყვარულოდ ცოდვა არის ადამიანი, შენ კი უსულოდ მიმატოვე, ცოდვად მაქციე!

ჩემი ცხოვრება ცრემლისფერია...

ჩემი ცხოვრება სევდის ფერია,არვის არ ველი, არც მე მელიან...ჩემი ოცნება თალხისფერია,და მათ ახდენა არ უწერიათ!შენს გამოჩენას ამაოდ ველი,ამაო არის თითქმის ყოველი,გულს სატკივარი აღარ შორდება,ახლა ვიტირო, ნეტავ რომელი?!აუხდენელი ოცნება გქვია,მტანჯავს

ისე როგორც არავის, არასდროს და არსად

გინდა სიტყვებს გეტყვი? უკვე ბევრჯერ ნათქვამს. გინდა ჩაგეხუტო, უსასრულოდ ამ წამს და გაგიყობ სითბოს მზისებრ სხივის ნაზავს. გინდა შენთან ვიყო? გვერდით გიჯდე ახლა? ვიხსდენებდეთ კადრებს იმ გარდასულ წამთა

ღალატი

ალბათ ორაზროვნად ნათქვამს, გრძნობით მოგიქსოვენ ფიქრებს... მერე ოცნებებში ნაგლად, ურცხვათ ჩათითხნიან თითებ. იქით შეგტენიან ღალატს, ჟამზე მოზიდავენ მშვილდებს ჩქარი ნაბიჯებით წავლენ თითქოს, აკავებდეთ ვინმე...