მოგატყუო?

დაგიმალო, არ გითხრა, შენი მსგავსი სად არის?! იყო რაღაც ჩვენს შორის, სიყვარულის მაგვარი! დაგიმალო სიმართლე? დაღონდება ჭადარი... შემასწავლა დღეს სულ სხვამ, სიყვარული სხვაგვარი...

მინდა იცი?

საოცარი მუსიკაა, წყნარი მინდა, იცი?- მეც, რომ ვიყო “მთვრალი“... გამიღიმებ, გაგიღიმებ მაშინ, ჰოდა, იქნებ გახანგრძლივდეს წამი... გაფერადდა გამოწვევა, ქარში ... ლექსს მომიძღვნი? - არ დაგრჩები ვალში- მეც, ხომ, მიყვარს მოხელთება კალმის, მეც გიამბობ,

წავალ

არ ვიცი, რა გითხრა, ლოდინმა დამღალა, თვალებზე შემაშრა ცრემლი... ჭაობში ვვარდები, პირამდე ვივსები, მოდი შემაშველე ხელი! არ ვიცი... და მაინც, არ ვიცი რა გითხრა, როგორ მოვერიო ფიქრებს...

"მიყვარხარ"-ისევ

ვიხსენებ წარსულს... შენ გიხსენებ, ცრემლიც მადგება... როგორ მჯეროდა, სიყვარული არ დამთავრდება!.. გიხსენებ... ისევ მეძალება თვალებზე ცრემლი, თუმც ჩვენს დაკარგულ ძველ სიყვარულს ვერც ამით ვშველი... გულში დარდების წყლული გაჩნდა, რა მეშველება?! ბულბული

ნუ დამიბერებ!

ერთხელ ეს ოცნებაც, შეიძლება ახდეს... შენი გული კელაპტრად ისევ ჩემთვის ენთოს! ვეგუები კანონს მსუბუქი რომ ჩანდეს, მაგრამ ერთხელ სიხარულს ვერ ვიკმარებ ღმერთო! ერთხელ აშუშუნდეს იქნებ სიყვარული, და ბოღმით ავსებული მტრის შხამიც კი მეტკბოს... იქნებ, ერთხელ

თუ უშენობა მიწერია

ზოგჯერ არ მინდა, რომ მიყვარდეს, კვლავ რომ ვიდარდო, მაგრამ რომ გაქრეს მასზე ფიქრი, სხვა რა ვინატრო?! მე მირჩევნია, სიყვარულის ალში ვიწვოდე, ვიდრე ამ გრძნობის -სიყვარულის არა ვიცოდე!..

უშენობის კვალი

მართლა რომ წახვიდე ჩემგან უმიზეზოდ, მზეს დაეკარგება სხივი... რადგან შენა ხარ ჩემი სიცოცხლე და სიყვარულის მძივი. ახლა რომ წახვიდე უბრალოდ, უჩუმრად, ჩემს გულს მოედება ხავსი. ჩემი ცხოვრება ხომ უშენოდ სიცოცხლეა დამჭკნარი ყვავილის მსგავსი!

ლექსი: სიცოცხლე ტკბილია მარა უშენოდ ჩამწვარი სულია!! - გიორგი

ვნანობ ყოველ წუთს და წამს გატარებულ ჩემს ცხოვრებას!! ვნანობ, თუმცა დღესაც მენატრები, გესმის?გამოჩნდი, მე იმდენს გნატრობ, რომ შემიძლია შეგეხო კიდეც, მაგრამ ყოველთვის უშენოდ მარტო დარჩენილი ვეჩვევი უშენობას ... მენატრები .... სად ხარ სად ..

გახსოვს?!

გახსოვს ტყის ბილიკი და ხე მარადმწვანე?! ან ის ცხელი, ძალზე ბნელი ღამე?! გახსოვს ჩვენი გრძნობა ოდეს შეფიცული?! ჩვენი სიყვარული სხვისთვის შენიღბული?! გახსოვს ფაეტონი, ძველი თბილი ქუჩა?! გახსოვს კარგო ჩემთან რომ შენ მუდამ გსურდა?!

და აქ დატოვე მამა დედა, ორი ძმა დეა!

ცხვრეებაში არ დამიწერია ლექსი, ერთი კვრის წინ გარდამეცვალ დიშვლი, ცხოვრებას ერთი ძაბი ჩაწყდა თითქოს, არ ვიცოდი რგოგორ გამომეხატა ვტიროდი და არაფრის თქმა არ მინდოდა, უბრალოდ დავწერე რასაც ვგრძნობდი უფალმა გაშოროთ მსგავს ტიკვილს