აფხაზეთის დღე

აფხაზეთის ნანგრევებს მივუყვები სიზმრებში, გზაზე მიმოუფანტავთ ხმადაცლილი ტყვიები, დედებმა რომ იტირეს დღესაც მახრჩობს ფიქრებში ჭაბუკების სისხლით რომ გადაწითლდნენ იები.ქართველები ზარ-ზმანებს სამრეკლოში რეკავდნენ, მიწამ დაისამარა ჭაბუკების ცხედრები,

შენ ისევ შორს ხარ

შენ ისევ შორს ხარ და თვალებს,რომლებიც ვეღარ გხედავენ, ყოველდღე უწევთ ცრემლის დამალვა ,კილომეტრები მაშორებს შენგან და უშენობამ ისე დამღალა :მინდა მოხვიდე სულ ერთი წუთით თუნდაც დამჭკნარი ვარდის ამარა,მოხვიდე ჩუმად და მორცხვად მითხრა ,რომ უჩემობამ

თითქოს მძულს..

მძულს, ის სიმღერა შენს ნახვაზე რომ მახსენდება,მძულს,ის ღიმილი ხუმრობისას რომ შენში ჩნდება,მძულს სიხარული,შენი ნახვით,კარს რომ მადგება, და მე მაინც მძულს სიძულვილი,შენდამი რომ მაქვს.ხომ თითქოს მძულს,მე მაინც მიყვარს ეს ყველაფერი,შენგან ნატყორცნი

ეს იყო ჩვენი პირველი ტანგო...

ეს იყო ჩვენი პირველი ტანგო ათრთოლებული ხელები წელზე, ვცდილობ რომ გრძნობა თავიდან ვმართო, მაგრამ უშენოდ წამითაც ვერ ვძლებ.

დიალოგი ღმერთთან

შორს ცის კამარას მიწიერთაგან ალი ეკიდა მზის ცხელ სხივებში ცეცხლს ასდიოდა კვამლი ქათქათა და იხრჩობოდა მაღალ მორევში რკინის ღრუბლებად ამოჭედილი ცხრა საფეხური ამაღლებულა მაღლა ღვთის ტახტი იდგა მოქნილი დროში ქცეული უკვდავ სხეულად იქ ღმერთი

shentvis...

ეს ის ლექსია რომელშიც ჩემი სულია.. აღარ ვიცი რა დავწერო თითქოს აზრები მერევა, მონატრებული მისი ღიმილი თითქოს სიზმარში მომელანდება

ეს უკვდავებას უდრის

საკურნებელად სულის და ხორცის სადიდებელად უფლის შენ ღმერთს უყვარხარ ულევ მადლს მოგცემს ეს უკვდავებას უდრის. უფალს ნებას ვთხოვ მეც რომ მიყვარდე არ დამიშალოს ცოდვილს,ტანჯული სული მე შენ მოგანდე გულიც სულ შენსკენ მომდის. მხოლოდ სიკეთეს ასხივებ ყველგან

ქალის ტვირთი

წყვდიადით მოცულ არემარეში,სევდამ მოიცვა ყოველი მხარე,გამოჩნდა ქალი სანთელით ხელში,სახეზე ბინდი მოედო მწარე,მთელი ცხოვრება თვალწინ დაუდგა,თითქოს, ინანა ყოველი ბიძგი სახეზე, ჩადრი ჩამოიფარა თითქოს, თვალებშიც ჩაუდგა ზიზღი.წამებში გავნვლო მთელმა

თოკოს

თუკი ვიბრძოლებთ ვიქნებით ერთად, თუკი გვექნება ჩვენ ჭერი ერთი თუკი შვილების იქნები მამა მე ბედნიერი მერქმევა ქალი.

დამდნარი წუთები

მე განშორება ვიცი, მეტკინა... და ეს ტკივილი მუდამ თან მახლავს, მე სიმარტოვე ვიცი, მეწყინა... და ეს წუხილი სევდას თან აკრავს...