ჩემნაერები მთვარით თბებიან...

მენატრები იცი როგორ?! როგორც დილას მზის სითბოს.. მენატრები იცი როგორ?! როგორც ღამეს მთვარის შუქი მოელვარე სინათლე ჩემი შენი გამყოფი ჩემი სულის ნაწილი სიხარულით დაღლილი

არ შეგაწუხებს..

ჩემი სითბო,შენ არ შეგაწუხებს.წვიმად მოვა და კოცნას გაჩუქებს .წყურვილს გაგიჩენს, ეკალს დაგაყრის.გულს აგითრთოლებს, როგორც პეპელას.ჩემი სიტყვები არ შეგაწუხებს,ტკბილ მელოდიად მოგევლინება.სულში ჩაგხედავს,არ მიგატოვებს,როგორც სარკეში შენი თვალები.ჩემი

დღეს ხატების წინ

დღეს ხატების წინ იმ ერთის ნაცვლად, ავანთე ორი სანთელი წმინდა. ღმერთს ვთხოვე მე მას ჩემთან არ ველი, მე მხოლოდ მისი სიცოცხლე მინდა!...

დარდი-ანი _ გიორგი ბაზოიანი

დარდი-ანი. ბევრი დარდია გული ვარდია, მეტია, გრძნობანი ეწია, გულში ვარდი ჩაეწია, სიხარულში რომ ბუნტი აეწია მაშინ გრძნობა წამებში გაექცია,, დარდები აეწია, ცხოვრებაში გაუციადა ჩაუცინია...

მიყვარხარ

მიყვარხარპირველი კოცნა პირველი ჩახუტება პირველი მოფერება წელზე, წვიმის წვეთებში გიჯივით სიარული და თუნდაც ცეკვა მზეზე, მე სიყვარული შენით გამოვცადე და დღეს ვგიჯდები შენზე, ფოთლების შრიალი ჩიტების ჭიკჭიკი ეს არის სიმგერა ჩვენზე., მინდა რომ ერთდ

იყო და არა იყო რა...

ეს არის ლექსი, რომელიც დაწერა ერთმა სიყვარულით სავსე ადამიანმაა...! იყო და არა იყო რა, ამქვეყნად რა არ ხდებოდა, ვიღაცა გრძნობას იძენდა, ვიღაცის გრძნობა ქრებოდა,

დავიწყებ - გიორგი ბაზოიანი

ვიგრძენი დავწერე ვეცადე მაგრამ.... ჩემი ცხოვრება ვერ ავღწერე თუმცა მაინც დავწერე,, არ გამომივა ვეცადე „გამომივიდეს“ თვალზე ცრემლი რომ „არ ჩამომივიდეს“ დავიწყებ... ვეცდები რამე „ავიწყო“ ჩემი თავის იმედი აღარ მაქვს.....,, თუმცა მაინც ვიბრძვი,

დაკარგული სიყვარული

და დღეს უშენობით გაჯგენთილი სული მარტოობას მიეჩვია თითქოს დამეკარგოს ყველაფერი უსარგებლო სიამაყე შემრჩენია ამ ლექში გრზნობებს არ დავმალავ ეს ლექსიც მხოლოდ შენზე მიწერია თუ ვერ წაიკითხავ მასინ დაგხატავ ბავშობის თვალები შეგრჩენია .

რაღაცა-გიორგი ბაზოიანი

სიკვდილის დროც მალე მოვა დავტოვებ სამყაროს ნეტავი ვინ მოვა მოთოვა არე მარე „გრძნობებად“ გათლილ გადმოვლილი, „ცხოვრება მოვლილი“ ხომ იცით რომ ვაფასებ „პოეზიას, შემოქმედებას, ხელოვნებას „ ვქმნი ბევრს, ვწერ ბევრს, გინდ ცუდი იყოს გინდ კარგი, გინდ

დღემდე ლექსებშიც ვრჩები ერთგული

დღემდე ლექსების ვრჩები ერთგული, ჩემი ლექსებით ვხედავ სამყაროს. ალალად მინდა მართალი გულით, წარსულმა სევდა რომ არ მაკმაროს! მინდა რომ ვიყო ობოლი ცრემლი, და ისევ ვენთო კენტად სანთელი, რომ არ შეწყვიტოს ამ ჩემმა გულმა ლექსად ნაჟური სიტყვა სათქმელი.