ფუმფულა სათამაშო

ჩემი ფუმფულა სათამაშო ხარ, ციდან მოწყვეტილ მზის სხივს მაგონებ. შენ ერთს ვიცი რომ მართლა გიყვარვარ, შენ ერთი მაინც არ დამაღონებ. შეგხვდი შემთხვევით თუ ბედისწერით დღეს ხომ ჩემი ხარ. კარგა ხანია გულს რომმიძგერებს კარგო შენი ხმა.

ემიგრანტი

ლექსი ქართველ ემიგრანტებს ჩემსგან დიდი სიყვარულით. მტივნეულია ემიგრაციაში მყოფი ქართველისათვის სამშობლოს სიყვარული და მონატრება,მხოლოდ სიზმარში ხედავენ და აგონდებათ სამშობლოში გატარებული ტკბილი თუ მწარე მოგონებები,მათ უფრო ეთქმის ჭეშარიტი ქართველი

მათი სუნთქვით ვისულდგმულოთ

თავს ვიტყუებ, რომ ამ ზაფხულს მოვენატრე,რომ გაზაფხულს წვიმის წვეთი ახარებს.მანამ, სანამ გულს სიცივე დათრგუნავდეს, მოვეფეროთ გავუფრთხილდეთ პატარებს!მათი სუნთქვით ვისულდგმულოთ, სანამ ვცხოცხლობთ, გაიშალონ გაზაფხულზე კვირტები,არ დავტოვოთ არასოდეს

სევდა...

ჩემი წარსული სევდის ფერია,ერთი დღით ვცხოვრობ ესეც ბევრია,ხვალ თუ მოვკვდები ეს დღე ჩემია,შენი თვალებიც სევდის ფერია,ვიცი იქ წავალ სადაც მელიან,სადაც სიბნელე.......მხოლოდ ცეცხლია,ჩემგან სიკეთეს აღარ ელიან,წავალ ჩემი გზით ვიცი მელიან,ვიცი უჩემოდ აქ არ

ვიცი მინატრებ

მომესურვილე ფიქრებში,შენთან წამოსვლა მომინდა,ვერ გაგიმხილე სათქმელი,თანაც უსიტყვოდ, შორიდან.გული საგულეს ვეღარ ძლებს,გარეთ გამოსვლას იჩემებს,თავდავიწყებით მიყვარხარ,შენ კი მაინც არ მიჯერებ.რა დაგიშავე ასეთი,რატომ მარიდებ ღიმილებს?!იქნება ის დღეც

დილა

რა კარგია, როცა დილას ეგებები,და შეიგრძნობ ამ ცხოვრებას საამურს.იქეთ ტყეში ფრინველების ჭიკჭიკია,აქეთ ვიღაც ტკბილად უკრავს სალამურს.რა კარგია რომ ამ დილით ვფიქრობ შენზე,მზის სხივებიც მეგობრობას მპირდება.სიყვარულით გული მკერდში ისე მიძგერს,ვგრძნობ

შენ გხედავ გვირილებში!

მე შორს ვარ და ვერ იგებ ამ ჩემს ხვეწნა მუდარას,მთები ისევ იფერებს თოვლის წმინდა სუდარას.გაგიშლია ბალიშზე თმები ნაზად ფერილი,მთვარე გკოცნის სახეზე სხივად გადმოფენილი.გული ბევრჯერ მატკინე, მაგრამ დღეს მე არ მახსოვს,ლექსში რითმად დაგხატე და სიყვარულს

მინდოდა შეგყვარებოდი

მინდოდა შეგყვარებოდი, პირიქით გამომივიდა.დიდხანს გელოდი, მაგრამ დღეს სტუმარიც არ მომივიდა.შენს დავიწყებას ვერ შევძლებ, გული ოცნებამ მომიკლა.მე ტყვია შენსკენ ვისროლე, მაგრამ ჩემს გულზე მომიხვდა.ოი რა ძნელი ყოფილა ეს სიყვარულის კანონი,ნეტავი ამ ჩემს

შენ დაგტრიალებს ჩემი სიზმრები

აღარ მიყვარხარ თუმც ძველებურად,დაგინახავ და მეცვლება ფერი.არ ვიცი, რატომ წარსულსი დარჩიდა დაბრუნებას შენსას არ ველი.აღარ მიყვარხარ, მაინც რად გნატრობ?!...მაინც შენ გელის ჩემი გონება,ნეტავ რად მინდა შენს ახლომახლო,რომ გავატარო მთელი ცხოვრება?!...

რად არ ჩანხარ, ჩიტისგულავ

ახლა მე შენს მონატრებას ვეფერები... გაზაფხულდა. ის წარსულის ჭრელა-ჭრულა მოგონება განადგურდა... დავივიწყე, თუმცა მერე კვლავ დაბრუნდა: მონატრება, უშენობა, რაც არ მსურდა...