8 ოქტომბერი ბინა 13

ქათქათა ბათუმს ტრაგედიის ცრემლი აშავებს. ვიღაც ათეთრებს შავ პროექტებს ვიღაც აშავებს. არავინ ფიქრობს რა მოყვება მათ ცუდ ქმედებას. იმედი მაქვს რომ კვლავ ქალაქი არ აცრემლდება.

ყოფნა?.. არ ყოფნა?

მოვიკლა თავი? რახანია ამაზე ვფიქრობ...

*შენ*

შენზე ოცნებას ვნატრობ შენი თვალები მხიბლავს, შენი ტუჩები მათრობს შენი ფერება მინდა,

წვიმიანი ღამე

ეს თქეში წვიმაც მისსას არიშლის, მაშ მოდი ვწეროთ ჩვენ აწ ლექსები. დღის სინათლეზე თუ ვერ გიხილავ, ღამით სიზმრებში გეალერსები.

სვანეთი

სვანეთია კუთხე ერთი ლამაზი და მშვენიერი განთქმულია ჰაერითა, მისი კოხტა ბუნებითო მისი მთები და მდინარე ამშვენებს არემარესო ტრადიციების მცველი არის მისი დიდი კოშკებიო

*ზნეობა*

შენი ყურებით გონებას ვკარგავ სულში ვიგროვებ ათასგვარ ნაგავს, ეხ,რა ძნელია ცხოვრების მართვა როდესასც,გული სულიდან გაგაქვს,

ისევ შენზე ვფიქრობ

ეს გული რამდენს გაუძლებს? თვითონაც არ იცის არა! რადგან ბოლო წუთებს ითვლის ისევ შენზე ვფიქრობ, ვდარდობ, და რა ვქნა? უშენობა რომ არ შემიძლია?!

*ტანგო*

მეცეკვე ტანგო,მეცეკვე ეშხით, ამოვეხეთქოთ მგზნებარე ლავიდან მოდი მე და შენ ცოტა გავერთოთ და ქალის სურნელი შევქმნათ თავიდან,

სათაური

4 ნულია საათზე ვნახე, არც ამ დღის დროა, არც კიდე ხვალის.

*დროა*

დროა ღრუბლები შემცირდეს ციდან ცრემლები ცვიოდეს თან ვარსკვლავები დაერთოს შუა ოთახში ციოდეს,