სიკვდილი კურდღელს

აღარც ღვინო მათრობს და არც პლანი მაბოლებს აღარც ქალი მატკბობს

გამთენიის ფიქრები

გამთენიის ფიქრები ვის გამოუტანენ სასჯელ განაჩენებს. ერთს დაიჭერენ და გაუშვებენ დანარჩენებს

შიში

დღე დღეს მისდევს,ღამეს ღამე, ემოციას ცრემლის ზღვარი, ფიქრებს ნელა ნელა ვიხმობ, მეშინია მე ავდარში.

*ერთხელ კახეთში*(ხალხური)

დღისით მზე იყო კახეთში ხალხი ითბობდა ხელებსა გაუმაძღარი ჩიტები ირგვლივ ითვლიდა ფერებსა

* * *

დამამშვიდებდა ძველისძველი ტაძრები ტყეში, მწვანე ველებზე გაჭიმული ცისფერი ზვრები, დავხუჭავ თვალებს, დავიწყებულს დავეძებ სურნელს, უღვინოდ ვთვრები...

*წუთისოფელი*

დღემდე უფალი რაღაცას ნატრობდა სინათლე სურვილლს იმ წამსვე ახშობდა, სანთელი გულთბილად რაღაცას ამბობდა როდესაც,სასმელი სიჩქარით მათრობდა,

ილუზია

- მიწიდან ზეცამდე ამსკდარი გოდებით, ქუჩიდან ქუჩამდე ნათრევი იმედით, მხოლოდ არსებობით და არა ცხოვრებით, შევწუხდი და ასეთ დასკვნამდე მივედი...

8 ოქტომბერი ბინა 13

ქათქათა ბათუმს ტრაგედიის ცრემლი აშავებს. ვიღაც ათეთრებს შავ პროექტებს ვიღაც აშავებს. არავინ ფიქრობს რა მოყვება მათ ცუდ ქმედებას. იმედი მაქვს რომ კვლავ ქალაქი არ აცრემლდება.

ყოფნა?.. არ ყოფნა?

მოვიკლა თავი? რახანია ამაზე ვფიქრობ...

*შენ*

შენზე ოცნებას ვნატრობ შენი თვალები მხიბლავს, შენი ტუჩები მათრობს შენი ფერება მინდა,