წვიმიანი ღამე

ეს თქეში წვიმაც მისსას არიშლის, მაშ მოდი ვწეროთ ჩვენ აწ ლექსები. დღის სინათლეზე თუ ვერ გიხილავ, ღამით სიზმრებში გეალერსები.

სვანეთი

სვანეთია კუთხე ერთი ლამაზი და მშვენიერი განთქმულია ჰაერითა, მისი კოხტა ბუნებითო მისი მთები და მდინარე ამშვენებს არემარესო ტრადიციების მცველი არის მისი დიდი კოშკებიო

*ზნეობა*

შენი ყურებით გონებას ვკარგავ სულში ვიგროვებ ათასგვარ ნაგავს, ეხ,რა ძნელია ცხოვრების მართვა როდესასც,გული სულიდან გაგაქვს,

ისევ შენზე ვფიქრობ

ეს გული რამდენს გაუძლებს? თვითონაც არ იცის არა! რადგან ბოლო წუთებს ითვლის ისევ შენზე ვფიქრობ, ვდარდობ, და რა ვქნა? უშენობა რომ არ შემიძლია?!

*ტანგო*

მეცეკვე ტანგო,მეცეკვე ეშხით, ამოვეხეთქოთ მგზნებარე ლავიდან მოდი მე და შენ ცოტა გავერთოთ და ქალის სურნელი შევქმნათ თავიდან,

სათაური

4 ნულია საათზე ვნახე, არც ამ დღის დროა, არც კიდე ხვალის.

*დროა*

დროა ღრუბლები შემცირდეს ციდან ცრემლები ცვიოდეს თან ვარსკვლავები დაერთოს შუა ოთახში ციოდეს,

"16"

თვალები შენი მზე არის ჩემი ღიმილი შენი არს ტანჯვა ჩემი წყვდიადი ღამე სიჩუმე ირგვლივ სინათლის არსად არა სჩანს კვალი მაისის ღამეს მოვკდები ალბათ გარდაცვალება მკვდარი ბგერებით შავ-ბნელ სტრიქონთა მშვენიერების

*ფიქრები*

რატომ გნატრობ და რატომ მიყვარხარ?! რატომ ვერ ვიგებ ჩემთვის ვინახარ?! რატომ არ ქრება შენზე ფიქრები?! რატომ მჯერა რომ ჩემი იქნები?

*გზა*

ვუყურებ თვალებს ცრემლებით აღვსილს ვიხსენებ სევდით მე ამ წლებს განვლილს ვიხსენებ ბავშვი თუ როგორ დარბის და მახსენდება , ეს წლებიც გარბის ,