ჩემი სარკმლის წინ...

ჩემი სარკმლის წინ აყვავდა ვაშლი, დღეს მისი ცვენა წააგავს ტკივილს და ჩემი სულის მოარულ ჩივილს, მე ვეღარ წავშლი.

არის

არის მომენტები როცა სუნთქვა გიჭირს, როცა იგუდება ირგვლივ არე-მარე. არის ტკივილიც და არის მწუხარებაც, როცა გაგთელავენ შენზე უფიქრელად. არის სიხარული ტკივილ ნარევი, და როცა სევდა უფრო ავსებს მონატრებას. გულის გატეხილის ცდილობ შეწებებას, როცა

მარტო დარჩენილს

მარტო დარჩენილს სიკვდილს ვნატრულობ ბავშური ფიქრები მაწვება ცოხვრების არსზე ეს მე მგონია რო ვსიყვარულობ არადა არავარ არაფრის აზრზე

ვარსკვლავთა წვიმა

ვარსკვლავის ვარდნა სურვილი ჩემი მოწმენდილ ცაზე ცრემლებად ცვივა ვარსკვლავის ვარდნა ოცნება ჩუმი რომ ვნახო ვარსკვლავთა წვიმა

ანას(ა.ც.)

წვიმას მოსდევს ფიქრები და არ მიჰყვება ზღვას, ნეტავ შენზე უკეთესი მან რა უნდა თქვას?! ღრუბლებს მოსდევს ეს წვიმა და გაარღვევს ჩემს ცას, ნეტავ ამ ქვეყნად საერთოდ დღეს შენ აქ ვინ გგავს. წვიმას მოსდევს გრძნობები და ხსნის ამ ნათელ გზას, ვიზეც ლექსს ვწერ,

ერთი უბატონო ხევსური ვარ

ერთი უბატონო ხევსური ვარ, ვიცი უნაპირო სიყვარული, ზოგჯერ ჩუმ თრობაში შესული ვარ, ზოგჯერ მთებზე მიყვარს სიარულ

აღსარება

ისე დამღალა ცხოვრების დევნამ წელში მოხრილი დავიარები რაც უფრო მეტის შევძელ ატანა ბედმა იმდენი გოლი გამიტანა

ნდობა!

ნდობისადმი ჩამწვდარ, ჩემდამი გრძნობას, ვერა აუვლი ნდობის საწადელს.

უსაქმურობა

მთაზე ვარ უსაქმურადაა,ყორნებს ვუთვლიდი ბუმბულსა,გავიხედ-გამოვიხედე მზე მიჭყიტინებს თვალებში,ხიდან ფოთლები ცვივა,შემოდგომა სრულდება,თან მოჰყვება მკრთალი ნიავი მაღალი კლდიდან მჩქეფარე მდინარე ჩანჩქერიანი.

და სად წავიდა

და სად წავიდა ცხოვრების ფერი?! სად დაიკარგა უძილო ღამე?! თურმე გამხდარა ყველა პირფერი და მე ბალიში შენ დამინამე.და სად წავიდა ამ ხალხის ანძა?!სად დაიკარგა ის უხმო ხმები?! თურმე საშინელს ყველამ მიბაძა, სიკეთემ სიკვდილს მისცა სიტყვები. და სად წავიდა