მიყვარხარ!

თითქოს სამყარო მენგრევა თავზე ჩემი მაშველი კი არსად არ ჩანს მინდა რომ ვიყო ეხლა შენს მხარზე და ძილისათვის ვისმენდე ამბავს თითქოს შენ ჩემი წაიღე გული მე შენს გარეშე ჰაერიც არ ვარ

თოვს თოვს

თოვს,თოვს, ფიქრი მიაქვს დროს, სადღაც უმალ ქრება შორს. ფიქრები მიტეხს ღამეს, მაგრამ რა ვუყოთ თვალებს,

ცას ბურუსიანს

გათენდა დილა ვხედავ ცას ბურუსიანს, ვხედავ იქვე პატარა ხესთან , მჯდარ ლამაზ გოგოს ცისფერი თვალები , და მისი შემზარავი მზერა

თავის-უფლება

თავის-უფლება,ეს არის სიტყვა რმელიც ყველა ადამიანისთვის მნიშვნელოვანია, თავისუფლება არის ის რომელიც ადამიანებს ძალიან უყვართ და მისთვის იბრძვიან.

სამშობლოსთვის

ჩემო აფხაზეთო, ჩემო სანატრელო შენ , უსაქართველოდ როგორ გაგამთელოთ ? როგორ მოვიწმინდოთ ჩვენ ის იარები , რაც ჩვენ დღემდე დაგვსდევს , მთელ საქართველოს....

ჩვენ

მე და შენ შორის,ვნებად ქცეული სიყვარული ჩნდება,ნელ-ნელა ვხდები რომ,მკლავებში გიქცევ დაშავი იცვლება თეთრად ნაზად გიკოცნი ლავიწს, რომელსაც ხელით ვეხები ღამით, შენ რომ გიელავს ფიქრები თავში

უფალო მომიტევე!

გთხოვ მაპატიე ამპარტავნობა არა ვარ ღირსი მაგრამ შემინდე ცოდვები ამწევს მე მხარზე ღმერთო.

(დავაგვიანე)

დავაგვიანე შენთან მოსვლა და გულით ვტირი,ყოველი სიტყვა მომიტევე,მე ცოდვილს ღმერთო..ჰო,ვაღიარებ რომ არ მქონდა შენდამი შიში და პატიებას,რომც ვეცადო ვერასდროს ვერ გთხოვ!

თაკო ნოზაძე

თეთრი მზერა და ლურჯი ფერები, ამას მხოლოდ შენ შეეფერები კვლავ მინდა გითხრა მე შენ სიტყვები: "ოჰ,მხოლოდ შენს გზას დღეს მე მივყვები". ნავი, რომელსაც ვერ სტეხს ტალღები, ომსაც მოიგებს და განათდები. ზარის რეკვის ხმას ის რომ გაიგებს, ამ გრძნობათა გზას

მასწავლებელი

გასწავლის წერას,გასწავლის კითხვას მასწავლებელი მშობლის საფასი, მასწავლებელი არ დაივიწყო თუნდ რომ გავიდეს წელი ათასი.