გე'ფერები

...ნაზად გიკოცნი ლავიწს თითებს გიცურებ თმაში ოქროსფერია ფიქრი შენ რომ გიელვებს თავში...

სად წავიდა

- სად წავიდა სიყვარული მერი? - მე რა ვიცი, ის აღარ გაბრწყინდა. - აბა შენ აქ რად შემოიჭერი? ან საერთოდ იმ დღეს შენ რა გჭირდა? - როგორ გაქრა ყველაფერი კარგო? სად წავიდნენ ბედნიერი გზები? - შენს თავს ჰკითხე, მასთან რომ ხარ მარტო და ჩემთან რომ არასოდეს

სიკვდილს მოითხოვს

ჩუმი ქუჩები, ბნელი ქუჩები, ქუჩები, რომელიც ჟრიამულს ითხოვს! დახურული კარები, ფანჯრები, საზრღვრები, ისინი, რომელიც გაღებას ითხოვს!

მოტივი თბილისური სიზმრებიდან

მტრედები ფრთხილობენ ჩემს გამოჩენაზე, მათი ფრთის გაქნევა ო, რა რიგ მახელებს. რატომღაც მგონია ყოველი სინაზე ასევე გაურბის შურიან მნახველებს.

კომპასი

მე ვზივარ აქ... აღმოსავლეთით კაცი კვდება... დასავლეთით წარღვნის სცენა იხატება... ჩრდილოეთით ციდან ღმერთი იყურება... სამხრეთით კი მე ვზივარ...

ზმანება

...ღამე უდრეკი იდგა დარაჯად სული ჩემი სიმწრისგან ძრწოდა იჯდა ეშმაკი გულის ფიცარზე და აორტიდან შავ ღვინოს სვამდა...

***

მთვარიან ღამით ყველაზე მეტად, მე მიყვარს შენით განცდილი წამი, როდესაც ზეცა მღელვარე ფიფქებს მოუძღვნის ფარდად მდუმარე მიწას...

გალაკტიონი

მე სული ვარ შემოქმედი, შეუზღუდველ სულთა თანა, სამუდამო როგორც ღმერთი, და უძლევი ვით სატანა... გალაკტიონი.

ვიწამე გრძნობისა

„...ვარდნი უეკლოდ არავის მოუკრებიან...!“ შოთა რუსთაველი ამ მწვანე ბალდახინს ვერა გზით შორდება, უეკლოდ მოკრეფილ ვარდების მოცვენა. ვიწამე გრძნობისა და მაინც გარდავედ,

და თუ...

და თუ ვინმეს უკვდამდის შურდა, იესოსავით გაგაკრა ჯვარზე, გასაჭირის დროს მოგთხოვა ხურდა, წიხლი მიარტყა ყველა იმ ჯავრზე.