დაგთმე

სამუდამოდ გაგიშვი და ბოლოს რითმების გარეშე მინდა გავიხსენო ის სიტყვები აც შენ მითხარი მაშინ როცა მე საკუთარ თავს არ ვეკუთვნოდი :დღეს ისეთი საშინელი ცხოვრებაა არავის არავინ არაფერში სჭირდება თუ მისგან სარგებელი არნახა დადებითად ან უარყოფითად,რადგან

მე ძლიერ მცივა,მეც ვეღარ მათბობს...

აღარ ჩქეფს სისხლი, ჩემი ვენები ჩვენს ისტორიას რომც ვერ ველევი, მე ძლიერ მცივა,მზეც ვეღარ მათბობს გთხოვ დამიბრუნდე,მე მუდამ მათოვს...

შენ გიძღვნი(დაიანას)

მე შენ გიძღვნი დღეს ყველა ლექსს, საოცარი შენ შეგარქვეს. სილამაზეს აფრქვევ მუდამ, გაგაღმერთა ქრისტემ, ბუდამ. მე შენ გიძღვნი დღეს ყველა ლექსს, შენი გული მსურს მე გამყვეს. შენ ანათებ ჩემთან სულ თან, მეც ვარ მაგ შენს ნაკადულთან. მე შენ გიძღვნი დღეს

სიყვარულისთვის მესროლეს ტყვია

გულში სიყვარული სევდით მოიხატა ფიქრებს მარტოობა ტაშით ეგებება შენი სურნელები თავბრუს რომ მახვევდა ახლა ლოთიანად სევდა მემღერება

***

სიზმარში თუ მე ცხოვრება მიღიმის, რეალობაში სულ სხვაა ეფექტი, და თუ კი ზეციდან ღმერთი იცინის, არ ეყოლება სიცილის სხვა ობიექტი.

სიტყვები

როცა სიტყვები ცრის როგორც წვიმა და როცა სულში ბობოქრობს ქარი, მიხაკებს მშვიდი სიზმრებით სძინავს ეკლებ დაცლილი სულს ღაფავს ნარი.

ეს რამდენიმე დღე

რაღაცით განსხვავდება ეს რამდენიმე დღე, მეც ამ სხვანაირ გრძნობას თითქოსდა მივენდე. ის გოგოც სხვებს ხომ არ ჰგავს, ვერვის შევადარე და ის ჩემს ლაბირინთში თურმე მე ვატარე. რაღაცით განსხვავდება ეს რამდენიმე დღე, მე მინდა მხოლოდ შენთვის მუდმივად რომ

მონოგამის აღსარება

მე თუ ვიცხოვრებ შენთან მე ვიცხოვრებ შენთვის და თუ ვიქნები ერთთან ვიქნები *ერთთვის

მესიზმრებოდა

მესიზმრებოდა კავკასიონი ცას მიბჯენილი,ფარული თოვლით.

რას ფიქრობ შენ(დაიანას)

ჩვენ ვგავართ ცეცხლიან გზას, შენს გარდა არავინ მყავს. დღეს სხვა მე ვერავინ მწვავს, ნეტავ შენ რას ფიქრობ, რას? მე შენთვის მოვიკლავ თავს, რადგან შენ არავინ გგავს. სიყვარულს არ ავხსნი რა, ამ თემამ დამაჭირა. რატომღაც მე შენი მწამს, ღვინოს ან ძმარს