შენ(თაკოს)

შენს სახეს ვუყურებდი, მე წამში შევიშალე. ჩემს გულს, შენს გულს ვუღებდი, შენ რაღაც შემიცვალე. გაქვს ანგელოზის სახე, მაგრამ ხარ უფრო მეტი. შენ როცა დაგინახე, გამაგიჟეთქო მე ვთქვი. შენ ხომ ხარ საოცრება, ნამდვილი თეთრი გედი. შენთვის რა არ მოხდება,

ამბავი

მარტო არ ვარ მაგრამ, თითქოს რაღაც მხუთავს, სადღაც ჩაგდებული ბედს ვერ ვეგუები. უკვე მივაკითხე თითქმის ათას მკითხავს და იცი? რაც მოხდება იქით ვეუბნები.

სიყვარულის სადღეგრძელო

სიყვარულის სადღეგრძელო მინდა შევსვა სასმისით. გაუმარჯოს იმ სიყვარულს, რომლის ფასიც არ ვიცით...

* * *

შემოდგომისფერ თვალებში გამეფებულან ყვითლები კვლავ ამ გრძნობების ამარა სასოწარკვეთას მივყევი.

მე ისევ ვტირი

და მე ისევ ვტირი და მომდის თვალიდან ცრემლი მე კიდევ მტკივა გული რადგან ვტირი და მხოლოდ შენთვის. მე კიდე ყველაფერი დავკარგე როგორიცაა ცხოვრების ხალისი და გრძნობა დიახ ის გრძნობა რომლის სახელიც სიყვარულია.

თაკოს

შენი მზისფერი სახე და ტალღისფერი თმები. მხოლოდ შენ დაგინახე და ალბათ ჩემში რჩები. შენი დანახვა კარგო, მაბედნიერებს მალვით. არ მსურს, რომ დამეკარგო, არ მოვრჩეთ ერთი ნახვით. შენი სურნელი ტკბილი, მე ჯერაც არ მიგრძვნია. შენ ხომ ხარ ჩემთვის თბილი, მე

თაკო ნოზაძე(აკროსტიხი)

თბილი სიტყვები, თბილი ფიქრები აქედან სხვაგან არ გავფრინდები. კვლავაც მე ახალ ლექსებს გპირდები, ოღონდ არ ვიცი შენ თუ მიხვდები. ნება შენია, თავისუფალი, ოღონდ ალბათ არს კვლავ მიუვალი. ზემოთ ვარსკვლავით მოჭედილ ცაზე, ალბათ, ლექსებით არ გაგაბრაზე.

ფარული მუზა

კარგად იცი რომ მე გნახე, ფარულია, რასაც ვამბობ. ჩუმად რაღაც შევინახე და თუ გსურს მე შენ მას განდობ. შეიძლება არის მახე, ლექსის ღმრთისგან ბოძებული. მიზანი არ დავისახე, არფერი მაქვს მოგებული. თითქოს მახე, თითქოს მუზა, მე დავწერე ლექსი მშვიდი. ალბათ

რა არის სიყვარული?!

განა სიყვარული არ ადნობს ღრუბლებს წვეთებად?! განა სიყვარული არ არის წვიმა?!

დამირღვიეს სიმყუდროვე

დამირღვიეს სიმყუდროვე მარტოობის ჟამს, მე ხომ, მე ხომ უშენობის საერთოდ არ მწამს. ამ ჩემ მწველ ცეცხლს სხვა ცეცხლი ხომ საერთოდ არ ჰგავს, ვიცი ჩვენ გადავაბრუნებთ ჩვეულებრივ ნავს. დამირღვიეს სიმყუდროვე მარტოობის ჟამს, მე დღეს ისევ ველოდები შენი ნახვის