დედას

ზოგჯერ მანძილი ვერაფერს შეცვლის, მხოლოდ ცრემლები ასველებს თვალებს, რადგან სიყვარულს მონატრება ცვლის, მაინც ღიმილით ფარავ შენს თვალებს

ნ.გ-ს

ვერ გხედავ მაგრამ ჩემს ფიქრებში ყოველდღე ვხვდებით ფიქრების გარდა... ფიქრების გარდა სხვა აბა რა მაქვს? სწორედ ამიტომ დაღლილი და ნატკენი მხრებით ვერახდენილი ოცნებების სიმძიმე დამაქვს.

ნაცრისფერი სიცივე

ქალაქში თითქოს ნაცრისფრად ცივა, გულთან სითბოთი არავინ მივა. დავხუჭავთ თვალებს, ოცნებას ვიწყებთ, ამ რეალობას წუთით ვივიწყებთ. ქალაქში თითქოს ნაცრისფრად ცივა, მხოლოდ ოცნება არს სითბოს წყარო. ჩვენი ოცნების ნამსხვრევი ცვივა,

როდესაც წავალ

მე მალე წავალ დედამიწაში დედამიწაზე მიტირებს დედა როდესაც წავალ არ დავბრუნდები დაუცემელი ეცემა ელდა.

მიყვარხარ

გზაბნეული დავეხეტები სადღაც წყვდიადში, მთვარემ ფიქრები ძველებურად არია შენთან ცხოვრება მზიანი დარია, ნახე ჩემში სიყვარულის ალია ,

როგორც

სიცოცხლე სიკვდილს უსწრებს როგორც კვირტები ნაყოფს როგორც ქუხილი წვიმას ღრუბლის კალთებში ნამყოფს.

ღმერთო, იწვიმოს!

ღმერთო, იწვიმოს, აღარ მინდა თვალზე სიმშრალე, შტორმად ავარდეს ზღვა-გრიგალი, ოხრავდეს ქარი, ოხ, რამდენ ცოდვას ვივიწყებ და რამდენს ვიბრალებ...

იისფერია შემოღამება

იისფერია შემოღამება და თრთის წყვდიადი ნაფერადები. სადღაც ეული ტოკავს ამება დნება ყინული ყინულს ნადები.

სევდას

შემძრა მძიმე თოვლის გროვამ შეუდრეკელ მასად ის დევს. მე მომიცვა თითქოს გლოვამ. სევდას გლოვა უკან მისდევს. უფერულმა ზეცამ შემძრა, სიკვდილის ზარს უფრო ჰგავს ის. ეს გრძნობები სადღაც შეძვრა,ერთის კვდომა ხომ სხვას გაზრდის.მე ღრუბელმა შემიწირა, მომიგროვა

ჩვენ

ხელი ჩაკიდე ძველ მოგონებას, მინდა ისუნთქო ძველი ჰაერი, იმ სუნამოს სუნს