ჩემი ისტორია
თავი4
მელანიამ კარი გააღო და აჩი დაინახა,თითქოს გაიყინაო სიტყვაც ვერ თქვა თან გაუხარდა მის წინ რომ იდგა რადგან ძალიან მოენატრა მაგრამ ნაწყენი და გაბრაზებული იყო რის გამოც არ უნდოდა მისი ნახვა უნდოდაა ეტირა უნდიდა ეყვირა დაერტყა ეჩხუბა იმისთვის რიმ გული ატკინა იმედები გაუცრუა მაგრამ სრულიად უმოქმედოდ იდგა და აღელვებულ აჩის უყურებდა.
-შეიძლება ვილაპარაკოთ?უცებ მელანია გონს მოეგო და აჩის დასმულ კითხვაზე გაბრაზდა
-ვილაპარაკოთ,დამცინი ხო,იმ ყველაფრის მერე რაც გააკეთე ჩემთან ლაპარაკი გინდა.მელანიას თვალები ცრემლით ევსებოდა გრძნობები ყელში ბურთივით გაჩხეროდა მაგრამ სიამაყე ტირილის უფლებას არ აძლევდა.
-მემგონი აზვიადებ რა რა გაგიკეთე ეგეთი შენ იმ დღეს სწორად ვერ გამიგე.აჩიმ წინადადებაა დაასრულა და სახლში შესვლა გადაწყვიტა მაგრამ მელანიას ყვირილმა შეაჩერა.
-არა,არც კი გაბედო და ჩემი კარის ზღურლბს არ გადმოსცდე,არ მინდა შენი დანახვა შეიგნე და წადი აქედან უბრალოდ წადი,მელანიას დიდი მცდელობის მიუხედავათ მისი თვალები გაუჩერებლივ აფრქვევდნენ ტკივილით გაჟღენთილ ცრემლებს და ბაგეებს უსველებდნენ.მელანია ნახევრად ცრემლნარევი და ჩახლეჩილი ხმით აჩის წასვლას ემუდარებოდა ნატალი ოთახიდან ჩამოვიდა როდესაც მელანიას ყვირილი გაიგო და ნანახმა გააოგნა
-აჩი გთხოვ ახლა არა წადი ისედაც ცუდათაა შენ ნუღა უმატებ უბრალოდ წადი არუნდა შენთან ლაპარაკი.აჩი დაბნეული სახით უყურებდა მელანიას რაც მის ხმაშიც აისახა.
-კი მაგრამ ნატალი
-უბრალიდ წადი.
-ერთი პირობით მოგვიანებით უნდა შემხვდე ნატალი უნდა გელაპარაკო.თხოვნა ნარევი ტონით მიმართა აჩიმ ნატალის
-კარგი მაგრამ ახლა უბრალოდ წადი.აჩი უხმოთ გატრიალდა იმ იმედით რო ნატალი მას შეხვდებოდა.
-მელანია საყვარელი გთხოვ ფეხზე ადექი არ გინდა ასე ნუ იტანჯავ თავს
-რატომ ნატალი რატომ ეს მე რატომ მემართება მე რატომ უბრალოდ სიყვარულს ვითხოვ აჩისგან მეტს ხომ არაფერს ყველაზე ცუდი კი ისაა რომ არ მძულს პირიქით უფრო მეტად მიყვარდება თითქოს ჩემს გულში გაჩნდა ეს გრძნობა რაღაც ახალი რაღაც იდუმალი რომელშიც ჯერ ვერ გავრკვეულვარ თან გულს მტკენს მაგრამ ამავდროულად მაბედნიერებს თითქოს აჩის საქციელმა ჩემი გულში ჩამარხული მისდამი დიდი სიყვარული გაანთავისუფლა და ამოღწევას ცდილობს.
-ოხ მელანია ოხ.მელანია გონს მოვიდა წამოდგა თვალებიდან ცრენლები მოიწმინდა და სამზარეულოს მიაშურა.
-ნატალი სკოლაში უნდა წახვიდე უცებ რამეს მოგიმზადებ
-არ გინდა ,ეხავე უნდა გავიდე სახლში უნდა შევიარო რომ გამოვიცვალო და იქ შევჭამ.ნატალი მელანიას გადაეხვია და წავიდა.მელანია ისევ მარტო დარჩა საკუთარ თავთან და ფიქრებთან.სახლში მიმავალ ნატალის კი გზად აჩი გადაეყარა.
-ნატალი უნდა ვილაპარაკოთ.
-აჩი გთხოვ მეჩქარება არ მცალია
-ნატალი გთხოვ,ეხვეწებოდა აჩიი რაზეც ნატალიმ უარი ვერ უთხრა .
-კარგი გისმენ მაინტერესებს რა უნდა მითხრა თავი რით უნდა იმართლო
-საქმე იმაშია რომ მელანია ბავშვობიდან მიყვარს პირველივე დანახვიდან მისით ვსუნთქავ მასზე ფიქრით ვიღვიძებ და ვიძინებ მისდამი სიყვარულს ჩემში ფესვები ღრმად აქვს გამდგარი ბევრჯერ ვეცადე დამევიწყებინა მაგრამ არაფერი გამომდის ამ გრძნობას ვერაფერს ვუხერხებ.მინდა მელანიას ეს ყველაფერი ვუთხრა მაგრამ საშვალებას არ მაძლევს.
-ეს ხუმრობაა ხოო არა აჩი შენი არ მჯერა თუ ასე ძაან გიყვარს გული რატო ატკინე
-სულ სხვა მიზანი მქონდა ვიფიქრე თუ პროექტზე ერთად ვიმუშავებიდით დავუახლოვდებოდი და ბოლოს ჩემს გრძნობებზე ვეტყოდი მაგრამ არასწორად გამიგო მე მისი გამოყენება არ მიცდია.მაგრამ ის კარგია რომ გავიგე მასაც ვუყვარვარ.
-ოხ აჩი ოხ მეტი უკეთესი გეგმა ვერაფერი მოიფიქრე ძალიან გაგიჭირდება მასთან ლაპარაკი მიუხედავად იმისა რომ ძალიან უყვარხარ ჯიუტია თანაც ძალიან.ეს რა გააკეთე
-არა უკან არ დავიხევ მე მას დავიბრუნებ აუცილებლად.თქვა აჩიმ გახარებულმა და მაშინვე გაუჩინარდა.
-ოხ ყველა გიჟი მელანიას რატომ ეყრება დავურეკავ რას შვრება იმას მაინც გავიგებ.ალო მელანია როგორ ხარ საყვარელო არ მითხრა რომ კიდევ ტირი.
-არა ნატალი კარგად ვარ ჩაის ვიმზადებ.
-კარგი საყვარელო წავედი და სკოლიდან რო გამოვალ მოგწერ და სადმე შევხვდეთ.
-კაი ნატალი დროებით.ამის თქმაზე მელანიამ ტელეფონი გათიშა ჩაი აიღო და ოთახში ავიდა რადგან მისი დღიურისთვის ყველაფერი მოეყოლა.აიღო დღიური და წერას შეუდგა.
-ჩემო საყვარელო დღიურა ამჯერად იმედებს აღარ გაგიცრუვებ გუშინდელი დღე ყველაზე გიჟური და ემოციებით დატვირთული იყო აჩის სიყვვარულის ახალ ფაზაზე გადავედი რომ არ დაგაბნიო ყველაფერს რიგრიგობით და თანმიმდევრობით გიამბობ.გუშინ დილით ადრე გამეღვიძა და გადავწყვიტე ნატალისთვის ბლითები გამემზადებინა დავურეკე და ჩემთან მოსვლა ვთხოვე.შემდეგ ქვევით ჩავედი და ბლითების მზადება დავიწყე როგორც ყოვეკთვის ჩემს გონებაში აჩი ტრიალებდა და არც ამჯერად დამირღვევია ტრადიცია ვფიქრობდი როგორი კარგი იქნებოდა აქ რომ იყოს და ბლითებს ერთავ ვამზადებდეთთქო,ზუსტად ამ დროს კარზე ზარი გაისმა მეგონა ნატალია ადრე მოვიდა მაგრამ როგორც კი კარი გამოვაღე აჩი დამხვდა მისი უდარდელი ლამაზი სახით შემომცქეროდა დავიბენი ვერაფერს ვერ ვეუბნებოდი და მეც სულელური სახით შევცქეროდი შემდეგ მითხრა რომ სალაპარაკო ქონდა და შემოვიდა ბლითების გაკეთებაში მეხმარებოდა როდესაც ნატალი მოვიდა მე და აჩიმ ვერ ვილაპარაკეთ რადგან წავიდა და მითხრა რომ მოგვიანებით დამელაპარაკებოდა.ღმერთო ისე ავნერვიულდი არ ვიცოდი რა მექნა ნატალიმ ბლითები მიირთვა და ისიც დასძინა რომ აჩი ჩემზე უკეთეს ბლითებს აცხობს რამაც ზედმეტად გამაღიზიანა შემდეგ სკოლაში წავედით სადაც ისევ აჩი შემთხვდა მაგრამ ამჯერად ყავაზე დამპატიჟა ეს იყო ჩემს არსებობაში მეორე სასწაული რამაც შოკში ჩამაგდო ის დღე მიიზლაზნებოდა თითქოს დრო ერთ ადგილას გაჩერდა როგორც იქნა სკოლა დამთავრდა და აჩისთან შესახვედრად პარკში წავედი და დავინახე ისევ ისეთი უდარდელი სახით მჯდომიარე ღმერთო ძალიან მინდოდა ჩავხუტებოდი თავს კონტროლს ძლივს ვუწევდი მაგრამ ეს მხოლოდ აუხდენელი ოცნებაა და ზუსტად აქ იწყება ყველაფერი მითხრა რომ აგვიანდებოდა და პირდაპირ მეტყოდა სათქმელს ავღელვდი ვფიქრობდი სიყვარული უნდა აეხსნა ნერვიულობისგან ადგილს ვერ ვპოულობდი და იდიოტივით ვიღიმოდი როცა აჩიმ მითხრა პროექტი მაქვს გასაკეთებელი და გამიკეთებო.ღიმილი სახეზე გამეყინა თითქოს გულში დანა ჩამარტყესო ღმერთო საშინლად გამიცრუვდა იმედი ერთდადერთხელ მქონდა განცდილი ესეთი ტკივილი მაშინ როდესაც მამაჩემი გარდაიცვალა დედაჩემის განადგურებული სახე როდესაც დავინახე რომელიც მეუბნებოდა მამშენმა მიგვატოვა უპატრონოდ დაგვტოვაო თითქოს ფეხქვეშ მიწა გამომეცალა იმ დღეს მივხვდი რომ დედამიწის ზურგზე მარტო დავრჩი მაშინ დავკარგე საკუთარ თავში რწმენა იმ დღეს როცა აჩიმ ეს მითხრა იგივე ვიგრძენი ფეხქვეშ მიწა მეცლებოდა. გავბრაზდი ვუყვირე ვეჩხუბე ის დღე ჩემთვის ყველაზე რთული იყო თითქოს ისევ მარტო დავრჩენილიყავი დედამიწაზე ადამიანი რომლის წყალობითაც ვცოცხლობდი და ფეხზე მყარად ვიდექი მასზე ოცნებები მისი სახის დანახვა და მისი ყურება იყო ჩემთვის სიცოცხლის ძალა ბედნიერება მივხვდი რომ დავკარგე გული ძალიან მტკიოდა.
აქ ყვეკაფერი არ დასრულებულა იმ დღეს ნატალი დარჩა ჩემთან ძალიან ცუდად ვიყავი მტკიოდა სული მტკიოდა მთელი ჩემი სამყარო თავზე დამენგრა განადგურდა ყველა ჩემი ოცნება,მაგრამ სიყვარული არ გამქრალა პირიქით უფრო გაიზარდა ეს იყო რაღაც სრულებით ახალი გრძნობა რომელიც გულიდან მოდიოდა.ამ დილით კარზე ზარი იყო რაოდენ გასაკვირიც არ უნდა იყოს შენთვის ჩემო საყვარელო დღიურო ეს აჩი იყო კარი გავაღე და ჩემს წინ მდგარი აჩი დავინახე რომელსაც ჩემდა გასაკვირად უდარდელი სახე აღარ ქონდა პირიქით ნაღვლიანი და წყლიანი თვალებით მიყურებდა ძალიან გავბრაზდი იმ ყველაფრის მერე რაც გააკეთა როგირ გაბედა ისევ ჩემთან მოსვლა ბრაზი მახრჩობდა მინდოდა დამერტყა მეცემა ყველაფერი მეთქვა მეთქვა თუ რიგორ მიყვარ მისი სხეულის სიმხურვალე შემეგრძნო მაგრამ ჩემი ბრაზი ამის უფლებას არ მაძლევდა ვუყვიროდი და წასვლას ვთხოვდი ის კი საცოდავი თვალებით მიყურებდა თითქოს მემუდარებოდა მომიმისმინეო მაგრამ მე მისი ერთი სიტყვის გაგონებაც არ მსურდა.ამ ყველაფრიდან კი დასკვნა გამოვიტანე.სიყვარული ეს არის ყველაცე ამაღლებული და ზეციური გრძნობა რაღაც იდუმალი გრძნობა რომელიც შენს გულში ღრმად იდგამს ფესვებს და მოსვენებას გიკარგავდ ამ გრძნობით ცოცხლობ ზუსტად ეს გრძნობაა შენი სიცოცხლის წყარო და მამოძრავებილი ძალა სიცოცხლის ხალისი.იცი ჩემო საყვარელო დღიურო ოცნება როგორი მარტივია?აი მაგალითად როდესაც რეალურად არ ვართ იმ ადამიანთან რომელთან ყოფნაც ასე ძალიან გვინდა და რეალურად არ გვქვია მისი ბიჭი/გოგო მასთან ერთად ვერ განვიცდით ჩახუტების სითბოს როცა ყველაზე მეტად გვჭირდება და ჩვენთან არაა ზუსტად ამ დროს ვიწყებთ ოცნებას ვიწყებთ იმ უსასრულობაში დაკარგვას სადაც ის ადამიანი ჩვენ გვეკუთვნის ვქმნით ახალ სამყაროს ვცხოვრობთ იმ ჩვენს პატარა და სიყვარულით აღსავსე სამყაროში სადაც ვუყვარვართ და ყოველთვის როცა გვჭირდებიან ჩვენს გვერდში არიან ათასნაირ ისტორიას ვიგონებთ და ვცდილობთ ამ ისტორიების მეშვეობით მწარე რეალობას მოვწყდეთ.და ყველაფრის მიუხედავად იმის მიუხედავადაც რომ რეალობაში დაბრუნებულებს გული გვეტკინება მაინც განვაგრძობთ იმ ჩვენს პატარა და სიყვარულით სავშე სამყაროში ცხოვრებას.მე კი ეს სამყარო თავზე დამენგრა.
კარზე ისევ ზარი გაისმა.
-ღმერთი ეხლა ვინღაა.მელანია უმალ ქვევით სართულზე ჩავიდა კარს მიაშურა უნდა გამოეღო როდესაც გაიფიქრა იქნებ ისევ აჩია ნამდვილად არ უნდოდა მისი კიდევ ერთხელ ნახვა ამიტომ ჯერ ფანჯრიდან გაიხედა არც შემცდარა ნამდვილად აჩი იყო კართან მივიდა და უთხრა.
-აჩი არმინდა შენი ნახვა და არც შენთან ლაპარაკი გთხოვ წადი
-მელანია ვიცი გაწყენინე მგრამ გთოვ უნდაა გელაპარაკო უნდა მომისმინო.
-აჩი წადი.მელანიამ კარს მოშორდა და მაშინვე ოთახში ავიდა კარზე კიდევ რამოდენიმე წუთი აკაკუნებდა აჩი მაგრამ ბოლოს უიმედოდ გატრიალდა და წავიდა.ნატალია ხვდებოდა რონ აჩის თავს ვერ დააღწევდა სულ სახლში ვერ იჯდებოდა მასთან ლაპარაკი მოუწევდა მაგრამ ამისთვის მზად არ იყო.უკვე მოსაღამოვდა მელანიას ეძინა როდესაც ნატალის ზარმა გამოაღვიძა
-აბა გოგონი მზად ხარ კაფეში მივდივართ შენთვის სიურპრიზი მაქვს.
-ნატალი ბოდიში სულ გადამავიწყდა ამ წამს გავიღვიძე ნახევარ საათში შეგხვდები.არ გეწყინოს გთხოვ
-კაი პატარავ ნუ ღელავ მიდი და დამირეკე ქუჩის კუთხეში რომ კაფეა იქ გელოდები.მელანია ადგა მოწესრიგდა ჩაიცვა თმა ლამაზად აიწია მაკიაჟის ხასიაძე არიყო ამიტომ მხოლოდ ტუჩსაცხი წაისვა და სახლიდან გავიდა კაფეში მისულს კი მართლაც სიურპრიზი დახვდა.
-მელანია მოდი ნახე ვინ ჩამოვიდა
-ნიკაა.გაოცებული სახით წამოიყვირა მელანიამ და ნიკას გადაეხვია
-მელანია როგორ გალამაზებულხარ.
-ნიკა ღმერთო როგორ მომენატრე. ნიკა მელანიას ბავშვობის მეგობარი იყო ერთად გაიზარდნენ.
-რას შვები აბა რას საქმიანობ.
-რავიცი სწავლაში ვარ ჩაფლული უნუვერსიტეტისთვის ვემზადები
-ვა კაია.
-ძაან გამიხარდა რომ გნახე.ძალიან მომენატრე შე საზიზღარო წახვედი და ერთხელაც არ გაგხსენებივარ.და მუშტი მიარტყა მელანიამ ნიკას რამოდენიმე საათი კაფეში დაყვეს შემდეგ კი სახლში წასვლა დააპირეს ნიკა და მელანია გვერდიგვერდ ცხოვრობდნენ და სახლშიც ერთად წავიდნენ გზად მიმავლებს კი აჩი შეხვდათ.
-ოჰო ქალბატონო მელანია ერთობით.გაბრაზებულმა წამოიყვირა აჩიმ
-აჩი შენი თავი არმაქვს გთხოვ წადი.
-ეს ვინარის შენი ახალი სიყვარულია.
-ნორმალურად ელაპარაკე.თქვა ნიკამ და მელანის წინ დადგა.
-მელანია ვინარის ეს ბიჭი.პასუხი გამეცი
-შენ ვინ გკითხავს რა უფლებით მეკითხები წადი აქედან.აჩი ნიკას მივარდა და ერთი გემრიელი უთავაზა გაბრაზებული მელანია კი გაიქცა.მირბოდა მაგრამ სად თვითონაც არ იცოდა გაუკვირდა აჩის ასეთი საქციელი.მალევე აჩი დაეწია და გააჩერა
-მელანია გთხოვ მომისმინე გთხოვ.
-რაგინდა აჩი რა რატო არ მანებებ თავს
-იმიტორო მიყვარხარ უკვე წლებია მიყვარხარ შენით ვსუნთქავ შენზე ფიქრით ვცოცხლობ ბევრჯერ ვცადე დამევიწყებინე მაგრამ ძალა არ მყოფნის შენი ღიმილი შენი სახე თვალები რომლებიც სიყვარულით მიყურებენ არ შემიძლია ვერ გივიწყებ მიყვარხარ თანაც ძალიან.მელანია გაოცებული სახით უსმენდა აჩის, თვალებზე ცრემლი მოსდგომოდა რომლებიც თავისყუფლებას ლამობდნენ.
-ეს რამე ხუმრობაა ხოო აჩი არც კი მჯერა ამას როგორ მეუბნები იმ ყველაფრის მერე რაც გააკეთე.
-მელანია მაშინ ყველაფერი არასწორად გაიგე პროექტზე იმიტომ გთხოვე დახმარება რომ ერთად ვიმუშავებდით და უკეთ გაგიცნობდი.გთხოვ დაივიწყე შენი წყენა ვიცი რომ შენც გიყვარვარ ამას შენს თვალებში ვხედავ.აჩიმ მელანიას თვალიდან ცრემლები მოწმინდა და მის პასუხ დაელოდა.
-კი მიყვარხარ თანაც ძალიან მაგრამ არშემიძლია აჩი უბრალოდ არშემიძლია სიყვარული წრფელი მხოლიდ წიგნებშია არ შემიძლია ვიცხოვრო იმის შიშით რომ მიმატოვებ და წახვალ ვიღაც სხვაში გამცვლი უამრავ მოგონებას დამიტოვებ რაც უფრო მეტ ტკივილს მომგვრის მიყვარხარ თანაც ძალიან მაგრამ ამ ტკივილისთვის მზად არ ვარ.მელანიას კლავდა სურვილი აჩის ჩაჰხუტებოდა მაგრამ საკუთარ თავს ამას ვერ გაუკეთებდა.აჩი მიუახლოვდა თვალიდან წამოსული ცრემლები მოწმინდა ერთი ხელი წელზე შემოხვია მეორე თმაში შეუცურა,მათი სხეულები ერთმანეთს შეერწყა მათი სამყაროები გაერთიანდა.აჩიმ მელანიას თვალებში ჩახედა და უთხრა
-მელანია მიყვარხარ,და სიკვდილამდე მეყვარები.ეს თქვა აჩიმ და მელანიას ტუჩებს მხურვალედ დაეწაფა.