მე ვარ ბანალური,თავნება

მე ვარ ბანალური,თავნება მგონი ზენიტში ვარ ისევ და მინდა შემოგხვიო მკლავები სუნთქვა მოგაფრქვიო კისერთან. ფიქრი გადამექცა წამება'დ.

ბანალური ისტორია

ჩემი ყოველი დღე რუტინაა:სახლი-სკოლა-სახლი ხანდახან სკოლის შემდეგ ერთი მარშრუტი ემატება-მეგობრებთან ერთად სადმე წასვლა. სხვათაშორის ამ რუტინით უკამყოფილო არ ვარ, იმიტომ, რომ ადამიანთა იმ ტიპს მივეკუთვნები

ბანალური სათაური.

არსებობს ამხელა გალაქტიკა,ამხელა პლანეტები. ჩვენ ვცხოვრობთ უსასრულობაში, რომელსაც ვერაფერში ვიყენებთ, მაგრამ სამაგიეროდ, ჭიანჭველის ზომის ადამიანებს გვაქვს ხოლმე პერიოდები, როცა ყველაფერი საინტერესო და ამოუცნობი ფეხებზე გვკიდია. თითქოს სამყარო ჩვენს

_მიყვარხარ! _სიცოცხლეზე მეტად! (სრულად) ბანალური ლოვე სთორი

-არ მინდა მე თვითონაც შემიძლია..._არ დააცადა _ნინი გაჩუმდი და მომეცი ეს ჩსნთაც_მეორე ხელიდანაც გამოართვა _როგორ მოგეწონა სოფელში გატარებული ერთი კვირა_საუბარი წამოიწყო სანდრომ და ნინის დიდი სიყვარულით გახედა _ჩვეულებრივი იყო-ნინიმაც ღიმილით ახედა

უბრალოდ ისტორია.არაფლით გმორჩეული..უინტერესო ბანალური ისტორია

_გიყვარვარ? _ხომ იცი ამ კითხვაზე პასუხი..._სევდიანად ჩახედა ბიჭმა თვალებში გოგოს თითქოს რცხვენოდა კიდეც მისი _გიყვარვარ? _ლიზა მე... _გიყვარვარ?_აღელვებისგან ხმა აუკანკალდა ლიზას _მიყვარხარ...სიგიჟემდე...უსასრულოდ..შენ ხომ იცი ეს? _ვიცი...მაგრამ არ

კიდე ერთი ბანალური ისტორია (სრულად)

ბიჭი და გოგო: - ახლა დავიჯერე რომ ამბობენ სიყვარული ამოუცნობიაო. - ეგ სასაცილოა და მე არ მჯერა. - არც მე მჯეროდა მაგრამ,რასაც მოგიყვები იმის მერე დაიჯერებ. - ასეთი რა არის? - ჩვენს კლასში ერთი გოგო მომეწონა...

ბანალური ყავისფერი.

შეიძლება დავჯდე? ყურსასმენები მოვიხსენი და ჩემ წინ მდგომი ბიჭი შევათვალიერე.,:ყავისფერი თვალები,სახეზე ჭორფლები,გრძელი თითები... ––რათქმაუნდა.(ვუთხარი და გავუღიმე) ––ხატავ? ––კი. ––მე დამხატავ? ––შეიძლება. ––ანუ?