ჩემი ბუჩქი (თავი 6)

-ჩემიი ხო გჯერაა ლუუ ??? ისე მესიამოვნა ჩემი სახელის ასე განსხვავებულად დაძახებამ რომ ერთიანად მოვეშვი.. -რათქმაუნდა.. ამოვისრტუტუნე და მის მოხვეულ ხელებს ჩემი მოვხვიეე.. -შენს თავს გეფიცებიი ისემალეე დავბრუნდებიი მონატრებასაც კიო ვერ მოასწრებ..

ჩემი ბუჩქი (თავი 4)

„კარგი მიდიი ახლაა დაიძინე.. მიყვარხარრ“ „შენ არ იძინებ თუ გასვლები გაქვს? “ „უკვე ვბრაზდებიი.. ვიძინებ რათქმაუნდა“ „მგონი რაღაც დაგავიწყდა“ ეგრევე მომწერაა „მეც მიყვარხარრ “

ჩემი ბუჩქი (თავი 4)

როგორ შემაშინეე ლიზიი, მაგაზე ცალკე ვილაპარაკებთ.. ახლა დამშვიდდი და დაჯექიი მიდიი.. მანქანაში რომდავჯექიი დემესს სურნელიით გაჟღენთილი სალონი ძალიან მესიამოვნაა, მისი წყალი უკითხავად ავიგე და დავლიეე, მისი ტუჩების გემო ისევ შემორჩენოდა.. ჯერ ბოლომდე

ჩემი ბუჩქი (თავი 3)

ენას თუ არ გააჩერებ ნახავ რა შეუძლია ამათ.. ბოროტულად გავუღიმე და ხელიი დამიჭირა მთელი გზა ცერათი მეფერებოდა და არ მიშვებდა... მე კიდევ თითქოს გაბრაზებული მაგრამ ამ დროს ყველაზე კმაყოფილიი გავყურებდი გზას... -მოვედით, რომ გამოხვალ დამირეკე და

ჩემი ბუჩქი (თავი 2)

და აიი აქ მოხდა მოსახდეენიი.. დემეტრე და ნანა ერთი ბავშვის ნათლიები არიან.. ეს დემეტრე კიი ძალიან ძალიან სიმპატიურია პირველად ფოტოში რო ვნახე ძალიან მომეწონა.. ნანამ კი ეგრევე მითხრა შეყვარებული ყავსო.. მაგრამ უკვე აღარ..არასოდეს არმიხარია სხვისიი

ჩემი ბუჩქი

მეზიზღება ეს კაციიი თავისიი უაზრო და თითქოს სასაცილო კომენტარებით. ღმერთო ჩემო ნუთუ ნინიმ და მაკამ მიმატოვესს ამდენ უცხოო ბავშვშიი,, ოო არაა.. აუდიტორიის დათვალიერების შემდეგ ვარჩევ ცარიელ ადგილს სადაც არავინ არ შემაწუხებს.. იღება კარიი და შემოდის