განთიადი პლაჟზე /1/

-რა იყო? -ხმა ჩახრეწილი ჰქონდა, იმდენად აუწვა სასმელმა ყელი, რამდენჯერმე ჩაახველა კიდეც, ნორმალურად რომ ელაპარაკა, -მწველი იყო... -სექსი პლაჟზე. -მშვიდად უპასუხა კაცმა და სახეზე დახედა, შემდეგ მთელს სხეულს თვალი მოავლო.

უჩინართა დღიურებიდან (განთიადი ეშმკთან)

მგაშტერებული ვუყურებდი.. შემრცხვა და თავი ჩავხარე.. ველოსიპედი ჩემთან ახლოს გააჩერა... ერთხანს მიყურა ტუჩი გაღიმებისას ლამაზად ჩატეხა, თმებში ხელი შეიცურა, როგორც ჩანს ჩვევაში აქვს და თვალები უჩვეულოდ აუციმციმდა. პირველი რაც გავიფიქრე ის იყო, რომ

განთიადი

არ იცოდით? სევდისფერია ნარინჯისფერი. მზე ტირის, ტირის როდესაც ყვითელ, მოვარვარე ბურთთან იისფერი ქმნის კონტრასტს. ცრემლის ფერია იისფერი... ცრემლებით მიდის ჩემგან მზე და ისადგურებს სრული წყვდიადი. მაგრამ არა,შავი არ არის წყვდიადის ფერი. პატარა

ლურჯი განთიადი(სრულად)

თავატკივებული ვიღვიძებ და ძილის შებრუნებას ვცდილობ, მაგრამ მორფეოსის სამყაროში დაბრუნება არ გამომდის. მზის სხივები თვალებს მტკენს და თავისი ყვითელი ციალით ადგომას მაიძულებს. ზამთრის სუსხიანი დილაა, მცივა. ბუზღუნით ვიმოსები და ტუჩზე ფანქარს